Ferill 578. máls. Aðrar útgáfur af skjalinu: Word Perfect.
122. löggjafarþing 1997–98.
Þskj. 983 – 578. mál.
Frumvarp til laga
um breytingu á lögum um lax- og silungsveiði, nr. 76 25. júní 1970, með síðari breytingum.
(Lagt fyrir Alþingi á 122. löggjafarþingi 1997–98.)
1. gr.
a. Í stað orðsins „ráðherra“ í 3. og 4. mgr. kemur: veiðimálastjóri.
b. Í stað orðsins „veiðimálastjóra“ í 3. mgr. kemur: veiðimálanefndar.
c. Orðin „og veiðimálastjóri“ í 4. mgr. falla brott.
2. gr.
3. gr.
4. gr.
a. 3. og 4. málsl. 2. mgr. orðast svo: Rétt er veiðimálastjóra að takmarka stangaveiði á friðuðu svæði við ós og setja reglur um veiðitæki og möskvastærð neta við slíka ósa. Þó getur veiðimálastjóri að fenginni umsögn Fiskistofu leyft ádrátt fyrir síld og loðnu á friðuðu svæði tiltekinn tíma ársins.
b. Fyrri málsliður 3. mgr. orðast svo: Til verndunar villtra laxastofna er veiðimálastjóra rétt að friða tiltekin svæði í sjó í nágrenni mikilvægra veiðivatna þar sem ekki verði heimiluð starfsemi á sviði fiskeldis og hafbeitar með laxfiska.
5. gr.
a. Í stað orðsins „Ráðherra“ í 3. mgr. kemur: Veiðimálastjóri.
b. Orðin „eftir tillögum veiðimálastjóra“ í 3. mgr. falla brott.
c. Í stað orðsins „Ráðherra“ í 4. mgr. kemur: Veiðimálastjóra.
d. Orðin „og eftir tillögum veiðimálastjóra“ í 4. mgr. falla brott.
6. gr.
a. 2. málsl. 1. mgr. orðast svo: Nú telst sannað að fiskur hrygni í veiðivatni í september og er veiðimálastjóra þá rétt að fenginni umsögn veiðimálanefndar að ákveða að veiðitíma ljúki fyrr í því vatni.
b. 2. málsl. 2. mgr. orðast svo: Rétt er veiðimálastjóra að setja nánari reglur um veiðitíma í vatni hverju að fengnum tillögum hlutaðeigandi veiðifélags og veiðimálanefndar.
c. 3. málsl. 3. mgr. orðast svo: Þá er sérstaklega stendur á getur veiðimálastjóri að fenginni umsögn veiðimálanefndar leyft að göngusilungur sé veiddur utan þess tíma í lagnet, á stöng, á dorg og færi.
7. gr.
8. gr.
a. Í stað orðsins „Ráðherra“ kemur: Veiðimálastjóra.
b. Orðin „eftir tillögum veiðimálastjóra og“ falla brott.
9. gr.
Veiðimálastjóra er rétt að friða heilt vatn gegn allri veiði eða einstökum veiðiaðferðum, enda sé sú friðun nauðsynleg til verndar fiskstofni þess vatns, en leita skal hann samþykkis hlutaðeigandi veiðifélags og veiðimálanefndar.
10. gr.
11. gr.
a. Orðin „með samþykki ráðherra“ í 3. mgr. falla brott.
b. Í stað orðsins „Ráðherra“ í 4. mgr. kemur: Veiðimálastjóri.
c. Við greinina bætast átta nýjar málsgreinar, svohljóðandi:
5. Við fiskrækt í ám og vötnum skal einungis nota stofn úr viðkomandi veiðivatni.
6. Hvers konar flutningur á laxfiskum úr náttúrulegu veiðivatni, hafbeitar- eða eldisstöð í annað náttúrulegt veiðivatn til stangaveiði er óheimill.
7. Veiðimálastjóri getur veitt undanþágu frá ákvæðum 5. og 6. mgr. að fengnu sérstöku mati á áhrifum framkvæmdarinnar á lífríki veiðivatnsins og aðliggjandi veiðivatna skv. 8. og 12. mgr.
