Ferill 292. máls. Aðrar útgáfur af skjalinu: PDF - Word Perfect.
125. löggjafarþing 1999–2000.
Þskj. 491 — 292. mál.
Frumvarp til laga
um að lögleiða ólympíska hnefaleika.
Flm.: Gunnar Birgisson, Kristinn H. Gunnarsson, Drífa Hjartardóttir,
Guðmundur Árni Stefánsson, Ísólfur Gylfi Pálmason,
Arnbjörg Sveinsdóttir, Ásta Möller, Valgerður Sverrisdóttir,
Einar Már Sigurðarson, Einar Oddur Kristjánsson.
1.
gr.
2.
gr.
3.
gr.
4.
gr.
Greinargerð.
Frá árinu 1956 hafa hnefaleikar verið bannaðir hér á landi en fram að þeim tíma voru þeir allnokkuð iðkaðir. Með frumvarpi þessu er lagt til að ólympískir hnefaleikar verði lögleiddir og Íþrótta- og Ólympíusamband Íslands setji reglur um íþróttina. Rétt er að taka fram að ólympískir hnefaleikar eru keppnisgrein á Ólympíuleikum og hafa verið það lengi. Algjört einsdæmi er að ólympísk keppnisgrein sé bönnuð með sérstakri löggjöf. Aðild að Ólympíuleikum felur í sér viðurkenningu á þeim greinum sem keppt er í á leikunum hverju sinni.
Gera verður skýran greinarmun á annars vegar ólympískum hnefaleikum, með öðrum orðum áhugamannahnefaleikum, og hins vegar atvinnumannahnefaleikum sem m.a. eru stundaðir í Bandaríkjunum, Bretlandi, Rússlandi og víðar. Reglur og öryggiskröfur greinanna eru afar ólíkar. Þannig er skylt að nota höfuðhlífar í ólympískum hnefaleikum og hver leikur stendur í þrjár lotur í stað allt að tólf lotum í atvinnumannahnefaleikum. Alvarleg slys eru þekkt í atvinnumannahnefaleikum en þannig slys hafa ekki orðið í áhugamannahnefaleikum vegna hinna ólíku reglna sem um þá gilda. Samkvæmt sænskri rannsókn frá árinu 1990 sem Yvonne Haglund læknir gerði á því hvort varanlegur skaði gæti orðið á heila af völdum áhugamannahnefaleika virðist svo ekki vera, sé fylgt ströngum áhugamannareglum eins og í Svíþjóð.
Lögð er áhersla á að það á að vera á valdi hvers einstaklings að ákveða hvaða íþrótt hann kýs að stunda. Að öðru leyti standa óbreytt lög nr. 92/1956, sem banna hnefaleika í atvinnuskyni.
