Ferill 119. máls. Aðrar útgáfur af skjalinu: Word Perfect.


1995. – 1065 ár frá stofnun Alþingis.
120. löggjafarþing. – 119 . mál.

424. Breytingartillögur



við frv. til. l. um breyt. á l. um vatnsveitur sveitarfélaga, nr. 81/1991.

Frá félagsmálanefnd.



    Við 1. gr. Greinin verði svohljóðandi:
                  4. gr. laganna orðast svo:
                  Sveitarfélag er eigandi vatnsveitu þess og sér um lagningu allra vatnsæða hennar, þ.e. aðalæða, dreifiæða og heimæða. Sveitarfélag annast og kostar viðhald vatnsæðanna.
                  Heimæðar, sem lagðar hafa verið fyrir 1. janúar 1992 og liggja yfir einkalóðir, verða eign vatnsveitu sveitarfélags í framhaldi af endurnýjun vatnsveitunnar á þeim. Eignarhald á öðrum heimæðum skal vera óbreytt nema um annað náist samkomulag milli sveitarstjórnar og eiganda heimæðarinnar. Eigandi heimæðar kostar viðhald hennar.
    Við 2. gr.
         
    
    1. efnismálsl. a-liðar orðist svo: Eigandi eða rétthafi lóðar við veg eða opið svæði, þar sem dreifiæð liggur, á rétt á að fá eina heimæð lagða frá vatnsveitulögn.
         
    
    5. efnismálsl. a-liðar orðist svo: Sveitarstjórn ákveður fjárhæð heimæðargjalds.
         
    
    Við efnismálsgrein a-liðar bætist nýr málsliður er verði 6. málsl. og orðist svo: Gjaldið skal miðað við gerð, stærð og lengd heimæða og má það nema allt að meðalkostnaði við lagningu heimæða í sveitarfélaginu samkvæmt nánari ákvæðum í reglugerð.
         
    
    Efnismálsgrein b-liðar orðist svo:
                            Vatnsinntak skal að jafnaði vera á þeirri hlið húss sem snýr að vatnslögn þeirri sem leggja á heimæð frá, nema sveitarstjórn samþykki annars konar fyrirkomulag. Sveitarstjórn er heimilt að gera kröfu um gerð, staðsetningu og frágang inntaksrýmis.
    Við 3. gr. Í stað 2. málsl. 4. efnismgr. komi þrír nýir málsliðir, svohljóðandi: Sveitarstjórn er heimilt að ákveða hámark og lágmark vatnsgjalds miðað við rúmmál húseigna. Sveitarstjórn er enn fremur heimilt að miða vatnsgjaldið við fast gjald auk álags vegna stærðar fasteignar og/eða notkunar samkvæmt mæli. Álagning skv. 2. og 3. málsl. verði þó aldrei hærri en segir í 1. málsl. þessarar málsgreinar.
    Á eftir 3. gr. komi ný grein er verði svohljóðandi:
                  2. mgr. 14. gr. laganna fellur brott.