Aðrar útgáfur af skjalinu: PDF - Word Perfect. Ferill 78. máls.
Þskj. 90 — 78. mál.
Frumvarp þetta er lagt fram til að innleiða með fullnægjandi hætti tilskipun ráðsins 1999/70/EB, um rammasamninginn um tímabundna ráðningu sem Evrópusamband verkalýðsfélaga (ETUC), Samtök evrópskra iðn- og atvinnurekenda (UNICE) og Evrópusamtök fyrirtækja með opinberri eignaraðild (CEEP) hafa gert. Eftirlitsstofnun EFTA gerði athugasemdir við 2. mgr. 5. gr. laganna í kjölfar þess að Evrópudómstóllinn komst að þeirri niðurstöðu að reglur sem kveða á um að nýr ráðningarsamningur verði ekki talinn taka við af eldri samningi þegar lengri tími en 20 virkir dagar líða milli þess að samningar milli sömu aðila eru gerðir væru í andstöðu við tilgang tilskipunarinnar sem er að koma í veg fyrir misnotkun á tímabundnum ráðningum, sbr. dóm í máli nr. C-212/04 Adeneler.
Við smíði frumvarps þessa var haft samráð við Alþýðusamband Íslands, Bandalag starfsmanna ríkis og bæja, Bandalag háskólamanna, starfsmannaskrifstofu fjármálaráðuneytis, Samband íslenskra sveitarfélaga og Samtök atvinnulífsins. Áhersla er lögð á að meginreglan á íslenskum vinnumarkaði er sú að starfsmenn eru ráðnir ótímabundið enda ríkir hér ákveðinn sveigjanleiki í ráðningum sem ætlað er að auðvelda fyrirtækjum að bregðast við sveiflum í starfsemi þeirra. Samkomulag varð um að leggja til við félags- og tryggingamálaráðherra að nýr ráðningarsamningur teljist taka við af öðrum samningi sé hann framlengdur eða ef nýr tímabundinn samningur kemst á milli sömu aðila innan sex vikna frá lokum gildistíma eldra samnings í stað þriggja vikna. Þykja sex vikur hæfilegur tími í þessu tilliti og talinn ná tilgangi laganna við að koma í veg fyrir misnotkun á tímabundnum ráðningum. Er efni frumvarps þessa í samræmi við þá tillögu. Svo virðist sem ágreiningur um ætlaða misnotkun á tímabundnum ráðningarsamningum hafi ekki komið oft til kasta íslenskra dómstóla og má því ætlað að þessi breyting komi til með að hafa lítil áhrif á tímabundnar ráðningar á innlendum vinnumarkaði.
Fylgiskjal.
Fjármálaráðuneyti,
fjárlagaskrifstofa:
Verði frumvarpið óbreytt að lögum verður ekki séð að það hafi í för með sér aukin útgjöld fyrir ríkissjóð.
Þskj. 90 — 78. mál.
Frumvarp til laga
um breytingu á lögum nr. 139/2003,
um tímabundna ráðningu starfsmanna.
(Lagt fyrir Alþingi á 137. löggjafarþingi 2009.)
1. gr.
2. gr.
3. gr.
Athugasemdir við lagafrumvarp þetta.
Frumvarp þetta er lagt fram til að innleiða með fullnægjandi hætti tilskipun ráðsins 1999/70/EB, um rammasamninginn um tímabundna ráðningu sem Evrópusamband verkalýðsfélaga (ETUC), Samtök evrópskra iðn- og atvinnurekenda (UNICE) og Evrópusamtök fyrirtækja með opinberri eignaraðild (CEEP) hafa gert. Eftirlitsstofnun EFTA gerði athugasemdir við 2. mgr. 5. gr. laganna í kjölfar þess að Evrópudómstóllinn komst að þeirri niðurstöðu að reglur sem kveða á um að nýr ráðningarsamningur verði ekki talinn taka við af eldri samningi þegar lengri tími en 20 virkir dagar líða milli þess að samningar milli sömu aðila eru gerðir væru í andstöðu við tilgang tilskipunarinnar sem er að koma í veg fyrir misnotkun á tímabundnum ráðningum, sbr. dóm í máli nr. C-212/04 Adeneler.
Við smíði frumvarps þessa var haft samráð við Alþýðusamband Íslands, Bandalag starfsmanna ríkis og bæja, Bandalag háskólamanna, starfsmannaskrifstofu fjármálaráðuneytis, Samband íslenskra sveitarfélaga og Samtök atvinnulífsins. Áhersla er lögð á að meginreglan á íslenskum vinnumarkaði er sú að starfsmenn eru ráðnir ótímabundið enda ríkir hér ákveðinn sveigjanleiki í ráðningum sem ætlað er að auðvelda fyrirtækjum að bregðast við sveiflum í starfsemi þeirra. Samkomulag varð um að leggja til við félags- og tryggingamálaráðherra að nýr ráðningarsamningur teljist taka við af öðrum samningi sé hann framlengdur eða ef nýr tímabundinn samningur kemst á milli sömu aðila innan sex vikna frá lokum gildistíma eldra samnings í stað þriggja vikna. Þykja sex vikur hæfilegur tími í þessu tilliti og talinn ná tilgangi laganna við að koma í veg fyrir misnotkun á tímabundnum ráðningum. Er efni frumvarps þessa í samræmi við þá tillögu. Svo virðist sem ágreiningur um ætlaða misnotkun á tímabundnum ráðningarsamningum hafi ekki komið oft til kasta íslenskra dómstóla og má því ætlað að þessi breyting komi til með að hafa lítil áhrif á tímabundnar ráðningar á innlendum vinnumarkaði.
Fylgiskjal.
Fjármálaráðuneyti,
fjárlagaskrifstofa:
Umsögn um frumvarp til laga um breytingu á lögum nr. 139/2003,
um tímabundna ráðningu starfsmanna.
Verði frumvarpið óbreytt að lögum verður ekki séð að það hafi í för með sér aukin útgjöld fyrir ríkissjóð.
