Aðrar útgáfur af skjalinu: PDF - Word Perfect. Ferill 537. máls.
131. löggjafarþing 2004–2005.
Þskj. 1152 — 537. mál.
um frv. til l. um breyt. á l. um meinatækna, nr. 99/1980, og lögum um heilbrigðisþjónustu, nr. 97/1990, með síðari breytingum.
Nefndin hefur fjallað um málið og fengið á sinn fund Sólveigu Guðmundsdóttur frá heilbrigðis- og tryggingamálaráðuneyti og Kristínu Hafsteinsdóttur og Helgu Sigrúnu Sigurjónsdóttur frá Meinatæknafélagi Íslands. Þá bárust nefndinni umsagnir frá Íslenskri málnefnd, Rannsóknastofu Háskóla Íslands í ónæmisfræði, landlæknisembættinu, Orðabók Háskólans, Félagi íslenskra meinafræðinga, heilbrigðisdeild Tækniháskóla Íslands, Rannsóknastofu Háskóla Íslands í meinafræði, Rannsóknastofu Háskóla Íslands í veirufræði, Rannsóknastofu Háskóla Íslands í sýklafræði, Samtökum heilbrigðisstétta, Háskóla Íslands og BHM.
Með frumvarpinu er ætlunin að breyta starfsheitinu meinatæknir í lífeindafræðingur og einnig að fella brott úr lögunum ákvæði um skilyrði þess efnis að meinatæknir starfi á ábyrgð og undir handleiðslu sérfræðings. Þá er jafnframt lagt til að sett verði í lögin heimild til þess að setja reglugerð um sérfræðiviðurkenningu lífeindafræðings.
Nefndin telur breytinguna á starfsheitinu eðlilega þegar litið er til menntunar, aukinnar sérhæfingar, eðlis starfsins og breytinga hjá sambærilegum stéttum. Á það hefur verið bent að enska er orðin alþjóðlegt tungumál á sviði heilbrigðis- og læknisfræði og er enska heitið „biomedical scientist“. Í Bretlandi er það starfsheiti ýmist notað eða „biomedical laboratory scientist“. Þá hafa flestar umsagnir verið jákvæðar um þetta atriði frumvarpsins.
Nefndin fellst á það sjónarmið að samfara aukinni menntun er ekki rétt að gera skilyrðislausa kröfu um að meinatæknar starfi undir handleiðslu sérfræðings eins og verið hefur, frekar en aðrar heilbrigðisstéttir sem bera ábyrgð á störfum sínum sjálfar, heldur að það verði metið sérstaklega hverju sinni. Telur nefndin því fullnægjandi að leyfi frá ráðherra til starfrækslu rannsóknastofu verði grundvallað á faglegu mati landlæknis um hvort uppfylltar séu þær faglegu kröfur sem gera verður til starfseminnar og að læknisfræðilegar rannsóknir verði ekki framkvæmdar annars staðar en þar sem aðbúnaður og sérþekking er fullnægjandi að mati landlæknis, þ.m.t. læknisfræðileg sérþekking. Þannig verði mat á ferli og niðurstöðum lækningarannsókna, sem eru grundvöllur ákvörðunar um frekari meðferð sjúklings, áfram á ábyrgð lækna.
Loks leggur nefndin til að landlæknir gefi út viðmiðanir um hvernig skuli flokka rannsóknastofur eftir starfssviði og eðli. Þar komi fram hvaða lækningarannsóknir megi framkvæma á rannsóknastofu í hverjum flokki og hvaða kröfur skuli gera til þeirra.
Nefndin leggur til smávægilega breytingu á frumvarpinu sem varðar einungis málfar.
Nefndin leggur til að frumvarpið verði samþykkt með svofelldri
Einar Karl Haraldsson og Bjarni Benediktsson voru fjarverandi við afgreiðslu málsins.
131. löggjafarþing 2004–2005.
Þskj. 1152 — 537. mál.
