Ferill 293. máls. Aðrar útgáfur af skjalinu: PDF - Word Perfect.

---

149. löggjafarþing 2018–2019.

Prentað upp.

Þingskjal 336  —  293. mál.

Frumvarp til laga

um breytingu á lögum um sjúkratryggingar, nr. 112/2008, með síðari breytingum (endurgreiðsla kostnaðar).

Flm.: Þorgerður K. Gunnarsdóttir, Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, Anna Kolbrún Árnadóttir, Birgir Þórarinsson, Hanna Katrín Friðriksson, Jón Steindór Valdimarsson, Þorsteinn Víglundsson.

1. gr.

    Á eftir 1. mgr. 38. gr. laganna kemur ný málsgrein, svohljóðandi:
    Uppfylli sjúkratryggður skilyrði 23. gr. a til að sækja sér heilbrigðisþjónustu í öðru aðildarríki EES-samningsins skal honum greiddur kostnaður við þá þjónustu hér á landi þótt samningur um heilbrigðisþjónustu sé ekki fyrir hendi, sbr. IV. kafla. Skilyrði endurgreiðslu er að þjónustan sé veitt af aðila sem uppfyllir allar kröfur sem til slíkrar þjónustu eru gerðar og kostnaður við þjónustuna sé ekki meiri en henni myndi fylgja í öðru EES-ríki. Sjúkratryggingastofnun skal gefa út reglur um framkvæmd þessa ákvæðis.

2. gr.

    Lög þessi öðlast þegar gildi.

Greinargerð.

    Samkvæmt 20. gr. reglugerðar Evrópuþingsins og ráðsins (EB) nr. 883/2004 á sjúkratryggður einstaklingur rétt á því að sækja sér heilbrigðisþjónustu í öðru EES-landi sé bið hans eftir nauðsynlegri meðferð hér á landi eftir greiningu orðin lengri en viðmiðunartími nauðsynlegrar meðferðar. Gildi þessarar reglugerðar var staðfest hér á landi með reglugerð nr. 442/2012 um gildistöku reglugerða Evrópusambandsins um almannatryggingar. Embætti landlæknis setti reglur um slík viðmiðunarmörk 15. júní 2016. Ásættanleg bið eftir aðgerð/ meðferð hjá sérfræðingi er þar ákveðin 90 dagar frá greiningu. Að þeim tíma liðnum stofnast réttur sjúkratryggðs einstaklings til að leita sér þjónustu annars staðar á EES-svæðinu.
    Alkunna er að hér á landi hafa um árabil verið langir biðlistar eftir ýmsum aðgerðum og að ekki eru horfur á að þeir styttist verulega í náinni framtíð í ýmsum greinum, t.d. liðskiptaaðgerðum. Vegna þessa hafa allmargir sem sjúkratryggðir eru á Íslandi fengið slíkar aðgerðir framkvæmdar erlendis á síðustu árum og kostnaður við þær þá verið greiddur af Sjúkratryggingum Íslands ef skilyrðið um biðtíma hefur verið uppfyllt.
    Sú undarlega staða er uppi að Sjúkratryggingar Íslands telja sér ekki heimilt greiða kostnað við sams konar aðgerð hér á landi, enda þótt hún hafi verið gerð af aðila sem uppfyllir öll lagaskilyrði til að framkvæma hana. Synjunin hefur þá verið rökstudd með þeim hætti að ekki hafi verið fyrir hendi samningur milli Sjúkratrygginga Íslands og viðkomandi læknis um framkvæmd slíkra aðgerða, og stofnunin hefur talið sér óheimilt að gera slíkan samning vegna afstöðu ráðherra. Þessi afstaða hefur í reynd leitt til þess að kostnaður við aðgerðirnar er miklu meiri en nauðsyn krefur því aðgerðir framkvæmdar erlendis eru mun dýrari en sams konar aðgerðir framkvæmdar utan ríkisspítalanna hér á landi. Auk þess fellur ferða- og uppihaldskostnaður á sjúkratryggingarnar og í mörgum tilvikum einnig kostnaður vegna fylgdarmanns.
    Flutningsmenn telja brýnt að undið verði ofan af þessari framkvæmd með þeim hætti sem felst í þessu lagafrumvarpi.