Aðrar útgáfur af skjalinu: PDF - Word Perfect. Ferill 464. máls.
130. löggjafarþing 2003–2004.
Þskj. 672 — 464. mál.
um breytingu á umferðarlögum, nr. 50 30. mars 1987, með síðari breytingum.
a. Liðurinn Reiðhjól orðast svo:
a. Ökutæki, sem knúið er áfram með stig- eða sveifarbúnaði og eigi er eingöngu ætlað til leiks.
b. Vélknúinn hjólastóll, sem eigi er hannaður til hraðari aksturs en 15 km á klst. og verður einungis ekið hraðar með verulegri breytingu.
c. Lítil vél- eða rafknúin farartæki, sem eigi eru hönnuð til hraðari aksturs en 15 km á klst. Undir þessa skilgreiningu fellur m.a. vélknúið hlaupahjól, sem búið er stigbretti, er á tveimur hjólum og með stöng að framan sem á er stýri. Slíkum farartækjum má ekki aka á akbraut.
b. Við liðinn Torfærutæki bætist nýr stafliður er orðast svo: Vélknúið ökutæki sem aðallega er ætlað til vöruflutninga utan vega, er a.m.k. á fjórum hjólum og innan við 550 kg að eigin þyngd án rafgeyma sé það rafknúið.
Dómsmálaráðherra setur reglur um aksturs- og hvíldartíma ökumanna, þar á meðal um:
a. notkun ökurita, sem er búnaður ökutækis þar sem skráðar eru og geymdar upplýsingar um aksturs- og hvíldartíma ökumanns, hraða ökutækis og fleira,
b. skyldu til þess að varðveita í ökurita, á ökuritakorti eða með öðrum hætti upplýsingar um aksturs- og hvíldartíma ökumanns og veita eftirlitsmanni aðgang að þeim upplýsingum þegar þess er óskað,
c. útgáfu, efni og form ökuritakorts, sem er lykill að rafrænum ökurita og geymir jafnframt rafrænar upplýsingar um aksturs- og hvíldartíma ökumanns,
d. gjald fyrir ökuritakort.
a. Á eftir 1. málsl. 1. mgr. kemur nýr málsliður er orðast svo: Þeim er einnig heimilt að skoða upplýsingar sem varðveittar eru í ökurita ökutækis, á ökuritakorti eða með öðrum hætti.
b. Við bætist ný málsgrein er orðast svo:
Vegagerðin annast eftirlit með reglum um aksturs- og hvíldartíma ökumanna. Sérstökum eftirlitsmönnum hennar er heimilt að stöðva ökutæki til þess að skoða upplýsingar sem varðveittar eru í ökurita ökutækisins, á ökuritakorti eða með öðrum hætti. Dómsmálaráðherra setur reglur um hæfi og starfsþjálfun eftirlitsmanna Vegagerðarinnar og setur þeim starfsreglur.
Hver sá sem situr í sæti bifreiðar sem búið er öryggisbelti skal nota beltið þegar bifreiðin er á ferð.
Ökumaður skal sjá um að í stað öryggisbeltis eða ásamt öryggisbelti noti barn viðurkenndan barnabílstól, beltispúða eða annan sérstakan öryggis- og verndarbúnað ætlaðan börnum lægri en 150 sm á hæð. Ef slíkur búnaður er ekki í bifreið skal nota öryggisbelti fyrir barnið.
Barn sem er lægra en 150 sm á hæð má ekki vera farþegi í framsæti bifreiðar sem búin er uppblásanlegum loftpúða fyrir framan sætið.
Barn yngra en þriggja ára má ekki vera farþegi í fólks-, sendi- eða vörubifreið nema hún sé með viðeigandi öryggis- og verndarbúnaði ætluðum börnum, sbr. 2. mgr.
Eigi er skylt að nota öryggis- eða verndarbúnað þegar ekið er aftur á bak eða við akstur á bifreiðastæði, við bensínstöð, viðgerðarverkstæði eða svipaðar aðstæður.
Ökumaður skal sjá um að farþegi yngri en 15 ára noti öryggis- og verndarbúnað skv. 1.–4. mgr.