Nefndarálit
um frv. til l. um breyt. á l. um meinatækna, nr. 99/1980, og lögum um heilbrigðisþjónustu, nr. 97/1990, með síðari breytingum.
Frá heilbrigðis- og trygginganefnd.
Nefndin hefur fjallað um málið og fengið á sinn fund Sólveigu Guðmundsdóttur frá heilbrigðis- og tryggingamálaráðuneyti og Kristínu Hafsteinsdóttur og Helgu Sigrúnu Sigurjónsdóttur frá Meinatæknafélagi Íslands. Þá bárust nefndinni umsagnir frá Íslenskri málnefnd, Rannsóknastofu Háskóla Íslands í ónæmisfræði, landlæknisembættinu, Orðabók Háskólans, Félagi íslenskra meinafræðinga, heilbrigðisdeild Tækniháskóla Íslands, Rannsóknastofu Háskóla Íslands í meinafræði, Rannsóknastofu Háskóla Íslands í veirufræði, Rannsóknastofu Háskóla Íslands í sýklafræði, Samtökum heilbrigðisstétta, Háskóla Íslands og BHM.
Með frumvarpinu er ætlunin að breyta starfsheitinu meinatæknir í lífeindafræðingur og einnig að fella brott úr lögunum ákvæði um skilyrði þess efnis að meinatæknir starfi á ábyrgð og undir handleiðslu sérfræðings. Þá er jafnframt lagt til að sett verði í lögin heimild til þess að setja reglugerð um sérfræðiviðurkenningu lífeindafræðings.
Nefndin telur breytinguna á starfsheitinu eðlilega þegar litið er til menntunar, aukinnar sérhæfingar, eðlis starfsins og breytinga hjá sambærilegum stéttum. Á það hefur verið bent að enska er orðin alþjóðlegt tungumál á sviði heilbrigðis- og læknisfræði og er enska heitið „biomedical scientist“. Í Bretlandi er það starfsheiti ýmist notað eða „biomedical laboratory scientist“. Þá hafa flestar umsagnir verið jákvæðar um þetta atriði frumvarpsins.
Nefndin fellst á það sjónarmið að samfara aukinni menntun er ekki rétt að gera skilyrðislausa kröfu um að meinatæknar starfi undir handleiðslu sérfræðings eins og verið hefur, frekar en aðrar heilbrigðisstéttir sem bera ábyrgð á störfum sínum sjálfar, heldur að það verði metið sérstaklega hverju sinni. Telur nefndin því fullnægjandi að leyfi frá ráðherra til starfrækslu rannsóknastofu verði grundvallað á faglegu mati landlæknis um hvort uppfylltar séu þær faglegu kröfur sem gera verður til starfseminnar og að læknisfræðilegar rannsóknir verði ekki framkvæmdar annars staðar en þar sem aðbúnaður og sérþekking er fullnægjandi að mati landlæknis, þ.m.t. læknisfræðileg sérþekking. Þannig verði mat á ferli og niðurstöðum lækningarannsókna, sem eru grundvöllur ákvörðunar um frekari meðferð sjúklings, áfram á ábyrgð lækna.
Loks leggur nefndin til að landlæknir gefi út viðmiðanir um hvernig skuli flokka rannsóknastofur eftir starfssviði og eðli. Þar komi fram hvaða lækningarannsóknir megi framkvæma á rannsóknastofu í hverjum flokki og hvaða kröfur skuli gera til þeirra.
Nefndin leggur til smávægilega breytingu á frumvarpinu sem varðar einungis málfar.
Nefndin leggur til að frumvarpið verði samþykkt með svofelldri
BREYTINGU:
Einar Karl Haraldsson og Bjarni Benediktsson voru fjarverandi við afgreiðslu málsins.
Alþingi, 13. apríl 2005.
Jónína Bjartmarz,
form., frsm.
Drífa Hjartardóttir.
Ásta R. Jóhannesdóttir.
Pétur H. Blöndal.
Þuríður Backman.
Siv Friðleifsdóttir.
Guðrún Ögmundsdóttir.