8. Til þess að fá undanþágu frá banni 5. og 6. mgr. þarf veiðifélag eða eigandi veiðivatnsins sem áformar fiskrækt með framandi stofni eða flutning framandi stofns í veiðivatn að sækja um það til veiðimálastjóra. Undanþágu má að hámarki veita til tveggja ára í senn. Með umsókn skal fylgja greinargerð um framkvæmdina, umsögn dýralæknis fisksjúkdóma um fisksjúkdóma og Veiðimálastofnunar um önnur hugsanleg áhrif fram
9. Innan tveggja vikna frá móttöku birtir veiðimálastjóri með opinberri auglýsingu umsókn framkvæmdaraðila og kallar eftir umsögnum veiðifélaga á viðkomandi vatna
10. Þegar ákvörðun veiðimálastjóra liggur fyrir skal hún kynnt framkvæmdaraðila og þeim sem hlut eiga að máli, þar á meðal öðrum veiðifélögum á viðkomandi vatnasviði. Jafnframt skal birta hana opinberlega.
11. Ráðherra er heimilt að ákveða með sérstakri reglugerð að innheimt skuli gjald af framkvæmdaraðila vegna kostnaðar embættis veiðimálastjóra af málsmeðferð samkvæmt ákvæðum þessarar greinar.
12. Úrskurð veiðimálastjóra skv. 9. mgr. má kæra til landbúnaðarráðherra innan fjög
12. gr.
a. 2. mgr. orðast svo:
2. Veiðimálastjóra er rétt að ákveða allt að tveggja sólarhringa friðun á viku hverri.
b. 1. málsl. 3. mgr. orðast svo: Ef beitt er ákvæðum 1. mgr. um friðun í vatni er veiðimálastjóra rétt að leyfa lagnetaveiði til heimilisnota á friðunartímanum.
c. 4. mgr. orðast svo:
4. Veiðimálastjóri getur sett reglur um friðun vatnasilungs þar sem hann hrygnir að sumarlagi.
13. gr.
Nú telst rétt að uppræta fisk úr veiðivatni, svo sem vegna sjúkdóma eða til þess að rækta aðrar fisktegundir en þær er fyrir voru í vatninu, og skal veiðimálastjóra þá heimilt að fenginni umsögn viðkomandi veiðifélags, Veiðimálastofnunar og Náttúruverndar ríkisins og með sam
14. gr.
a. Í stað orðsins „ráðherra“ í 3., 4. og 6. mgr. kemur í viðeigandi beygingarfalli: veiðimálastjóri.
b. Orðin „eftir tillögum veiðimálastjóra“ í 3. mgr., „og veiðimálastjóri“ í 4. mgr. og „eftir tillögum veiðimálastjóra og“ í 6. mgr. falla brott.
15. gr.
16. gr.
17. gr.
a. Í stað orðsins „ráðherra“ í 1. og 3. mgr. kemur í viðeigandi beygingarfalli orðið: veiðimálastjóri.
b. 2. málsl. 2. mgr. orðast svo: Veiðimálastjóra er þó rétt að veita viðkomandi veiðifélagi undanþágu frá ákvæði þessu, enda mæli veiðimálanefnd með því.
c. Orðin „að fengnum tillögum veiðimálastjóra“ í 3. mgr. falla brott.
18. gr.
19. gr.
Veiðimálastjóra er rétt með samþykki veiðimálanefndar að veita veiðifélagi undanþágu frá ákvæði 1. mgr. 31. gr. um hlið á girðingum, 1. mgr. 34. gr. um lengd fastra veiðivéla út í vatn og 4. mgr. 34. gr. um fjölda veiðitækja við garð og binda undanþágu þeim skilyrðum sem þurfa þykir.
20. gr.
21. gr.
a. Í stað orðsins „landbúnaðarráðherra“ í 1. mgr. kemur: veiðimálastjóra.
b. Í stað orðsins „veiðimálastjóra“ í 1. mgr. kemur: veiðimálanefndar.
c. Við 1. mgr. bætist nýr málsliður svohljóðandi: Veiðmálastjóri skal leita umsagnar Veiðimálastofnunar um fyrirhugaða hafbeit ef náttúrulegar aðstæður á svæðinu gefa tilefni til hættu á erfðablöndun.
d. Í stað orðsins „ráðherra“ hvarvetna í 3. mgr. kemur í viðeigandi beygingarfalli orðið: veiðimálastjóri.
e. Orðin „og veiðimálastjóra“ í 3. mgr. falla brott.
f. Við greinina bætist ný málsgrein, svohljóðandi:
5. Flutningur seiða í hafbeitarstöð er óheimill fyrr en fullgilt rekstrarleyfi er fengið. Veiðimálastjóri getur þó veitt undanþágu til flutnings á seiðum í hafbeitarstöð hafi stöðin fengið heimild til starfsemi samkvæmt ákvæðum annarra laga er varða slíkan atvinnurekstur.