Dómsmálaráðherra er heimilt að setja reglur um notkun öryggis- eða verndarbúnaðar og um undanþágu frá skyldu til að nota slíkan búnað, m.a. við sérstakan akstur.
a. Á eftir 2. mgr. kemur ný málsgrein er orðast svo:
Nú hefur stjórnandi ökutækis brotið gegn 45. gr. og vínandamagn í blóði hans er yfir 2 og vínandamagn í lofti fer yfir 1.000 milligrömm í lítra lofts og skal hann þá sviptur ökurétti eigi skemur en tvö ár.
b. 3. mgr., er verður 4. mgr., orðast svo:
Nú hefur stjórnandi ökutækis áður brotið gegn ákvæðum 45. gr. eða neitað að veita atbeina sinn við rannsókn máls skv. 3. mgr. 47. gr. og hann gerist sekur um eitthvert þessara brota eða bæði brotin varða við ákvæði 2. mgr. 45. gr. og skal svipting ökuréttar þá eigi vera skemur en tvö ár. Ef einungis síðara brotið varðar við 3. mgr. 45. gr. skal svipting ökuréttar eigi vera skemur en þrjú ár. Ef bæði brotin varða við ákvæði 3. mgr. 45. gr. skal svipting ökuréttar eigi vera skemur en fimm ár.
a. Við 1. mgr. bætist nýr stafliður er orðast svo: ákvæðum um að færa ökutæki til skoðunar og á þeim reglum um skoðun ökutækja sem dómsmálaráðherra setur með stoð í 67. gr.
b. Í stað orðanna „gjalds þessa“ í 2. málsl. 3. mgr. kemur: gjalds skv. a–f-lið 1. mgr.
c. Í stað orðsins „gjaldsins“ í 3. málsl. 3. mgr. kemur: gjalds skv. a–f-lið 1. mgr.
d. Fyrirsögn greinarinnar orðast svo: Gjald vegna stöðvunarbrota o.fl.
Í frumvarpi þessu eru lagðar til nokkrar breytingar á umferðarlögum, nr. 50/1987, sem miða að bættu umferðaröryggi, einkum ákvæði um öryggis- og verndarbúnað barna. Þá miðar frumvarpið að innheimtu gjalda í stað sekta vegna vanrækslu á að færa ökutæki til skoðunar og að bættu eftirliti með aksturs- og hvíldartíma. Einnig er lagt til að svipting ökuréttar vegna ölvunar við akstur taki mið af áfengismagni í blóði og svipting vegna ítrekunar ölvunar við akstur verði lengd.
Þá er í frumvarpinu gert ráð fyrir að svokölluð vélknúin hlaupahjól verði talin til reiðhjóla. Vafi hefur ríkt um skilgreiningu slíkra tækja og hvaða reglur ættu að gilda um þau í umferðinni, enda um nýja tegund farartækja að ræða. Lagt er til að ekki megi aka vélknúnum hlaupahjólum á akbrautum enda mundi að öðrum kosti skapast af þeim augljós hætta.
Tilefni breytinganna eru m.a. ábendingar og tillögur frá Umferðarstofu, ríkissaksóknara og lögreglunni í Reykjavík.
Lagt er til að lítil vél- eða rafknúin farartæki, hvort sem þau eru knúin með rafmótor eða sprengihreyfli, sem ekki eru hönnuð til hraðari aksturs en 15 km á klst. verði skilgreind sem reiðhjól. Undir þá skilgreiningu falli m.a. vélknúin hlaupahjól.
Ástæða þess er einkum sú að ef þau verða skilgreind sem létt bifhjól verða þau enn fremur vélknúið ökutæki og ber þá að fara með þau sem slík í almennri umferð. Vélknúin ökutæki eru skráningarskyld, þau þurfa að uppfylla skilyrði léttra bifhjóla í reglugerð um gerð og búnað ökutækja, taka þarf ökupróf til að stjórna vélknúnum ökutækjum, óheimilt er að nota vélknúin ökutæki annars staðar en á akbrautum í almennri umferð, þ.e. ekki er heimilt að aka þeim á gangstéttum, göngustígum og hjólreiðastígum. Bent er á að vél- eða rafknúin hlaupahjól sem ekki eru hönnuð til hraðari aksturs en 15 km á klst. eru of veigalítil tæki til að vera í almennri umferð og getur það skapað almenna slysahættu að skilgreina þau sem létt bifhjól. Verður því að telja eðlilegra að skilgreina þau sem reiðhjól.
