Steingrímur J. Sigfússon (andsvar):
Herra forseti. Ég tel að box hafi verulega sérstöðu í þessum efnum og hvorug sú grein sem hv. þm. nefndi, karate eða knattspyrna, eru þar sambærileg. Í hvorugu tilviki eru markmið íþróttarinnar þau sömu og tjónið eða slysin sem geta orðið í íþróttaiðkuninni eru heldur ekki sambærileg. Þau eru algjörlega sérstök í hnefaleikunum, það er viðurkennt.
Varðandi knattspyrnuna er náttúrlega beinlínis rangt að líkja þessu saman vegna þess að eins og hv. þm. ætti nú allra manna best að vita, þá er markmiðið þar að koma bolta í net en ekki að sparka niður andstæðinginn þó að það gerist kannski stundum og að það gangi oft furðu illa að koma boltanum í netið, samanber manneskjuna sem var að horfa á leik og hafði ekki séð þessa íþrótt áður og verið var að reyna að útskýra fyrir viðkomandi út á hvað þetta gengi, að það ætti að reyna að koma boltanum í netið, og eftir nokkra stund sagði áhorfandinn: Já, en það mundi nú ganga betur ef allir hjálpuðust að.