22. gr.
Þrátt fyrir ákvæði 66. gr. skal veiðimálastjóri, með samþykki veiðimálanefndar, setja regl
23. gr.
Veiðimálastjóra er rétt að fenginni umsögn veiðimálanefndar að ákveða friðunarsvæði í sjó framan við frárennsli fiskeldis- og hafbeitarstöðva á sama hátt og kveðið er á um í 7. og 8. mgr. 14. gr.
24. gr.
a. A-liður orðast svo: hann fer með stjórn veiðimála og er ráðherra til aðstoðar um þau mál eins og kveðið er á um í lögum þessum.
b. D-liður orðast svo: hann gefur leyfi til merkinga vatnafiska með skilyrðum sem hann setur.
c. E-liður orðast svo: hann ber ábyrgð á söfnun skýrslna um veiði, fiskrækt og fiskeldi; hann má fela öðrum aðila söfnun og úrvinnslu gagna.
d. F-liður orðast svo: hann skipar veiðieftirlitsmenn.
25. gr.
a. Orðin „og veiðimálastjóra“ í 1. mgr. falla brott.
b. Í stað orðsins „veiðimálastjóri“ í 2. mgr. kemur: framkvæmdastjóri Veiðimálastofnunar.
26. gr.
a. Í stað orðsins „ráðherra“ í 1. og 2. mgr. kemur í viðeigandi beygingarfalli orðið: veiðimálastjóri.
b. 2. málsl. 1. mgr. fellur brott.
c. 2. málsl. 2. mgr. orðast svo: Kostnaður við störf þeirra greiðist úr ríkissjóði.
27. gr.
a. Við 1. mgr. bætist nýr stafliður, f-liður, svohljóðandi: 3 af óskírum tekjum vatnsaflsstöðva í landinu vegna sölu á raforku samkvæmt sérsamningum til nýrra stórnotenda.
b. 2. mgr. orðast svo:
2. Með stjórn Fiskræktarsjóðs fer veiðimálanefnd. Ákvarðanir um styrki og lán úr sjóðnum skulu háðar samþykki ráðherra.
28. gr.
29. gr.
Athugasemdir við lagafrumvarp þetta.
Með lögum nr. 24/1997, um breytingu á lögum nr. 76/1970, um lax- og silungsveiði, var stjórnsýsla veiðimála samkvæmt lögunum skilin frá rannsóknum í veiðimálum. Á grundvelli þessara laga var sérstakur framkvæmdastjóri skipaður fyrir Veiðimálastofnun en áður hafði veiðimálastjóri veitt stofnuninni forstöðu. Með frumvarpi þessu, sem samið er að tilhlutan landbúnaðarráðherra, eru lagðar til mikilvægar og aðkallandi breytingar á núgildandi lögum um lax- og silungsveiði. Þær hafa eftirfarandi markmið:
a. að færa stjórnsýsluverkefni frá landbúnaðarráðherra til veiðimálastjóra,
b. að treysta lagaákvæði er varða verndun og viðhald náttúrulegra stofna laxfiska,
c. að efla Fiskræktarsjóð.
Breyting á stjórnsýsluframkvæmd.
Í núgildandi lögum um lax- og silungsveiði er landbúnaðarráðherra ætlað að veita ýmis leyfi og undanþágur, langoftast að fenginni umsögn eða eftir atvikum tillögum veiðimála
Vernd og viðhald náttúrulegra laxastofna.