Í greininni er enn fremur lagt til að skilgreiningu á torfærutækjum verði breytt. Er það gert vegna innleiðingar á tilskipun 2002/24/EB, IV. viðauka, varðandi bifhjól. Skilgreiningunni hefur þegar verið breytt í reglugerð nr. 308/2003, um gerð og búnað ökutækja.
Gjaldi fyrir ökuritakort er ætlað að standa undir kostnaði við að framfylgja EES-gerðum nr. 3820/85 og 3821/85 ásamt öðrum gerðum um sama efni, kostnaði við framleiðslu kortanna og árlegum rekstrarkostnaði kortaútgáfu vegna umsýslu og evróputengdra tölvukerfa.
Ökuritakort er skilgreint sem lykill að rafrænum ökurita og að það geymi rafrænar upplýsingar um aksturs- og hvíldartíma ökumanns. Gert er ráð fyrir að gefnar verði út fjórar gerðir ökuritakorta, þ.e. ökumannskort, eftirlitskort, verkstæðiskort og fyrirtækiskort, og að gerð verði nánari grein fyrir þeim í reglum ráðherra. Ökumannskort notar ökumaður til þess að setja það í ökuritann. Upplýsingar um aksturstíma hans og hvíld færast yfir á ökuritakortið og inn á ökuritann. Eftirlitskort veitir eftirlitsmanni aðgang að ökurita, fyrirtækiskort veitir rekstraraðila ökutækis sams konar upplýsingar og verkstæðiskort veitir viðgerðar- og prófunarmanni aðgang að ökurita.
Skylda til að nota rafræna ökurita mun eingöngu ná til ökutækja sem verða skráð eftir 5. ágúst 2004, en ökuritar af þeirri gerð sem nú er notuð, órafrænir með skífum og eru í ökutækjum í umferð fyrir umræddan dag, mega vera áfram í notkun eftir 5. ágúst 2004 þar til ökutækið verður ónýtt eða ökuritinn þarfnast viðgerðar. Um það hvaða ökutæki skylt verður að búa ökurita vísast til framangreindra EES-gerða.
Vegagerðin hefur annast eftirlit með aksturs- og hvíldartíma ökumanna. Vegna ákvæða í tilskipun um aksturs- og hvíldartíma ökumanna fyrir rafræna ökurita má áætla að eftirlitið verði aukið og er þess að vænta að kostnaður Vegagerðarinnar við eftirlitið aukist með tilliti til aukins umfangs og tækjabúnaðar.
Fjárhæðum í 1. mgr. 3. gr. reglugerðar um lögreglustjórasáttir, nr. 569/1998, sbr. reglugerð nr. 980/2000, var breytt á þá leið að heimilt varð að ljúka broti með lögreglustjórasátt, enda verði fjárhæð sektar ekki hærri en 300.000 kr. í stað 100.000 kr. áður og verðmæti þess sem gera á upptækt ekki meira en 300.000 kr. í stað 35.000 kr. áður.
Tilgangur ákvæðisins er að fleiri málum vegna umferðarlagabrota verði hægt að ljúka með lögreglustjórasátt, sem verður til þess að færri ákærur verði gefnar út og vinnuálag ákærenda og dómara minnkar.
Þá er lagt til að sviptingar ökuréttar við ítrekun ölvunarakstursbrots verði lengdar frá því sem nú er. Er þannig gert ráð fyrir að sé um ítrekun að ræða, ítrekun á 2. mgr. 45. gr. eða ökumaður vilji ekki veita atbeina sinn við rannsókn máls, þ.e. neiti að gefa öndunarsýni, skuli svipting eigi vera skemur en tvö ár. Um nýmæli er að ræða um ítrekun á 2. mgr. 45. gr., en lágmarkssvipting vegna neitunar á að veita öndunarsýni er eitt ár vegna fyrsta brots í gildandi lögum, en tvö ár við ítrekun. Þá er gert ráð fyrir að varði síðara brotið við 3. mgr. 45. gr. skuli svipting ökuréttar eigi vera skemur en þrjú ár, en það er nýmæli að sérstaklega sé tekið á að síðara brot varði við 3. mgr. 45. gr. Þá er lagt til að lágmarkssvipting við ítrekun á broti gegn 3. mgr. 45. gr. verði lengd úr þremur árum í fimm ár.
