Aðrar útgáfur af skjalinu: PDF - Word Perfect. Ferill 646. máls.
131. löggjafarþing 2004–2005.
Þskj. 978 — 646. mál.
um breytingu á lögum um atvinnuleysistryggingar, nr. 12/1997.
Nú hefur maður lokið samfelldri afplánun refsivistar sem staðið hefur a.m.k. síðustu 12 mánuði, að meðtalinni gæsluvarðhaldsvist, og skal hann þá hafa rétt til atvinnuleysisbóta þó að hann uppfylli ekki skilyrði 4. tölul. 1. mgr., enda uppfylli hann önnur skilyrði til greiðslu bótanna.
Lög þessi öðlast þegar gildi.
Frumvarp þetta var fyrst flutt á 117. löggjafarþingi og aftur á 120. löggjafarþingi en varð ekki útrætt og er flutt að nýju nær óbreytt.
Í gildandi lögum um atvinnuleysistryggingar, nr. 12/1997, er gert ráð fyrir að hafi einstaklingur verið sviptur frelsi sínu með dómi geti hann geymt áunninn rétt til atvinnuleysisbóta í allt að tvö ár meðan á afplánun dóms stendur. Hins vegar er ljóst að fæstir þeirra sem afplána dóm um lengri eða skemmri tíma hafa stundað vinnu reglubundið. Í þeim tilvikum er því ekki um neinn áunninn rétt að ræða sem þessir einstaklingar geta nýtt sér að aflokinni fangelsisvist. Því er lagt til að lögum um atvinnuleysistryggingar verði breytt til hagsbóta fyrir þá sem koma atvinnulausir úr fangelsi.
Eins og lög um atvinnuleysistryggingar eru nú verða menn að uppfylla lágmarksvinnustundafjölda á síðustu 12 mánuðum til að eiga rétt á atvinnuleysisbótum. Engin undanþága er frá því ákvæði sem um ræðir, þ.e. 4. tölul. 1. mgr. 2. gr. laganna, til hagsbóta fyrir þá sem er ókleift að uppfylla þetta skilyrði þar sem þeir hafa verið sviptir frelsi sínu með refsidómi á umræddu tímabili. Ekki er þó nein ástæða til að ætla að fyrir löggjafanum hafi vakað að gera rétt manna minni fyrir að hafa setið af sér refsidóm.
Ekki er eðlilegt að láta menn uppfylla skilyrði ákvæðisins með þeirri vinnu sem stendur til boða í fangelsum, enda er sjaldnast um að ræða fullan vinnudag. Þá er sökum aðstæðna í fangelsunum ekki vinnu að hafa í þeim öllum. Fangar geta að auki ekki ráðið sjálfir í hvaða fangelsi þeir afplána refsinguna heldur er sú ákvörðun tekin af Fangelsismálastofnun ríkisins.
Samkvæmt frumvarpinu er ekki gert ráð fyrir að þeir sem hafa afplánað skemmri dóm en eitt ár geti unnið sér inn rétt til atvinnuleysisbóta á þennan hátt. Gert er ráð fyrir að undanfarandi gæsluvarðhald teljist til afplánunar í þessu sambandi ef afplánun kemur í beinu framhaldi og viðkomandi hefur ekki verið frjáls maður á milli gæsluvarðhalds og afplánunar. Einnig er gert ráð fyrir að einungis með samfelldri afplánun geti maður aflað sér réttarins á þennan hátt.
131. löggjafarþing 2004–2005.
Þskj. 978 — 646. mál.
Frumvarp til laga
um breytingu á lögum um atvinnuleysistryggingar, nr. 12/1997.
Flm.: Margrét Frímannsdóttir.
1. gr.
Nú hefur maður lokið samfelldri afplánun refsivistar sem staðið hefur a.m.k. síðustu 12 mánuði, að meðtalinni gæsluvarðhaldsvist, og skal hann þá hafa rétt til atvinnuleysisbóta þó að hann uppfylli ekki skilyrði 4. tölul. 1. mgr., enda uppfylli hann önnur skilyrði til greiðslu bótanna.
2. gr.
Lög þessi öðlast þegar gildi.
Greinargerð.
Frumvarp þetta var fyrst flutt á 117. löggjafarþingi og aftur á 120. löggjafarþingi en varð ekki útrætt og er flutt að nýju nær óbreytt.
Í gildandi lögum um atvinnuleysistryggingar, nr. 12/1997, er gert ráð fyrir að hafi einstaklingur verið sviptur frelsi sínu með dómi geti hann geymt áunninn rétt til atvinnuleysisbóta í allt að tvö ár meðan á afplánun dóms stendur. Hins vegar er ljóst að fæstir þeirra sem afplána dóm um lengri eða skemmri tíma hafa stundað vinnu reglubundið. Í þeim tilvikum er því ekki um neinn áunninn rétt að ræða sem þessir einstaklingar geta nýtt sér að aflokinni fangelsisvist. Því er lagt til að lögum um atvinnuleysistryggingar verði breytt til hagsbóta fyrir þá sem koma atvinnulausir úr fangelsi.
Eins og lög um atvinnuleysistryggingar eru nú verða menn að uppfylla lágmarksvinnustundafjölda á síðustu 12 mánuðum til að eiga rétt á atvinnuleysisbótum. Engin undanþága er frá því ákvæði sem um ræðir, þ.e. 4. tölul. 1. mgr. 2. gr. laganna, til hagsbóta fyrir þá sem er ókleift að uppfylla þetta skilyrði þar sem þeir hafa verið sviptir frelsi sínu með refsidómi á umræddu tímabili. Ekki er þó nein ástæða til að ætla að fyrir löggjafanum hafi vakað að gera rétt manna minni fyrir að hafa setið af sér refsidóm.
Ekki er eðlilegt að láta menn uppfylla skilyrði ákvæðisins með þeirri vinnu sem stendur til boða í fangelsum, enda er sjaldnast um að ræða fullan vinnudag. Þá er sökum aðstæðna í fangelsunum ekki vinnu að hafa í þeim öllum. Fangar geta að auki ekki ráðið sjálfir í hvaða fangelsi þeir afplána refsinguna heldur er sú ákvörðun tekin af Fangelsismálastofnun ríkisins.
Samkvæmt frumvarpinu er ekki gert ráð fyrir að þeir sem hafa afplánað skemmri dóm en eitt ár geti unnið sér inn rétt til atvinnuleysisbóta á þennan hátt. Gert er ráð fyrir að undanfarandi gæsluvarðhald teljist til afplánunar í þessu sambandi ef afplánun kemur í beinu framhaldi og viðkomandi hefur ekki verið frjáls maður á milli gæsluvarðhalds og afplánunar. Einnig er gert ráð fyrir að einungis með samfelldri afplánun geti maður aflað sér réttarins á þennan hátt.