Á undanförnum árum hafa komið upp vandkvæði við framkvæmd reglugerðar nr. 401/ 1988, um flutning og sleppingu laxfiska og varnir gegn fisksjúkdómum og blöndun laxastofna. Við setningu reglugerðarinnar á sínum tíma var haft samráð við hagsmunaaðila, en á þeim tíma voru nokkrar líkur á umtalsverðri hafbeit og fiskeldi í kvíum með ströndum landsins. Á þeim tíma var mönnum ljós sú hætta sem náttúrulegum stofnum getur stafað af fiskeldi, fiskrækt og flutningi fiska milli vatnakerfa til sleppingar. Mest hætta er talin geta stafað af útbreiðslu fisksjúkdóma og óæskilegri blöndun erfðaefnis milli stofna sem þróast hafa aðskildir í þúsundir ára. Sátt náðist um þær takmarkanir og skorður sem settar voru í reglugerðinni við starfsemi fiskeldisfyrirtækja og veiðifélaga. Til stóð, og þess var getið sérstaklega í reglugerðinni, að endurskoða hana fyrir 1. júlí 1990. Af þessari endurskoðun hefur ekki orðið. Með þessu frumvarpi er m.a. lögð til endurskoðun á nokkrum ákvæðum lag
Helstu vandkvæði í framkvæmd laganna eru tengd þeirri starfsemi að sleppa fullvaxta fiski (hafbeitarfiski) í ár og vötn til endurveiða, starfsemi hafbeitarstöðva í nálægð við laxveiðiár með náttúrulegum stofnum, að nokkur ákvæði reglugerðar nr. 401/1988 þurfa ótvíræðari lagaheimildir og að önnur eru ekki í takt við það sem nú tíðkast þegar teknar eru ákvarðanir stjórnvalds, samkvæmt stjórnsýslulögum.
Óumdeilanlegt er að flutningur á lifandi fiski til endurveiði eykur hættu á útbreiðslu fisksjúkdóma. Eftir að kýlaveiki fannst í laxi í Elliðaánum og í hafbeitarstöðinni í Kollafirði árið 1995 var árið 1996 hvergi á landinu veitt undanþága fyrir flutningi á hafbeitarfiski milli vatnasvæða til endurveiði. Undanþágur höfðu verið gefnar undangengin ár skv. 5. mgr. 4. gr. reglugerðarinnar en þar segir: „Óheimilt er að sleppa fiski í ár eða vötn til endurveiða nema notaður sé stofn af viðkomandi vatnasvæði. Ráðherra getur þó veitt undanþágu frá ákvæði þessu, að fengnu samþykki fisksjúkdómanefndar og viðkomandi veiðifélags.“ Ráðherra (fisksjúkdómanefnd) hefur samkvæmt lögum um lax- og silungsveiði heimildir til þess að banna þess konar flutning sem hér um getur og vísast þar til 79. gr. laganna en þar segir: „Nú kemur upp næmur sjúkdómur í veiðivatni eða í klak- og eldisstöð eða grunsamlegt þykir, að næmur sjúkdómur leynist í fiski á slíkum stöðum, og er ráðherra rétt að fengnum tillögum fisksjúkdómanefndar að gera hvers konar ráðstafanir, sem taldar eru nauðsynlegar til að hefta útbreiðslu sjúkdómsins.“ Ekki fékkst samþykki hjá fisksjúkdómanefnd fyrir undanþágu árið 1996 eins og áður segir en samþykki fékkst árið1997 með ströngum skilyrðum. Ráðherra gaf undanþágur í kjölfar þess með þeim skilyrðum sem fisksjúkdómanefnd setti.
Ekki er deilt um það hlutverk sem fisksjúkdómanefnd er fengið í þessu ákvæði reglugerðar
Í 23. gr. gildandi laga, sem fjallar um fiskrækt í ám og vötnum, segir einungis til um hvernig bera skuli sig að við samþykkt áætlunarinnar en hvergi er þess getið að einungis skuli nota viðkomandi stofn árinnar eða vatnsins eins og segir í reglugerðinni. Það er viðurkennt meðal erfða- og vistfræðinga er stunda rannsóknir á laxfiskum að eitt það mikilvægasta fyrir sjálfbæra nýtingu náttúrulegs stofns sé að varðveita sérkenni sem stofninn hefur og eru niðurstaða aðlögunar í þúsundir ára. Þetta hefur lengi verið ráðlagt af alþjóðastofnunum á borð við Alþjóðahafrannsóknaráðið (ICES) og Atlantshafslaxverndunarstofnunina (NASCO) sem fjalla um laxfiska og nýtingu þeirra. (Sjá t.d. Guidelines to minimise the threats to wild salmon stocks from salmon aquaculture, útgefið af NASCO 1991.) Ráðstefna í Bath 18.–23. apríl 1997, sem haldin var á vegum þessara stofnana, NASCO og ICES, um áhrif eldislax á náttúrulega laxastofna, færði mönnum enn frekari upplýsingar um hversu frábrugðnir stofnar eru milli tveggja vatna og ekki síður hversu hinn kynbætti lax sem notaður er í fiskeldinu er orðinn frábrugðinn þeim sem enn þá lifir við náttúrulegar aðstæður.