Brot vegna vanrækslu á skoðun og aðalskoðun hafa verið talsvert mörg samkvæmt upplýsingum úr ársskýrslu lögreglunnar í Reykjavík 2001:
Telja verður ljóst að mikil vinna margra deilda lögreglu og annarra embætta þegar um sektamál er að ræða minnki verulega verði frumvarpið að lögum.
Fylgiskjal.
Fjármálaráðuneyti,
fjárlagaskrifstofa:
Samkvæmt frumvarpinu mun Vegagerðin annast eftirlit með aksturs- og hvíldartíma ökumanna. Vegagerðin hefur fengið greiddan kostnað af því samkvæmt samningi við dómsmálaráðuneytið og er gert ráð fyrir að fyrirkomulagið á þessu eftirliti verði svipað og verið hefur undanfarin ár.
Einnig er í frumvarpinu gert ráð fyrir að hámark samanlagðra sekta fyrir umferðarbrot hækki úr 100 þús. kr. í 300 þús. kr. til að unnt verði að ljúka fleiri málum með lögreglustjórasátt og fækka að sama skapi málum hjá ákærendum og dómstólum.
Þá er í frumvarpinu ákvæði um að í stað sektar fyrir að vanrækja að færa ökutæki til skoðunar megi lögregla leggja á gjald. Með því móti er gert ráð fyrir að draga megi nokkuð úr kostnaði við vinnu lögregluembætta vegna slíkra sektarmála.
Að samanlögðu er ekki talið að lögfesting frumvarpsins leiði til útgjalda umfram tekjur fyrir ríkissjóð.
130. löggjafarþing 2003–2004.
Þskj. 672 — 464. mál.
Frumvarp til laga
um breytingu á umferðarlögum, nr. 50 30. mars 1987, með síðari breytingum.
(Lagt fyrir Alþingi á 130. löggjafarþingi 2003–2004.)
1. gr.
a. Liðurinn Reiðhjól orðast svo:
a. Ökutæki, sem knúið er áfram með stig- eða sveifarbúnaði og eigi er eingöngu ætlað til leiks.
b. Vélknúinn hjólastóll, sem eigi er hannaður til hraðari aksturs en 15 km á klst. og verður einungis ekið hraðar með verulegri breytingu.
c. Lítil vél- eða rafknúin farartæki, sem eigi eru hönnuð til hraðari aksturs en 15 km á klst. Undir þessa skilgreiningu fellur m.a. vélknúið hlaupahjól, sem búið er stigbretti, er á tveimur hjólum og með stöng að framan sem á er stýri. Slíkum farartækjum má ekki aka á akbraut.
b. Við liðinn Torfærutæki bætist nýr stafliður er orðast svo: Vélknúið ökutæki sem aðallega er ætlað til vöruflutninga utan vega, er a.m.k. á fjórum hjólum og innan við 550 kg að eigin þyngd án rafgeyma sé það rafknúið.
2. gr.
3. gr.
Dómsmálaráðherra setur reglur um aksturs- og hvíldartíma ökumanna, þar á meðal um:
a. notkun ökurita, sem er búnaður ökutækis þar sem skráðar eru og geymdar upplýsingar um aksturs- og hvíldartíma ökumanns, hraða ökutækis og fleira,
b. skyldu til þess að varðveita í ökurita, á ökuritakorti eða með öðrum hætti upplýsingar um aksturs- og hvíldartíma ökumanns og veita eftirlitsmanni aðgang að þeim upplýsingum þegar þess er óskað,
c. útgáfu, efni og form ökuritakorts, sem er lykill að rafrænum ökurita og geymir jafnframt rafrænar upplýsingar um aksturs- og hvíldartíma ökumanns,
d. gjald fyrir ökuritakort.
4. gr.
a. Á eftir 1. málsl. 1. mgr. kemur nýr málsliður er orðast svo: Þeim er einnig heimilt að skoða upplýsingar sem varðveittar eru í ökurita ökutækis, á ökuritakorti eða með öðrum hætti.
b. Við bætist ný málsgrein er orðast svo:
Vegagerðin annast eftirlit með reglum um aksturs- og hvíldartíma ökumanna. Sérstökum eftirlitsmönnum hennar er heimilt að stöðva ökutæki til þess að skoða upplýsingar sem varðveittar eru í ökurita ökutækisins, á ökuritakorti eða með öðrum hætti. Dómsmálaráðherra setur reglur um hæfi og starfsþjálfun eftirlitsmanna Vegagerðarinnar og setur þeim starfsreglur.
