Ferill 367. máls. Aðrar útgáfur af skjalinu: PDF - Word Perfect.


148. löggjafarþing 2017–2018.
Þingskjal 806  —  367. mál.




Svar


forsætisráðherra við fyrirspurn frá Birni Leví Gunnarssyni um ferðakostnað og dagpeninga ráðherra og ráðuneytisstjóra.


     1.      Hver var frá árinu 2006 árlegur fjöldi ferða ráðherra annars vegar og hins vegar ráðuneytisstjóra til útlanda vegna starfa á vegum ráðuneytisins?
    Eftirfarandi tafla sýnir árlegan fjölda ferða ráðherra annars vegar og hins vegar ráðuneytisstjóra til útlanda vegna starfa á vegum ráðuneytisins frá árinu 2006.

Hér er efni sem sést aðeins í pdf-skjalinu.


     2.      Hve háar voru árlegar greiðslur dagpeninga hvors um sig vegna þessara ferða?
    Fjallað er um greiðslu ferðakostnaðar vegna ferðalaga á vegum ríkisins í reglum fjármálaráðuneytisins nr. 1/2009. Þar kemur fram að ráðherrum og forseta Hæstaréttar skuli greiddir 2/3 hlutar dagpeninga, en 1/3 hluti dagpeninga ef um opinbera heimsókn er að ræða. Auk þess skal þeim greiddur ferða- og gistikostnaður, risnukostnaður og símtöl. Í eldri reglum um greiðslu ferðakostnaðar, nr. 39/1992, kom fram að ráðherrum og forseta Hæstaréttar skyldu greiddir fullir dagpeningar. Auk þess skyldi greiða ferða- og gistikostnað, risnukostnað og símtöl. Samkvæmt sömu reglum skyldu ráðuneytisstjórum, auk fleiri sem sérregla gilti um, greiddir 4/5 hlutar fullra dagpeninga, auk ferða-, gisti- og símakostnaðar. Með breytingunni árið 2009 lækkaði fjárhæð dagpeninga vegna ferða ráðherra sem endurspeglar m.a. þann kostnað sem óhjákvæmilega fellur til vegna ferðalaga og dagpeningagreiðslum er ætlað að standa undir. Að sama skapi var sérregla ráðuneytisstjóra og fleiri afnumin.
    Eftirfarandi tafla sýnir hve háar árlegar greiðslur dagpeninga ráðherra annars vegar og hins vegar ráðuneytisstjóra voru frá árinu 2006.

Hér er efni sem sést aðeins í pdf-skjalinu.


     3.      Hversu oft á hverju ári fengu ráðherra og ráðuneytisstjóri 1/3 hluta dagpeninga og hve oft 2/3 hluta?
    Reglur nr. 1/2009, um greiðslu ferðakostnaðar vegna ferðalaga á vegum ríkisins, tóku gildi 6. mars 2009. Skv. 9. gr. reglnanna gildir reglan um greiðslu á 1/3 hluta og 2/3 hlutum dagpeninga einungis vegna ferða ráðherra og forseta Hæstaréttar. Eftirfarandi tafla sýnir hversu oft, á ári hverju, ráðherra fékk 1/3 hluta dagpeninga greiddan og hve oft 2/3 hluta.

Hér er efni sem sést aðeins í pdf-skjalinu.



     4.      Hverjar voru árlegar fjárhæðir, skipt á ráðherra og ráðuneytisstjóra, vegna hótelgistingar þeirra annars vegar og hins vegar annars ferðakostnaðar?
    Eftirfarandi tafla sýnir árlegar fjárhæðir, skipt á ráðherra og ráðuneytisstjóra, vegna hótelgistingar þeirra annars vegar og hins vegar ferðakostnaðar frá árinu 2006.

Hér er efni sem sést aðeins í pdf-skjalinu.


     5.      Í hversu mörgum tilfellum hvert þessara ára var ráðherra eða ráðuneytisstjóra ekið út á flugvöll í bifreiðum ráðuneytisins og í hve mörgum tilfellum endurgreiddu þeir þann hluta dagpeninga sem ætlaður er til að standa undir þeim hluta ferðakostnaðarins?
    Samkvæmt 1. mgr. 8. gr. reglugerðar nr. 1281/2014, um bifreiðamál ríkisins, skal ríkið leggja ráðherrum ríkisstjórnarinnar til bifreið til afnota vegna starfa þeirra. Af því leiðir að ráðherra er jafnan ekið til flugvallar í bifreið ráðuneytisins. Ráðuneytisstjóra hefur á hinn bóginn ekki sérstaklega verið ekið til flugvallar í bifreið ráðuneytisins.

     6.      Hversu oft og hve háar voru árlegar endurgreiðslur ráðherra og ráðuneytisstjóra vegna styrkja og hvers konar hlunninda sem þeir nutu erlendis og eiga samkvæmt reglum ferðakostnaðarnefndar að koma til frádráttar almennum dagpeningagreiðslum?
    Samkvæmt 7. gr. reglna nr. 1/2009 skulu styrkir og hvers konar hlunnindi varðandi gistingu og fæði sem ríkisstarfsmenn njóta meðan á dvölinni stendur koma til frádráttar almennum dagpeningagreiðslum eftir því sem við á og unnt er að meta hverju sinni. Á ferðalögum ráðherra og ráðuneytisstjóra ber við að gestgjafi eða sá aðili sem hýsir fund bjóði veitingar eða standi fyrir kurteisisviðburði sem hæfir tilefninu. Hefð hefur ekki skapast fyrir því að leggja sérstakt mat á umfangið þannig að það hafi leitt til frádráttar frá almennum dagpeningagreiðslum.