Aðrar útgáfur af skjalinu: PDF - Word Perfect. Ferill 220. máls.
140. löggjafarþing 2011–2012.
Þingskjal 226  —  220. mál.




Tillaga til þingsályktunar



um tímasetta áætlun um yfirfærslu heilsugæslunnar frá ríki til sveitarfélaga.

Flm.: Ragnheiður Ríkharðsdóttir, Kristján Þór Júlíusson,
Unnur Brá Konráðsdóttir, Gunnar Bragi Sveinsson, Lúðvík Geirsson,
Árni Þór Sigurðsson, Álfheiður Ingadóttir.


    Alþingi ályktar að fela velferðarráðherra í samvinnu við Samband íslenskra sveitarfélaga að setja fram markvissa, heildstæða og tímasetta áætlun um yfirfærslu heilsugæslunnar frá ríki til sveitarfélaga. Áætlunin liggi fyrir eigi síðar en í árslok 2012.

Greinargerð.


    Tillagan er lögð fram til þess að efla, samhæfa og samræma nærþjónustu við íbúa landsins í sinni heimabyggð. Þegar eru á hendi sveitarfélaga stórir málaflokkar sem teljast til nærþjónustunnar svo sem leikskóli, sem reyndar er ekki lögbundið verkefni, en einnig lögbundin verkefni svo sem grunnskóli, félagsþjónusta, málefni fatlaðra, sem færð voru til sveitarfélaganna um sl. áramót, og fyrirhugað er að færa málefni aldraðra frá ríki til sveitarfélaga innan tíðar.
    Samþætting nærþjónustu við íbúa mun stuðla að heildstæðari og um leið bættri þjónustu við einstaklinga sem þurfa á þjónustunni að halda í daglegu lífi og sveitarfélögin eru betur í stakk búin en ríkið til að laga nærþjónustu að þörfum notenda með hliðsjón af ólíkum aðstæðum íbúa.
    Ráðherra hefur nú þegar samkvæmt lögum um heilbrigðisþjónustu, nr. 40/2007, heimild til að fela sveitarfélagi eða öðrum aðilum að sjá um framkvæmdir og rekstur tiltekinna þátta þeirrar heilbrigðisþjónustu sem veita skal. Sem dæmi um samninga af þessu tagi má nefna þjónustusamning við Akureyrarbæ um rekstur Heilsugæslunnar á Akureyri og þjónustusamning við Sveitarfélagið Hornafjörð um rekstur Heilbrigðisstofnunar Suðausturlands.
    Skoða þarf sérstaklega með hvaða hætti unnið verði með sveitarfélögum er hafa samvinnu um skipulag og framkvæmd heilsugæslunnar en nú er heimilt að fela einu þeirra skipulag og framkvæmd hennar og tekur viðkomandi sveitarfélag þá ákvarðanir um þjónustuna fyrir hönd annarra sveitarfélaga á svæðinu. Í þeim efnum er vert að horfa til þeirrar útfærslu sem byggt var á við yfirfærslu á málefnum fatlaðra, þ.e. með myndun skilgreindra þjónustusvæða og þjónustusamninga milli einstakra sveitarfélaga.
    Sjálfstæð gagnaöflun um gæði heilsugæslunnar, starfsmannamál og meðferð fasteigna verður sá faglegi og fjárhagslegi grunnur sem er nauðsynlegur svo að yfirfærslan geti orðið árangursrík. Enn fremur verður að gera ráð fyrir eftirliti með þeirri þjónustu sem er áætlað að veita og faglegu og fjárhagslegu endurmati á árangri tilfærslunnar.
    Samhliða yfirfærslu heilsugæslunnar frá ríki til sveitarfélaga væri ástæða til þess að fara í endurskoðun á þeim greinum heilbrigðislaga sem snerta heilsugæsluna og þá þjónustu sem þar ber að veita. Skilgreining hugtaksins heilsugæsluþjónusta er nokkuð víðtæk og gera þarf ráð fyrir því, ef um yfirfærslu verður að ræða, að nánar verði mælt fyrir um það í nýrri reglugerð hvaða þjónustu skuli almennt veita á heilsugæslustöðvum og þá hvort tiltekna sérhæfða heilbrigðisþjónustu skuli veita á einstökum heilsugæslustöðvum. Sömuleiðis er ástæða til að fara í heildarendurskoðun á lögum um málefni fatlaðra sem og lögum um félagsþjónustu til þess að samþætting nærþjónustu við íbúa verði byggð á traustum grunni.