Ferill 734. máls. Aðrar útgáfur af skjalinu: PDF - Word Perfect.

---

150. löggjafarþing 2019–2020.

Prentað upp.

Þingskjal 1737  —  734. mál.

2. umræða.

Nefndarálit með breytingartillögu

um frumvarp til laga um breytingu á lögum um svæðisbundna flutningsjöfnun, nr. 160/2011, með síðari breytingum (niðurlagning flutningsjöfnunarsjóðs olíuvara).

Frá umhverfis- og samgöngunefnd.

    Nefndin hefur fjallað um málið og fengið á sinn fund Hermann Sæmundsson og Björn Inga Óskarsson frá samgöngu- og sveitarstjórnarráðuneyti, Arnar Má Elíasson frá Byggðastofnun, Guðrúnu Rögnu Garðarsdóttur og Lúðvík Örn Steinarsson lögmann frá Atlantsolíu ehf., Friðrik Kristjánsson, Hinrik Örn Bjarnason, Magnús Ásgeirsson og Snorra Stefánsson lögmann frá N1 ehf., Ólaf Stephensen og Pál Rúnar M. Kristjánsson frá Félagi atvinnurekenda, Heiðrúnu Björk Gísladóttur frá Samtökum atvinnulífsins, Sigríði Ó. Kristjánsdóttur frá Vestfjarðastofu og Pál Gunnar Pálsson frá Samkeppniseftirlitinu.
    Nefndinni bárust umsagnir frá Atlantsolíu ehf., Félagi atvinnurekenda, Fljótsdalshéraði, N1 ehf., Norlandair, Sambandi sveitarfélaga á Austurlandi, Samkeppniseftirlitinu, Samtökum atvinnulífsins, Samtökum sveitarfélaga og atvinnuþróunar á Norðurlandi eystra og Vestfjarðastofu. Þá barst nefndinni skýrsla frá Capacent ehf., skýrsla frá samgöngu- og sveitarstjórnarráðuneytinu sem unnin var fyrir flutningsjöfnunarsjóð olíuvara auk tveggja minnisblaða frá sama ráðuneyti.

Inngangur.
    Með frumvarpi þessu er lagt til að lög um jöfnun á flutningskostnaði olíuvara, nr. 103/1994, verði felld úr gildi. Þar með verði flutningsjöfnunarsjóður olíuvara lagður niður og hætt að leggja sérstakt flutningsjöfnunargjald á allar olíuvörur sem fluttar eru til landsins og ætlaðar til nota innan lands.
    Þess í stað, með byggðasjónarmið að leiðarljósi og í því skyni að tryggja aðgengi að eldsneyti í strjálbýli, er með frumvarpinu lögð til breyting á lögum um svæðisbundna flutningsjöfnun, nr. 160/2011. Lagastoð verði veitt fyrir því fyrirkomulagi að Byggðastofnun annist úthlutun styrkja vegna flutningskostnaðar olíuvara til söluaðila sem starfrækja sölustaði á svæðum sem standa höllum fæti í byggðalegu tilliti og búa við skerta samkeppni af land- og lýðfræðilegum ástæðum.
    Um ákvörðun, fyrirkomulag og útreikning styrkja fari samkvæmt reglum sem ráðherra setur í samræmi við heildarfjárhæð til flutningsjöfnunar olíuvara í fjárlögum ár hvert, selt magn olíuvara á viðkomandi sölustað og byggðastuðul sem ákvarðaður er í þeim reglum og skal endurspegla samkeppnisstöðu svæðis í byggðalegu tilliti að mati Byggðastofnunar. Samkvæmt greinargerð með frumvarpinu er með fyrirkomulagi þessu leitast við að tryggja styrkveitingu á grundvelli reglna sem byggjast á jafnræði, hlutlægi og gagnsæi.

