Ferill 201. máls. Aðrar útgáfur af skjalinu: Word Perfect.



1993–94. – 1063 ár frá stofnun Alþingis.
117. löggjafarþing. – 201 . mál.


1053. Breytingartillögur



við frv. til l. um vernd, friðun og veiðar á villtum fuglum og villtum spendýrum, öðrum en hvölum.

Frá meiri hluta umhverfisnefndar (KE, JHelg, ÁMM, HG, PB, ÁRÁ, LMR, ÓRG).



    Við 1. gr.
         
    
    Við skýringu orðsins Friðun bætist nýr málsliður, svohljóðandi: Þegar rætt er um friðun tekur hún einnig til eggja og hreiðra þeirra fugla sem njóta algerrar eða tímabundinnar friðunar.
         
    
    Í stað orðsins „landsvæði“ í skýringu orðsins Lífsvæði komi: svæði.
    Við 2. gr.
         
    
    Í stað orðanna „skipulag á aðgerðum“ í fyrri málsgrein komi: aðgerðir.
         
    
    Á eftir fyrri málsgrein komi ný málsgrein er orðist svo:
                            Ákvæði laga þessara taka ekki til hvala en um þá gilda lög um hvalveiðar, nr. 26/1949, auk einstakra ákvæða í öðrum lögum.
    Við 3. gr.
         
    
    Í stað orðanna „öllum málum er varða villt dýr“ í 1. mgr. komi: aðgerðum er varða vernd, friðun og veiðar á villtum dýrum.
         
    
    1. málsl. 2. mgr. orðist svo: Ráðherra til ráðgjafar við umsjón þessara mála er ráðgjafarnefnd um villt dýr, sbr. þó 14. gr. að því er varðar hreindýr.
         
    
    Í stað orðsins „villidýranefndar“ í 3. mgr. komi: ráðgjafarnefndarinnar.
    Við 4. gr.
         
    
    Í stað orðsins „villidýranefndar“ í 1. mgr. komi: ráðgjafarnefndar um villt dýr.
         
    
    Í stað orðsins „villidýranefnd“ í 5. mgr. komi: ráðgjafarnefnd um villt dýr.
    Við 5. gr. Greinin orðist svo:
                  Umhverfisráðherra skipar fulltrúaráð sem fram kemur fyrir Íslands hönd í Alþjóðafuglaverndarráðinu (Bird Life International) sem Ísland er aðili að. Í ráðinu skulu eiga sæti fulltrúar nefnda, samtaka og stofnana sem hafa fuglavernd á stefnuskrá sinni. Nánar skal kveðið á um skipan ráðsins og starfsreglur þess í reglugerð sem umhverfisráðherra setur.
    Við 6. gr.
         
    
    Fyrri málsgrein orðist svo:
                            Villt dýr, þar með talin þau sem koma reglulega eða kunna að berast til landsins, eru friðuð, sbr. þó undantekningar varðandi einstakar tegundir í VI. kafla og nýtingu hefðbundinna hlunninda í VII. kafla laga þessara. Um innflutning dýra gilda lög nr. 54/1990.
         