Í frumvarpi þessu er einnig lagt til að skerpt verði á þeim ákvæðum er varða hafbeit svo að tryggt verði í framtíðinni að við veitingu rekstrarleyfa verði nægilegt tillit tekið til þeirra sjónarmiða er varða erfðamengun.
Af því sem hér að framan greinir má ljóst vera að illframkvæmanlegt er að notast við þau ákvæði sem eru í núgildandi lögum og reglugerðum sem varða verndun og viðhald þeirrar auðlindar sem hér um ræðir. Enn fremur má benda á Ríósáttmálann um viðhald líffræðilegs fjölbreytileika og sjálfbæra þróun, en með frumvarpinu, ef að lögum verður, er stuðlað að því að ekki sé stefnt í óþarfa hættu þeim fjölbreytileika sem er enn þá í stofnum íslenskra laxfiska.
Atlantshafslax á mjög undir högg að sækja. Útbreiðsla tegundarinnar og stærð stofna hennar hafa minnkað mjög á þessari öld og einkum síðustu árin eins og gögn Alþjóðahafrann
Með frumvarpinu er einnig tekið á veigamiklu atriði er varðar framkvæmd laganna og varðar aðra en þá sem sækja um undanþágu frá banni en telja sig málið varða. Ef litið er á stangaveiði á laxfiskum sem hverja aðra nýtingu á landsins gæðum má segja að ekki hafi gilt sömu sjónarmið um láð og lög. Með skipulags- og byggingarlögum og lögum um mat á umhverfisáhrifum er þess gætt að þeim sem málið varðar sé gefinn kostur á að koma með athugasemdir um fyrirhugaða landnýtingu. Skipulagsyfirvöld og umhverfisráðherra geta þannig haft úrskurðarvald um fyrirhugaða landnýtingu, sett um hana skilyrði og komið í veg fyrir hana ef hún er ótæk með tilliti til náttúruverndar eða annarra landnýtingarsjónarmiða. Í öllu því ferli er þess gætt að aðilar máls hafi tök á að koma sínum sjónarmiðum á framfæri.
Á síðastliðnum vetri sóttu þrjú veiðifélög um undanþágu til sleppingar á hafbeitarfiski til endurveiði. Gegn tveimur þessara umsókna komu mjög hörð viðbrögð veiðifélaga sem nýta sama eða aðliggjandi vatnakerfi. Helst var bent á aukna hættu á útbreiðslu fisksjúkdóma, erfðamengun og yfirtöku lax á svæðum þar sem bleikja og urriði eru aðaltegundir. Í þriðja tilvikinu var veitingu undanþágu ekki mótmælt enda ekki sýnilegir hagsmunir á borð við þá sem voru í þeim fyrrnefndu.
Með frumvarpinu er lagt til að með lögum sé báðum aðilum máls tryggð sanngjörn málsmeðferð og að ákvarðanir stjórnvalds séu byggðar á faglegum grunni. Með umsókn til veiðimálastjóra, en henni ber að fylgja álitsgerð dýralæknis fisksjúkdóma og Veiðimálastofn
Fiskræktarsjóður.
Fiskræktarsjóður var á sínum tíma settur á laggirnar með það að markmiði að efla fiskrækt í landinu, m.a. með fiskvegagerð og seiðasleppingum. Síðar var bætt við lögin ákvæði sem heimilar styrki til annarra verkefna sem stuðla að aukningu og viðhaldi íslenskra laxfiska. Mikilvægi sjóðsins hefur aukist eftir því sem áhrif manna á náttúru landsins verða meiri. Nú er svo komið að Ísland er eina landið við Norður-Atlantshaf sem ekki hefur orðið fyrir stórfelldu hruni í laxastofnum. Miklu fé er nú varið í öðrum heimkynnum laxins til viðhalds hans og verndunar svo að auðlindin tapist ekki fyrir fullt og allt. Ýmsar ástæður eru fyrir þessu hruni, sumar þekktar en aðrar ókunnar. Áhyggjur manna af að brátt fari á sömu leið með íslenska stofna eiga að vera hvatning til þess að gera sem mögulegt er til þess að efla allar aðgerðir sem bætt geta lífsskilyrði laxastofna okkar. Af þessum sökum er nauðsynlegt að efla Fiskræktarsjóð. Það er unnt að gera með því að að breyta því ákvæði laganna sem kveður á um að aðeins skuli greiða til sjóðsins af raforkusölu til almennings.