Byggðastuðull.
    Fyrir nefndinni komu fram efasemdir um hvort það fyrirkomulag sem í frumvarpinu felst væri til þess fallið að einfalda flutningsjöfnun olíuvara. Ekki væru komnar fram nægar forsendur fyrir mati á því þar sem hönnun og útreikningur byggðastuðulsins réði miklu um hvort markmið lagabreytinganna um aukið gagnsæi og einfaldleika næðust.
    Þá komu fram sjónarmið um að óljóst væri á hvaða forsendum slíkir stuðlar mundu byggja og að ætla mætti að útreikningur byggðastuðla yrði flókinn. Þar af leiðandi væri breytingin ekki til einföldunar. Af greinargerð með frumvarpinu væri þó ljóst að stuðlarnir mundu ekki byggjast á kostnaði við dreifingu olíuvara, sem hljóti að vera mikilvægasta breytan við jöfnun flutningskostnaðar, heldur aðstæðum á viðkomandi stað. Þar með skapaðist hætta á því að pólitískir hagsmunir yrðu lagðir til grundvallar ákvörðunum um flutningsjöfnun og að byggt yrði á huglægu mati. Skortur á fyrirsjáanleika við úthlutun styrkja væri til þess fallinn að skapa óvissu í samningsgerð og við ákvarðanatöku í rekstri styrkþega.
    Í minnisblaði sem nefndinni barst frá samgöngu- og sveitarstjórnarráðuneytinu kemur fram að í frumvarpinu sé gert ráð fyrir að Byggðastofnun hafi rúmt mat við ákvörðun byggðastuðla sem munu því ekki byggjast á sérstökum útreikningum heldur muni stofnunin leggja til stuðla við ráðherra á grundvelli byggðasjónarmiða sem stofnunin telur að nái með sem bestum hætti að tryggja framboð olíuvara í viðkvæmum byggðum. Stuðlana verði að finna í reglugerð sem verður birt í Stjórnartíðindum og því ljóst að grundvöllur styrkja ár hvert verður fyrirsjáanlegur og gagnsær. Með þessu móti verði hægt að koma til móts við viðkvæmustu svæðin hverju sinni.
    Með vísan til athugasemda greinargerðar frumvarpsins um 4. gr. ber Byggðastofnun fyrst og fremst að gæta þess að byggðastuðlar feli í sér málefnalega niðurstöðu um samkeppnislega stöðu svæða og byggðarlaga í byggðalegu tilliti. Stofnuninni sé frjálst að líta til þeirra sjónarmiða sem ætla má að leiði til niðurstöðu í sem bestu samræmi við tilgang laganna, t.d. sjónarmiða um fjölda íbúa eða ferðamanna á svæðinu eða fjarlægð svæðis frá hringvegi, stórum þéttbýlisstöðum, birgðastöðvum eða innflutningshöfnum olíu.
    Nefndin fékk kynningu á drögum að reglugerðinni sem færi í opið samráð verði frumvarpið að lögum. Nefndin tekur undir að byggðastuðlarnir eru einföld, gagnsæ og fyrirsjáanleg leið til að nota við að ná markmiðum laganna um að tryggja framboð olíuvara á svæðum sem eru viðkvæm í byggðalegu tilliti. Það geta þó ávallt komið upp álitaefni varðandi aðstæður einstakra byggðarlaga og byggðastuðla þeirra.

Vörugjald og verðþróun.
Hækkun vörugjalds.
    Í greinargerð með frumvarpinu kemur fram að framlag úr ríkissjóði til svæðisbundinnar flutningsjöfnunar verði fjármagnað með hækkun vörugjalda á olíuvörur.
    Fyrir nefndinni komu fram sjónarmið um að hækkun vörugjalda leiddi til almennrar hækkunar á olíuverði. Nú þegar væri gert ráð fyrir flutningsjöfnunargjaldi í verðlagningu olíuvara og því óþarfi að hækka vörugjald. Slíkt fæli einungis í sér aukna skattheimtu án þess að hennar væri sérstaklega þörf.
    Í fyrrnefndu minnisblaði ráðuneytisins er áréttað að verði frumvarpið að lögum falli flutningsjöfnunargjald á innfluttar olíuvörur alfarið niður. Gerð verði breyting á lögum sem mæli fyrir um hækkun vörugjalda á olíuvörur til að fjármagna nýtt fyrirkomulag flutningsjöfnunarstyrkja. Álögð flutningsjöfnunargjöld hafi verið á bilinu 370–400 millj. kr. árlega en gert sé ráð fyrir að kostnaður við nýtt fyrirkomulag verði 170 millj. kr. árlega og vörugjöld á olíuvörur hækki sem því nemur. Heildarinnflutningsgjöld lækki því sem nemur 200–230 millj. kr. árlega. Ekki verði séð að slík lækkun leiði til hækkunar á olíuverði. Þá er í minnisblaðinu áréttað markmið frumvarpsins að hvetja söluaðila til að halda úti sölu eldsneytis á stjálbýlum svæðum. Þar sem nú sé lagt til að styrkir verði veittir á grundvelli byggðasjónarmiða en ekki eingöngu á grundvelli kostnaðar við flutning séu meiri líkur taldar á að slíku markmiði verði náð en í eldra kerfi og með minni kostnaði.
    Nefndin tekur undir að hækkun vörugjalds á olíuvörur sé einfaldari og skilvirkari leið en núverandi flutningsjöfnunargjald auk þess sem álögur á olíuvörur minnki.