    
    Í stað orðanna „byggðar og aðra landnýtingu“ í 2. málsl. 2. mgr. komi: og landnotkun.
    Við 7. gr. Greinin orðist svo:
                  Ákvörðun um að aflétta friðun skv. VI. kafla skal byggjast á því að viðkoma stofns sé nægileg til þess að vega upp á móti afföllum vegna veiða og að með veiðum sé verið að nytja verðmæti í kjöti, skinnum eða öðrum afurðum. Einnig er heimilt að taka tillit til þess hvort viðkomandi dýr valdi tjóni.
                  Í reglugerðum, sem settar eru samkvæmt tillögum ráðgjafarnefndar um villt dýr, skal kveðið á um vernd, friðun og veiðar einstakra tegunda villtra dýra. Þar skal m.a. kveða á um hvaða tegundir eru alfriðaðar, hverjar er heimilt að veiða, hvar megi veiða þær, gerð vopna, veiðiaðferðir, lengd veiðitímabils, sérákvæði vegna hefðbundinna fuglanytja, hvað teljist til fágætra fugla, skylduskil á þeim, umgengni við hreiður þeirra og annað sem máli skiptir.
                  Þar sem talið er að villt dýr valdi tjóni einhvern tiltekinn tíma árs eða á svæðum þar sem viðkomandi tegundir eru friðaðar samkvæmt lögum þessum eða reglugerðum byggðum á þeim getur umhverfisráðherra að fenginni umsögn ráðgjafarnefndar um villt dýr, eða hreindýraráðs að því er varðar hreindýr, veitt tímabundið leyfi til veiða í því skyni að koma í veg fyrir tjón. Í reglugerð skal kveðið á um hvaða tegundir skuli ávallt undanskildar þessu ákvæði.
                  Umhverfisráðherra skal setja reglugerð um sölu, innflutning og útflutning villtra dýra og hluta þeirra, svo og egg. Þar skal einnig kveðið á um hamtöku og skinnatöku, uppsetningu dýra og starfsemi hamskera.
                  Umhverfisráðherra getur að fenginni umsögn ráðgjafarnefndarinnar veitt undanþágur til veiða á villtum dýrum sem njóta friðunar eða verndar ef nota á þau við rannsóknir, fyrir söfn og dýragarða eða til ræktunar og undaneldis.
                  Náttúrufræðistofnun Íslands má án sérstakrar heimildar láta veiða allar tegundir fugla, þar á meðal friðaðar tegundir, og safna eggjum handa stofnuninni hvar sem er og án þess að endurgjald komi fyrir, enda sýni viðkomandi skilríki verði því við komið. Haft skal samráð við landeigendur fyrir fram og forðast óþarfa átroðning. Ráðherra ákveður að fenginni tillögu ráðgjafarnefndar um villt dýr hvaða tegundir skuli undanskildar þessu ákvæði.
                  Umhverfisráðherra getur að fenginni tillögu ráðgjafarnefndarinnar ákveðið að beita sér fyrir útrýmingu stofns eða tegundar dýra sem flust hefur til Íslands af mannavöldum.
    Við 8. gr.
         
    
    Í stað orðanna „og mönnum“ í fyrri málslið 1. mgr. komi: svo og erlendum ríkisborgurum.
         
    
    Í stað orðanna „íslenskri landhelgi“ í fyrri málslið 1. mgr. komi: efnahagslögsögu Íslands.
         
    
    Í stað orðsins „við“ á undan orðinu „landareign“ í síðari málslið 3. mgr. komi: frá.
         
    
    Á eftir 4. mgr. komi ný málsgrein, svohljóðandi:
                            Nú er landareign í óskiptri sameign og eru þá landeigendum öllum dýraveiðar jafnheimilar í þeirri landareign í réttu hlutfalli við afnotarétt lands nema samkomulag verði um aðra skipan.
         
    
    Við 5. mgr. bætist nýr málsliður, svohljóðandi: Sé forn venja til þess að réttur til dýraveiða í almenningi stöðuvatns fylgi tiltekinni eða tilteknum landareignum skal sú venja gilda eftirleiðis.
         
    
    6. mgr. orðist svo:
                            Erlendir ferðamenn, sem veiða hér á landi, skulu afla sér veiðikorta, sbr. 11. gr., og fullnægja að öðru leyti þeim kröfum sem gerðar eru til veiðimanna hér á landi.
    Við 9. gr.
         
    
    4. tölul. orðist svo: Net, nema til kópaveiða, og háf til lundaveiða, sbr. þó 5. mgr. 19. gr. að því er varðar álku, langvíu og stuttnefju. Fugla, er drepast í netum sem lögð eru til fiskveiða eða kópaveiða, má hvorki bjóða til sölu, selja, kaupa, gefa né þiggja að gjöf. Lifandi fugla skal greiða úr neti og sleppa.
         