5. gr.
Hver sá sem situr í sæti bifreiðar sem búið er öryggisbelti skal nota beltið þegar bifreiðin er á ferð.
Ökumaður skal sjá um að í stað öryggisbeltis eða ásamt öryggisbelti noti barn viðurkenndan barnabílstól, beltispúða eða annan sérstakan öryggis- og verndarbúnað ætlaðan börnum lægri en 150 sm á hæð. Ef slíkur búnaður er ekki í bifreið skal nota öryggisbelti fyrir barnið.
Barn sem er lægra en 150 sm á hæð má ekki vera farþegi í framsæti bifreiðar sem búin er uppblásanlegum loftpúða fyrir framan sætið.
Barn yngra en þriggja ára má ekki vera farþegi í fólks-, sendi- eða vörubifreið nema hún sé með viðeigandi öryggis- og verndarbúnaði ætluðum börnum, sbr. 2. mgr.
Eigi er skylt að nota öryggis- eða verndarbúnað þegar ekið er aftur á bak eða við akstur á bifreiðastæði, við bensínstöð, viðgerðarverkstæði eða svipaðar aðstæður.
Ökumaður skal sjá um að farþegi yngri en 15 ára noti öryggis- og verndarbúnað skv. 1.–4. mgr.
Dómsmálaráðherra er heimilt að setja reglur um notkun öryggis- eða verndarbúnaðar og um undanþágu frá skyldu til að nota slíkan búnað, m.a. við sérstakan akstur.
6. gr.
7. gr.
8. gr.
a. Á eftir 2. mgr. kemur ný málsgrein er orðast svo:
Nú hefur stjórnandi ökutækis brotið gegn 45. gr. og vínandamagn í blóði hans er yfir 2 og vínandamagn í lofti fer yfir 1.000 milligrömm í lítra lofts og skal hann þá sviptur ökurétti eigi skemur en tvö ár.
b. 3. mgr., er verður 4. mgr., orðast svo:
Nú hefur stjórnandi ökutækis áður brotið gegn ákvæðum 45. gr. eða neitað að veita atbeina sinn við rannsókn máls skv. 3. mgr. 47. gr. og hann gerist sekur um eitthvert þessara brota eða bæði brotin varða við ákvæði 2. mgr. 45. gr. og skal svipting ökuréttar þá eigi vera skemur en tvö ár. Ef einungis síðara brotið varðar við 3. mgr. 45. gr. skal svipting ökuréttar eigi vera skemur en þrjú ár. Ef bæði brotin varða við ákvæði 3. mgr. 45. gr. skal svipting ökuréttar eigi vera skemur en fimm ár.
9. gr.
a. Við 1. mgr. bætist nýr stafliður er orðast svo: ákvæðum um að færa ökutæki til skoðunar og á þeim reglum um skoðun ökutækja sem dómsmálaráðherra setur með stoð í 67. gr.
b. Í stað orðanna „gjalds þessa“ í 2. málsl. 3. mgr. kemur: gjalds skv. a–f-lið 1. mgr.
c. Í stað orðsins „gjaldsins“ í 3. málsl. 3. mgr. kemur: gjalds skv. a–f-lið 1. mgr.
d. Fyrirsögn greinarinnar orðast svo: Gjald vegna stöðvunarbrota o.fl.
10. gr.
11. gr.
Athugasemdir við lagafrumvarp þetta.
Í frumvarpi þessu eru lagðar til nokkrar breytingar á umferðarlögum, nr. 50/1987, sem miða að bættu umferðaröryggi, einkum ákvæði um öryggis- og verndarbúnað barna. Þá miðar frumvarpið að innheimtu gjalda í stað sekta vegna vanrækslu á að færa ökutæki til skoðunar og að bættu eftirliti með aksturs- og hvíldartíma. Einnig er lagt til að svipting ökuréttar vegna ölvunar við akstur taki mið af áfengismagni í blóði og svipting vegna ítrekunar ölvunar við akstur verði lengd.