Röskun á samkeppni.
    Fram komu sjónarmið um að hingað til hafi greiðslur úr flutningsjöfnunarsjóði olíuvara ekki verið háðar neinum sérstökum kvöðum og fyrirtæki sem þegið hafa fjármuni vegna flutnings olíuvara á tiltekin svæði ekki verið skuldbundin til þess að lækka verð á þeim sömu svæðum til samræmis. Ekki hafi legið ljóst fyrir hvort og með hvaða hætti greiðslum úr sjóðnum hafi verið varið til að tryggja lægra eldsneytisverð á landsbyggðinni. Þar sem flutningsjöfnunarstyrkir verði áfram kvaðalausir samkvæmt frumvarpinu sé verið að festa í sessi skerðingu á samkeppnisstöðu á eldsneytismarkaði. Í því sambandi komu fram sjónarmið um að réttast væri að hætta alfarið greiðslum til jöfnunar á flutningskostnaði olíuvara enda um samkeppnishamlandi tímaskekkju og þarflaust kerfi að ræða. Þá komu einnig fram sjónarmið þess efnis að það væri ekki hlutverk fyrirtækja á eldsneytismarkaði að jafna verð til strjálbýlis, þann kostnað yrðu þeir að bera sem bjóða upp á þjónustuna í hinum dreifðu byggðum. Þar að auki var lögð áhersla á að tryggja þyrfti jafnt eldsneytisverð um land allt.
    Samkvæmt niðurstöðu skýrslu sem nefndinni barst frá Capacent ehf. um mat á byggðaáhrifum breytinga á flutningsjöfnun olíuvara eru ekki taldar miklar líkur á því að eldsneytisverð breyttist umtalsvert þótt flutningsjöfnun yrði lögð af – þar væru að verki aðrir og mun sterkari kraftar. Vegna misjafnrar dreifingar sölustaða olíufélaganna um landið gætu afleiðingarnar orðið að sölustöðum myndi fækka og aðgengi að eldsneyti þar með versna. Nefndin áréttar að markmið frumvarpsins er að tryggja aðgengi að eldsneyti í viðkvæmustu byggðum landsins og til að ná því markmiði verður að koma til móts við söluaðila sem starfrækja sölustaði á svæðum sem standa höllum fæti í byggðalegu tilliti og búa við skerta samkeppni af land- og lýðfræðilegum ástæðum.

Reglur um ríkisstyrki og þjóðréttarlegar skuldbindingar.
    Í greinargerð með frumvarpinu er fjallað um reglur EES-samningsins um almennt bann við ríkisaðstoð, undanþágur frá því banni og tilkynningarskyldu til Eftirlitsstofnunar EFTA (ESA). Rakið er að ríkisstyrkir vegna jöfnunar flutningskostnaðar á olíuvörum hafi ekki komið til skoðunar hjá ESA þar sem fyrirkomulagið var við lýði fyrir gildistöku EES-samningsins.
    Við meðferð málsins komu fram sjónarmið um að í frumvarpinu fælist grundvallarbreyting á fyrirkomulagi flutningsjöfnunar þar sem greiðslur tækju ekki lengur mið af flutningskostnaði heldur byggðasjónarmiðum. Þar af leiðandi væri um nýtt styrkjakerfi að ræða sem sætti rannsókn ESA og verulegar líkur á því að nýja fyrirkomulagið teldist vera í andstöðu við þjóðréttarlegar skuldbindingar Íslands á grundvelli EES-samningsins. Það skapaði töluverða óvissu fyrir styrkþega að eiga yfir höfði sér rannsókn á lögmæti styrkjanna með tilheyrandi afleiðingum fyrir innflytjendur eldsneytis.
    Í minnisblaði samgöngu- og sveitarstjórnarráðuneytisins kemur fram að sérfræðingar þess ráðuneytis og fjármálaráðuneytisins telji að það fyrirkomulag sem mælt er fyrir um í frumvarpinu feli ekki í sér verulegar breytingar á markmiði ríkisstyrkjanna eða umfangi þeirra. Markmiðið sé það sama og það sem lög um jöfnun á flutningskostnaði olíuvara byggjast á, þ.e. að tryggja framboð olíuvara um allt land og að mengi aðstoðarþega verði það sama og verið hefur. Munurinn felist fyrst og fremst í einföldun á útreikningi styrkja. Þar af leiðandi sé nýja styrkjakerfið ekki tilkynningarskylt til ESA.
    Þá er áréttað í minnisblaðinu að jafnvel þótt fyrirkomulagið sem í frumvarpinu felst teldist tilkynningarskylt væri það ekki sjálfkrafa í andstöðu við þjóðréttarlegar skuldbindingar Íslands. Í slíku tilviki kæmi það til sjálfstæðrar skoðunar hvort fyrirkomulagið samrýmdist reglum EES-samningsins um ríkisstyrki, sem það og gerði að mati ráðuneytisins.
    Nefndin telur frumvarpið falla að gildandi reglum og skuldbindingum á þessu sviði.