    
    10. tölul. orðist svo: Ljósgjafa, nema til refa- og minkaveiða.
         
    
    14. tölul. orðist svo: Sjálfvirk skotvopn, svo og handhlaðnar fjölskotabyssur og hálfsjálfvirk skotvopn, með skothylkjahólfum sem taka fleiri en tvö skothylki.
         
    
    Á eftir orðinu „fuglaveiða“ í 17. tölul. komi: og selveiða.
         
    
    Í stað tölunnar „50“ í 17. tölul. komi: 250.
         
    
    2. mgr. falli brott.
         
    
    3. mgr. orðist svo:
                            Umhverfisráðherra getur í samráði við ráðgjafarnefnd um villt dýr veitt tímabundna undanþágu til að nota ofangreindar veiðiaðferðir í vísindaskyni eða ef villt dýr valda umtalsverðu tjóni og aðrar aðferðir eru ekki taldar henta.
    Við 10. gr. Síðari málsliður fyrri málsgreinar orðist svo: Umhverfisráðherra getur aflétt tímabundið eða rift þeirri friðun að fullu eða gagnvart tiltekinni tegund að fengnu samþykki ráðgjafarnefndar um villt dýr og Náttúruverndarráðs.
    Við 11. gr. Greinin orðist svo:
                  Allir sem stunda veiðar á villtum dýrum, öðrum en rottum og músum, skulu afla sér veiðikorts gegn gjaldi, sbr. 3. mgr. Veiðikort þarf ekki til eggjatöku. Veiðistjóri annast útgáfu veiðikorta. Á veiðikorti skal getið nafns handhafa, gildistímabils og þeirra tegunda sem viðkomandi hefur heimild til að veiða. Korthafi skal ætíð bera kortið á sér á veiðum. Hann skal framvísa því ef óskað er. Korthafi skilar árlega skýrslu um veiðar sínar á gildistíma korts áður en nýtt kort er útgefið.
                  Ábúendur hlunnindajarða og aðrir rétthafar hefðbundinna hlunninda skulu fá sérstök veiðikort, hlunnindakort, til staðfestu því að þeir hafi rétt til að nýta hlunnindi á jörðinni, eða á tilteknu svæði, og til að verjast tjóni af völdum villtra dýra á jörðinni eða svæðinu. Hlunnindakort gilda fyrir eiganda eða ábúanda og það fólk sem honum er nauðsynlegt að hafa með sér við nýtingu hlunnindanna og við varnaraðgerðir við ágangi tjónvalda.
                  Gjald fyrir veiðikort skal notað til rannsókna og stýringar á stofnum villtra dýra, auk þess að kosta útgáfu kortanna. Umhverfisráðherra ákveður gjald fyrir veiðikort og skal það að hámarki nema 1.500 kr. á ári og taka breytingum í samræmi við framfærsluvísitölu, sbr. lög nr. 5/1984.
                  Umhverfisráðherra er heimilt að ákveða í reglugerð um veiðikort að þeir sem stundi veiðar á villtum dýrum skuli hafa lokið sérstöku prófi um villt dýr og umhverfi þeirra og í hæfni til veiða.
    Við 12. gr. Greinin orðist svo:
                  Refir eru friðaðir, sbr. þó 2. mgr. Óheimilt er að eyðileggja greni. Ekki má láta hunda hlaupa um á greni á grenjatímanum né hafa þar óþarfa umgang. Sveitarstjórnir skulu halda skrá yfir öll þekkt greni í sínu umdæmi ásamt lýsingu á þeim og skulu afrit af skránum varðveitt hjá veiðistjóraembættinu.
                  Þar sem umhverfisráðherra ákveður, að fengnum tillögum veiðistjóraembættis, að nauðsynlegt sé að láta veiða refi til þess að koma í veg fyrir tjón af þeirra völdum er sveitarstjórn skylt að ráða skotmann til grenjavinnslu og skal hann hafa með sér aðstoðarmann. Þar sem veiðistjóraembætti og sveitarstjórn þykir betur henta má skipuleggja refaveiðar að vetrarlagi í stað grenjavinnslu og fela þá skotmanni með sama hætti framkvæmdina. Öðrum eru refaveiðar óheimilar, en þó mega bændur og æðarræktendur, eða aðilar á þeirra vegum, skjóta refi sem búfénaði eða æðarvarpi stafar bein hætta af. Skal viðkomandi tilkynna skotmönnum um slíka veiði svo fljótt sem auðið er. Eigi fleiri sveitarfélög sameiginlegt upprekstrarland skulu sveitarstjórnir fela stjórn viðkomandi upprekstrar- eða fjallskilafélags umsjón refaveiða samkvæmt málsgrein þessari.
                  Umhverfisráðherra ákveður árlega viðmiðunartaxta launa til skotmanna og aðrar greiðslur fyrir unna refi sem veiddir eru skv. 2. mgr. Viðkomandi sveitarstjórnir skulu árlega gefa skýrslur til veiðistjóraembættis um refaveiðar og kostnað við þær hver á sínu svæði og endurgreiðir ríkissjóður þá helming kostnaðar við veiðarnar eftir viðmiðunartöxtum. Umhverfisráðherra getur í samráði við veiðistjóra heimilað sveitarstjórnum að ráða skotmenn til refaveiða á tilteknum svæðum til viðbótar því sem ákveðið hefur verið skv. 2. mgr. og falla þær ekki undir greiðsluskyldu ríkissjóðs.
    Við 13. gr. Greinin orðist svo:
                  Minkar njóta ekki friðunar samkvæmt lögum þessum. Þó er umhverfisráðherra heimilt að fenginni umsögn ráðgjafarnefndar um villt dýr að friða minka í rannsóknarskyni á takmörkuðu svæði í skamman tíma.
                  Þar sem umhverfisráðherra ákveður, að fengnum tillögum veiðistjóraembættis, að minkaveiðar séu nauðsynlegar til þess að koma í veg fyrir tjón af völdum minka er sveitarstjórn skylt að ráða menn til minkaveiða.
                  Umhverfisráðherra ákveður árlega viðmiðunartaxta launa og annarra greiðslna fyrir unna minka sem veiddir eru skv. 2. mgr. Viðkomandi sveitarstjórnir skulu árlega gefa skýrslur til veiðistjóraembættis um minkaveiðar og kostnað við þær hver á sínu svæði og endurgreiðir ríkissjóður þá helming kostnaðar við veiðarnar eftir viðmiðunartöxtum. Umhverfisráðherra setur reglugerð um framkvæmd veiðanna og um tilhögun endurgreiðslna á hlut ríkissjóðs í kostnaði við þær.
    Við 14. gr.
         