Þá er í frumvarpinu gert ráð fyrir að svokölluð vélknúin hlaupahjól verði talin til reiðhjóla. Vafi hefur ríkt um skilgreiningu slíkra tækja og hvaða reglur ættu að gilda um þau í umferðinni, enda um nýja tegund farartækja að ræða. Lagt er til að ekki megi aka vélknúnum hlaupahjólum á akbrautum enda mundi að öðrum kosti skapast af þeim augljós hætta.
Tilefni breytinganna eru m.a. ábendingar og tillögur frá Umferðarstofu, ríkissaksóknara og lögreglunni í Reykjavík.
Athugasemdir við einstakar greinar frumvarpsins.
Um 1. gr.
Lagt er til að lítil vél- eða rafknúin farartæki, hvort sem þau eru knúin með rafmótor eða sprengihreyfli, sem ekki eru hönnuð til hraðari aksturs en 15 km á klst. verði skilgreind sem reiðhjól. Undir þá skilgreiningu falli m.a. vélknúin hlaupahjól.
Ástæða þess er einkum sú að ef þau verða skilgreind sem létt bifhjól verða þau enn fremur vélknúið ökutæki og ber þá að fara með þau sem slík í almennri umferð. Vélknúin ökutæki eru skráningarskyld, þau þurfa að uppfylla skilyrði léttra bifhjóla í reglugerð um gerð og búnað ökutækja, taka þarf ökupróf til að stjórna vélknúnum ökutækjum, óheimilt er að nota vélknúin ökutæki annars staðar en á akbrautum í almennri umferð, þ.e. ekki er heimilt að aka þeim á gangstéttum, göngustígum og hjólreiðastígum. Bent er á að vél- eða rafknúin hlaupahjól sem ekki eru hönnuð til hraðari aksturs en 15 km á klst. eru of veigalítil tæki til að vera í almennri umferð og getur það skapað almenna slysahættu að skilgreina þau sem létt bifhjól. Verður því að telja eðlilegra að skilgreina þau sem reiðhjól.
Í greininni er enn fremur lagt til að skilgreiningu á torfærutækjum verði breytt. Er það gert vegna innleiðingar á tilskipun 2002/24/EB, IV. viðauka, varðandi bifhjól. Skilgreiningunni hefur þegar verið breytt í reglugerð nr. 308/2003, um gerð og búnað ökutækja.
Um 2. og 3. gr.
Gjaldi fyrir ökuritakort er ætlað að standa undir kostnaði við að framfylgja EES-gerðum nr. 3820/85 og 3821/85 ásamt öðrum gerðum um sama efni, kostnaði við framleiðslu kortanna og árlegum rekstrarkostnaði kortaútgáfu vegna umsýslu og evróputengdra tölvukerfa.
Ökuritakort er skilgreint sem lykill að rafrænum ökurita og að það geymi rafrænar upplýsingar um aksturs- og hvíldartíma ökumanns. Gert er ráð fyrir að gefnar verði út fjórar gerðir ökuritakorta, þ.e. ökumannskort, eftirlitskort, verkstæðiskort og fyrirtækiskort, og að gerð verði nánari grein fyrir þeim í reglum ráðherra. Ökumannskort notar ökumaður til þess að setja það í ökuritann. Upplýsingar um aksturstíma hans og hvíld færast yfir á ökuritakortið og inn á ökuritann. Eftirlitskort veitir eftirlitsmanni aðgang að ökurita, fyrirtækiskort veitir rekstraraðila ökutækis sams konar upplýsingar og verkstæðiskort veitir viðgerðar- og prófunarmanni aðgang að ökurita.
Skylda til að nota rafræna ökurita mun eingöngu ná til ökutækja sem verða skráð eftir 5. ágúst 2004, en ökuritar af þeirri gerð sem nú er notuð, órafrænir með skífum og eru í ökutækjum í umferð fyrir umræddan dag, mega vera áfram í notkun eftir 5. ágúst 2004 þar til ökutækið verður ónýtt eða ökuritinn þarfnast viðgerðar. Um það hvaða ökutæki skylt verður að búa ökurita vísast til framangreindra EES-gerða.
Um 4. gr.