Flokkar olíuvara.
    Fram komu sjónarmið um að orðalag 2. gr. frumvarpsins tæki ekki mið af gildandi stöðlum hvað varðaði flokkun eldsneytis. Innkaup hérlendra olíufélaga byggist öll á þeim stöðlum og því beri að miða flokkana við ISO 8217 2017 sem almennt séu notaðir í þessu skyni.
    Í fyrrnefndu minnisblaði ráðuneytisins er fallist á þau sjónarmið og lögð til breyting á ákvæðinu þess efnis að kveðið verði á um að jöfnunarstyrkir taki til „flutningskostnaðar á olíuvörum“ með sömu undantekningu að styrkir nái ekki til flutningskostnaðar á olíum ætluðum til útflutnings. Þá er lagt til að við ákvæðið bætist nýr málsliður um að ráðherra skuli setja reglur um þá flokka olíuvara sem heimilt er að styrkja. Í ljósi þess að flokkar olíuvara eru margir og breytilegir standi rök með því að veita ráðherra svigrúm til útfærslu í reglugerð, fremur en að festa tiltekna flokka olíuvara í lög, ef til þess kæmi að flokkur olíuvöru félli úr notkun eða ekki þætti ástæða til að styrkja sölu hans frekar vegna annarra sjónarmiða, t.d. umhverfissjónarmiða.
    Nefndin tekur undir afstöðu ráðuneytisins og leggur til breytingar á frumvarpinu þar að lútandi.

Flutningsjöfnun flugvélaeldsneytis.
    Í athugasemdum í greinargerð við 2. gr. frumvarpsins kemur fram að sú breyting sé gerð frá núverandi framkvæmd að ekki verði veittir jöfnunarstyrkir vegna sölu á flugvélabensíni. Jöfnunargreiðslur vegna flugvélabensíns og flugsteinolíu hafi numið um 0,3% af heildarflutningsjöfnun árlega, sbr. töflu í 2. kafla greinargerðarinnar. Í 5. kafla hennar segir að í byggðaáætlun, lið B-10, sé lagt til að unnið verði að því verkefni að jafna aðstöðumun vegna þjónustu á millilandaflugvöllum landsins og haldi sú vinna áfram óháð þessu frumvarpi, enda um ótengd mál að ræða.
    Við meðferð málsins komu fram sjónarmið um að rétt væri að frumvarpið næði einnig til jöfnunar á flutningskostnaði flugvélaeldsneytis vegna millilandaflugs frá flugvöllum utan höfuðborgarsvæðisins. Bæta þyrfti samkeppnishæfni flugfélaga og millilandaflugvalla á landsbyggðinni þar sem flugvélaeldsneyti væri dýrara en á suðvesturhorninu.
    Í títtnefndu minnisblaði ráðuneytisins kemur fram að með slíkri breytingu verði meiri líkur á því að um verulegar breytingar á umræddu ríkisstyrkjakerfi verði að ræða svo að tilkynna þurfi um breytinguna til ESA. Þá hafi ekki farið fram nein greining á því hvort slíkir styrkir séu til þess fallnir að lækka eldsneytisverð. Þar af leiðandi sé ekki tímabært að mæla fyrir um slíka styrki að sinni.
    Fyrir liggur að jöfnunargreiðslur vegna flugvélaeldsneytis hafa aðeins verið lítill hluti heildarflutningsjöfnunar undanfarin ár. Markmið þessa frumvarps er að tryggja aðgengi að eldsneyti í strjálbýli á grundvelli byggðasjónarmiða.
    Nefndin áréttar mikilvægi þess að niðurstaða fáist sem fyrst í verkefni B-10 í byggðaáætlun um að jafna aðstöðumun vegna þjónustu á millilandaflugvöllum. Samræmist sú vinna þeirri stefnu stjórnvalda að opna fleiri hlið inn til landsins en vinna að markmiðinu hefur tekið lengri tíma en stefnt var að við samþykkt byggðaáætlunar.