    
    2. málsl. 2. mgr. orðist svo: Af hverju felldu hreindýri skal greiða til hreindýraráðs sérstakt leyfisgjald sem ráðherra ákveður árlega og skal gjaldinu varið til reksturs ráðsins, framkvæmda á þess vegum og rannsókna á hreindýrum.
         
    
    Á eftir orðinu „sveitarfélaga“ í 4. mgr. komi: um.
    Við 15. gr. Við greinina bætist ný málsgrein er verði fyrri málsgrein og orðist svo:
                  Rottur og húsamýs, svo og hagamýs í húsum inni, eru ekki friðaðar samkvæmt lögum þessum.
    Við 16. gr.
         
    
    Í stað tölunnar „2“ í síðari málsgrein komi: 3,7.
         
    
    Í stað „ 1 / 2 km“ í síðari málsgrein komi: 250 m.
    Við 17. gr. Greinin orðist svo:
                  Hvítabirnir eru friðaðir samkvæmt lögum þessum á landi, hafís og á sundi, sbr. þó 3. mgr.
                  Gangi hvítabjörn á land þar sem fólki eða búfénaði er ekki talin stafa bráð hætta af er umhverfisráðherra heimilt að fela veiðistjóraembættinu að fanga björninn og flytja hann á stað þar sem ekki stafar hætta af honum.
                  Fella má hvítabjörn sem gengið hefur á land og fólki eða búfénaði er talin stafa hætta af.
                  Hafi hvítabjörn verið felldur skv. 3. mgr. skal það tilkynnt umhverfisráðherra án tafar og getur hann þá krafist þess að björninn verði afhentur Náttúrufræðistofnun Íslands til athugunar og ráðstöfunar, enda greiði ríkissjóður áfallinn kostnað.
    Við 18. gr.
         
    
    Á eftir orðunum „Umhverfisráðherra getur í reglugerð“ í fyrri málsgrein komi: að fengnum tillögum ráðgjafarnefndar um villt dýr.
         
    
    Orðið „kjói“ í 1. tölul. 1. mgr. falli brott.
         
    
    Í stað „20. ágúst“ í 2. tölul. komi: 1. september.
         
    
    Orðið „bjartmáfur“ í 2. tölul. falli brott.
         
    
    Við 2. tölul. bætist: kjói. Ætíð er heimilt að skjóta kjóa nærri æðarvarpi.
         
    
    Í stað „19. maí“ í 3. tölul. komi: 30. apríl.
         
    
    Á eftir 1. mgr. komi ný málsgrein, svohljóðandi:
                            Nú hefur umhverfisráðherra ákveðið að aflétta friðun skv. 1. mgr. og getur hann þá að ósk sveitarstjórnar ákveðið að friðun gildi áfram í tiltekinn tíma á ákveðnum svæðum þar sem umferð veiðimanna er talin óæskileg.
         
    
    Á eftir orðinu „flautur“ í síðari málsgrein komi: fljúga flugvélum eða vera með annan hávaða.
         
    
    Við bætist ný málsgrein, svohljóðandi:
                            Óheimilt er að veiða fugla í sárum.
    Við 19. gr. 6. mgr. orðist svo:
                  Á takmörkuðum svæðum, þar sem andarvarp er mikið, skal veiðirétthafa heimilt að taka egg frá eftirtöldum andartegundum: æðarfugli, stokkönd, rauðhöfðaönd, urtönd, duggönd, skúfönd, hávellu, húsönd og toppönd. Við slíka eggjatöku skulu ávallt skilin eftir minnst fjögur egg í hverju hreiðri. Heimilt er og að taka grágæsar- og heiðargæsaregg, en þá skulu eigi færri en tvö egg skilin eftir í hreiðri. Andaregg og heiðargæsaregg, sem tekin eru samkvæmt ákvæðum þessarar málsgreinar, má hvorki bjóða til sölu, selja, kaupa, gefa né þiggja að gjöf.
    Við 20. gr. 2. mgr. orðist svo:
                  Tilraun til brota gegn lögum þessum og reglugerðum, sem settar eru á grundvelli þeirra, varða refsingu sem fullframið brot, sbr. III. kafla almennra hegningarlaga. Hið sama gildir um hlutdeild í brotum.
    Við 22. gr.
         
    
    Í stað orðsins „janúar“ í 2. mgr. komi: júlí.
         
    
    1. tölul. falli brott.
         
    
    2. tölul. orðist svo: 7., 8. og 9. gr. tilskipunar um veiði á Íslandi frá 20. júní 1849.
         
    
    11. tölul. falli brott.
    Fyrirsögn IV. kafla hljóði svo: Vernd, friðun og veiðar.
    Orðin „öðrum en hvölum“ í heiti frumvarpsins falli brott.