Vegagerðin hefur annast eftirlit með aksturs- og hvíldartíma ökumanna. Vegna ákvæða í tilskipun um aksturs- og hvíldartíma ökumanna fyrir rafræna ökurita má áætla að eftirlitið verði aukið og er þess að vænta að kostnaður Vegagerðarinnar við eftirlitið aukist með tilliti til aukins umfangs og tækjabúnaðar.
Um 5. gr.
Um 6. gr.
Um 7. gr.
Fjárhæðum í 1. mgr. 3. gr. reglugerðar um lögreglustjórasáttir, nr. 569/1998, sbr. reglugerð nr. 980/2000, var breytt á þá leið að heimilt varð að ljúka broti með lögreglustjórasátt, enda verði fjárhæð sektar ekki hærri en 300.000 kr. í stað 100.000 kr. áður og verðmæti þess sem gera á upptækt ekki meira en 300.000 kr. í stað 35.000 kr. áður.
Tilgangur ákvæðisins er að fleiri málum vegna umferðarlagabrota verði hægt að ljúka með lögreglustjórasátt, sem verður til þess að færri ákærur verði gefnar út og vinnuálag ákærenda og dómara minnkar.
Um 8. gr.
Þá er lagt til að sviptingar ökuréttar við ítrekun ölvunarakstursbrots verði lengdar frá því sem nú er. Er þannig gert ráð fyrir að sé um ítrekun að ræða, ítrekun á 2. mgr. 45. gr. eða ökumaður vilji ekki veita atbeina sinn við rannsókn máls, þ.e. neiti að gefa öndunarsýni, skuli svipting eigi vera skemur en tvö ár. Um nýmæli er að ræða um ítrekun á 2. mgr. 45. gr., en lágmarkssvipting vegna neitunar á að veita öndunarsýni er eitt ár vegna fyrsta brots í gildandi lögum, en tvö ár við ítrekun. Þá er gert ráð fyrir að varði síðara brotið við 3. mgr. 45. gr. skuli svipting ökuréttar eigi vera skemur en þrjú ár, en það er nýmæli að sérstaklega sé tekið á að síðara brot varði við 3. mgr. 45. gr. Þá er lagt til að lágmarkssvipting við ítrekun á broti gegn 3. mgr. 45. gr. verði lengd úr þremur árum í fimm ár.
Um 9. gr.
Brot vegna vanrækslu á skoðun og aðalskoðun hafa verið talsvert mörg samkvæmt upplýsingum úr ársskýrslu lögreglunnar í Reykjavík 2001:
| 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | |
| Vanræksla á að færa ökutæki til aðalskoðunar | 2.520 | 3.370 | 2.171 | 799 |
| Vanræksla á að færa ökutæki til endurskoðunar | 924 | 702 | 653 | 337 |
Telja verður ljóst að mikil vinna margra deilda lögreglu og annarra embætta þegar um sektamál er að ræða minnki verulega verði frumvarpið að lögum.
Um 10. gr.
Um 11. gr.
Fylgiskjal.
Fjármálaráðuneyti,
fjárlagaskrifstofa:
Umsögn um frumvarp til laga um breytingu á lögum nr. 50/1987, umferðarlögum.
Samkvæmt frumvarpinu mun Vegagerðin annast eftirlit með aksturs- og hvíldartíma ökumanna. Vegagerðin hefur fengið greiddan kostnað af því samkvæmt samningi við dómsmálaráðuneytið og er gert ráð fyrir að fyrirkomulagið á þessu eftirliti verði svipað og verið hefur undanfarin ár.
Einnig er í frumvarpinu gert ráð fyrir að hámark samanlagðra sekta fyrir umferðarbrot hækki úr 100 þús. kr. í 300 þús. kr. til að unnt verði að ljúka fleiri málum með lögreglustjórasátt og fækka að sama skapi málum hjá ákærendum og dómstólum.
Þá er í frumvarpinu ákvæði um að í stað sektar fyrir að vanrækja að færa ökutæki til skoðunar megi lögregla leggja á gjald. Með því móti er gert ráð fyrir að draga megi nokkuð úr kostnaði við vinnu lögregluembætta vegna slíkra sektarmála.
Að samanlögðu er ekki talið að lögfesting frumvarpsins leiði til útgjalda umfram tekjur fyrir ríkissjóð.