Fjárveitingar til flutningsjöfnunarsjóðs.
    Fyrir nefndinni var mælst til þess að fjárveitingar til jöfnunar á flutningskostnaði olíuvara
samkvæmt fjárlögum hvers árs yrðu undanþegnar aðhaldskröfu og fylgdu markmiðum byggðaáætlunar. Reynslan sýndi að fjárveitingar væru fremur háðar aðhaldskröfum ríkissjóðs á hverjum tíma en þróun byggðar.
    Nefndin leggur áherslu á að verðgildi stuðnings haldist í samræmi við mat Byggðastofnunar á þörf fyrir flutningsjöfnun á hverjum tíma enda sé það grundvöllur kerfisins og nauðsynlegt til að ná markmiðum frumvarpsins.

Orkuskipti samgangna.
    Fram komu sjónarmið um að athuga þyrfti hver áhrif beinna styrkja til dreifingar á tilteknum orkugjöfum gætu verið á framþróun og útbreiðslu annarra orkugjafa í ljósi markmiða stjórnvalda um orkuskipti samgangna. Mikilvægt væri að eldsneytisafgreiðslur í mesta strjálbýli fylgdu þróun þéttbýlli svæða og að beitt yrði sértækum styrkjum til að mæta framþróun bílaflotans.
    Í greinargerð með frumvarpinu er fjallað um samspil markmiða stjórnvalda um að skipta yfir í umhverfisvæna orkugjafa og flutningsstyrki vegna sölu olíuvara samkvæmt frumvarpinu. Ljóst sé að atvinnuvegir og samgöngur í byggðum fjarri þéttbýliskjörnum séu enn háð olíuvörum sem orkugjafa og því sérstakt byggðamál að tryggja að þjónusta með olíuvörur haldi áfram í viðkvæmum byggðum, í það minnsta á meðan orkuskiptin fari fram. Efni frumvarpsins sé nauðsynlegt til að ná slíku markmiði.
    Í fyrrnefndri skýrslu Capacent ehf. er lagt til að stjórnvöld taki til skoðunar að taka upp stuðning við dreifingu endurnýjanlegra orkugjafa á fljótandi formi til viðbótar við stuðningsaðgerðir sem nú þegar eru til staðar við að koma upp rafmagnshleðslustöðvum og styðja þannig við stefnu um orkuskipti í samgöngum. Þá kom það fram fyrir nefndinni að breytingin sem frumvarpið felur í sér gæti jafnframt orðið grunnur að flutningsjöfnun á öðrum orkugjöfum ef tilefni verður til þess.
    Nefndin telur mikilvægt að það kerfi sem mælt er fyrir um í frumvarpinu vinni ekki gegn markmiðum stjórnvalda um orkuskipti. Auk þess verði ekki annað séð en að stuðningur við raunverulegar þarfir viðkvæmra byggða á hverjum tíma sé forsenda fyrir þróun byggðar til langframa, þar á meðal orkuskipta.

Skilgreiningar laga um svæðisbundna flutningsjöfnun, nr. 160/2011, o.fl.
    Lög um svæðisbundna flutningsjöfnun, nr. 160/2011, fjalla um flutningsjöfnunarstyrki til framleiðenda vöru og miða skilgreiningar hugtaka í 3. gr. laganna við það. Nefndin vakti athygli ráðuneytisins á því misræmi sem skapast mundi yrði frumvarpið að lögum. Ráðuneytið tók undir nauðsyn þess að uppfæra tilteknar skilgreiningar laganna til samræmis við þær efnislegu breytingar sem lagðar eru til. Barst nefndinni sérstakt minnisblað með tillögum um breytingar þess efnis. Í minnisblaðinu eru þar að auki lagðar til tvær aðrar breytingar til að skerpa enn betur á þessum mun, annars vegar að tekið verði fram með skýrum hætti í 1. mgr. 7. gr. laganna að þess skuli getið í reglugerð hvaða gögn eigi að fylgja umsókn um flutningsjöfnunarstyrk vegna sölu olíuvara, sbr. 5. gr. frumvarpsins þar sem lagðar eru til breytingar á þeirri grein, og hins vegar að nýr málsliður bætist við 9. gr. laganna þar sem kveðið verði með skýrum hætti á um að í skýrslu ráðherra vegna flutningsjöfnunarstyrkja til framleiðenda verði einnig kafli um flutningsjöfnunarstyrki vegna sölu olíuvara og hvað eigi að koma fram í þeim kafla.
    Er því lagt til að við frumvarpið bætist nýjar greinar til breytinga á 3. og 9. gr. laga um svæðisbundna flutningsjöfnun. Þá leggur nefndin til breytingu á 5. gr. frumvarpsins og fyrrnefnda breytingu á 2. gr. þess vegna flokka olíuvara. Að því sögðu leggur nefndin til að frumvarpið verið samþykkt með eftirfarandi