Telja verður að auknar tekjur til Fiskræktarsjóðs samrýmist þeim hugmyndum sem Lands
Allar rannsóknir á lífríki vatna sem ríkið styrkir með framlögum á fjárlögum eru grunnur að skynsamlegri nýtingu fallvatna. Fiskræktarsjóður með markmiðum sínum eflir einnig þann grunn þekkingar sem við þurfum á að halda til viðhalds þeim auðlindum sem eru í vötnum landsins. Sérstaða sjóðsins er sú að í hann hafa greitt þeir sem hafa haft tekjur af því lífríki sem er í vötnum landsins og fallorkunni sem í þeim er. Sjálfsagt má færa fyrir því rök að veiðiréttareigendur ættu líka að greiða meira til sjóðsins, starfsemi þeirra í kringum sölu á veiðileyfum og þjónustu við veiðimenn er talin velta um 1,0–1,5 milljarði kr. ár hvert. Á þetta hefur verið bent í landbúnaðarráðuneytinu nú hin síðari ár í kjölfar aukins sparnaðar í ríkisrekstri. Veiðiréttareigendur segja á móti að til rannsókna og leiðbeininga í veiðimálum séu einungis veittar um 30 millj. kr. á fjárlögum og finnst þeim það lítið miðað við þá auðlind sem hér er rætt um. Ekki skal útilokað að komast megi að samkomulagi við veiðiréttareigendur um að þeir greiði meira til sameiginlegs sjóðs til viðhalds auðlindarinnar, en á það hefur ekki reynt enn sem komið er.
Með frumvarpi þessu er lagt til að vatnsaflsstöðvarnar greiði einnig í sjóðinn af óskírum tekjum sínum vegna sölu á raforku samkvæmt sérsamningum til nýrra stórnotenda sem gerðir verða í framtíðinni. Sé tekið mið af greiðslum í Fiskræktarsjóð árið 1997 af óskírum tekjum vegna sölu raforku til almennings árið 1996 voru tekjur sjóðsins 7,7 millj. kr.
Athugasemdir við einstakar greinar frumvarpsins.
Um 1.–3. gr.
Um 4. gr.
Um 5.–10. gr.
Um 11. gr.
Um 12.–20. gr.
Um 21. gr.
Um 22.–26. gr.
Um 27. gr.
Í 2. mgr. er lögð til breytt skipan stjórnar Fiskræktarsjóðs. Með vísan til þeirra breytinga sem hafa verið gerðar á verksviði veiðimálamálastjóra, auk þeirra sem hér eru lagðar til, get
Um 28.–29. gr.
Fylgiskjal.
Fjármálaráðuneyti,
fjárlagaskrifstof a:
Umsögn um frumvarp til laga um breytingu á lögum um lax- og silungsveiði,
nr. 76/1970, með síðari breytingum.
Eftirfarandi ákvæði frumvarpsins hafa fjárhagsleg áhrif:
a. Samkvæmt 11. gr. frumvarpsins er ráðherra heimilt að ákveða með sérstakri reglugerð að innheimt skuli gjald af framkvæmdaraðila vegna kostnaðar embættis veiðimálastjóra af málsmeðferð samkvæmt ákvæðum greinarinnar. Gert er ráð fyrir að fullt samræmi verði á milli gjaldtöku og kostnaðar.
b. Samkvæmt 27. gr. frumvarpsins er lagt til að Fiskræktarsjóður fái auknar tekjur af raforkusölu. Í núgildandi lögum fær sjóðurinn hlutdeild í tekjum vatnsaflsstöðva af orku
Ekki verður séð að frumvarpið hafi áhrif á útgjöld ríkissjóðs verði það óbreytt að lögum.