BREYTINGU:

     1.      Efnismálsgrein 2. gr. orðist svo:
                 III. kafli nær til jöfnunarstyrkja vegna flutningskostnaðar á olíuvörum, þó ekki olíum ætluðum til útflutnings, svo sem til millilandasiglinga og erlendra skipa. Ráðherra skal setja nánari reglur um þá flokka olíuvara sem heimilt er að styrkja.
     2.      Á eftir 2. gr. komi ný grein, svohljóðandi:
                 Eftirfarandi breytingar verða á 3. gr. laganna:
                  a.      Við 2. tölul. bætist nýr málsliður, svohljóðandi: Flutningsjöfnun getur einnig átt við aðgerð sem miðar að því að veita söluaðilum olíuvara styrki vegna flutnings á olíuvörum til svæða sem búa við skerta samkeppnisstöðu vegna landfræðilegra og lýðfræðilegra aðstæðna.
                  b.      Við 3. tölul. bætist nýr málsliður, svohljóðandi: Flutningsjöfnunarstyrkur getur einnig átt við styrk sem veittur er söluaðilum olíuvara sem starfrækja sölustaði á svæðum sem búa við skerta samkeppnisstöðu vegna landfræðilegra og lýðfræðilegra aðstæðna.
     3.      Efnismálsgrein a-liðar 5. gr. orðist svo:
                 Byggðastofnun annast framkvæmd styrkveitinga skv. II. og III. kafla. Umsókn um flutningsjöfnunarstyrk til framleiðenda skv. II. kafla skal fylgja greinargerð um flutningsjöfnun, líkt og nánar er kveðið á um í reglugerð, þar sem fram koma allar upplýsingar og tekur endurgreiðsla vegna flutningskostnaðar mið af henni. Ráðherra skal í reglugerð kveða á um þau gögn sem fylgja skulu umsókn um flutningsjöfnunarstyrk til söluaðila olíuvara skv. III. kafla.
     4.      Á eftir 6. gr. komi ný grein, svohljóðandi:
                 Eftirfarandi breytingar verða á 9. gr. laganna:
                  a.      Á eftir orðinu „flutningskostnaðar“ kemur: skv. II. kafla.
                  b.      Við bætast tveir nýir málsliðir, svohljóðandi: Í skýrslunni skal einnig fjallað um flutningsjöfnunarstyrki til söluaðila olíuvara skv. III. kafla, fjölda umsækjenda á styrktímabilinu, fjölda samþykktra styrkumsókna, heildarfjárhæð styrkveitinga og fjárhæð tíu hæstu styrkjanna. Upplýsingarnar skulu jafnframt vera sundurliðaðar eftir landshlutum.

    Bergþór Ólason var fjarverandi við afgreiðslu málsins en skrifar undir álit þetta samkvæmt heimild í 4. mgr. 18. gr. starfsreglna fyrir fastanefndir Alþingis.
    Karl Gauti Hjaltason skrifar undir nefndarálitið með fyrirvara varðandi reglugerðarheimild ráðherra samkvæmt 3. efnismgr. 4. gr. frumvarpsins og telur að ráðherra sé framseld of víðtæk heimild til að setja reglur um ákvörðun, fyrirkomulag og útreikning flutningsjöfnunarstyrkja sem Byggðastofnun ber, samkvæmt frumvarpinu, að byggja á við úthlutun styrkja til söluaðila olíuvara. Í lögunum eigi að afmarka nánar og með skýrari hætti hvaða viðmið skuli liggja til grundvallar útfærslu flutningsjöfnunarstyrkja til dreifðari byggða.
    Hanna Katrín Friðriksson skrifar undir álit þetta með fyrirvara.

Alþingi, 16. júní 2020.

Bergþór Ólason, form.	Líneik Anna Sævarsdóttir, frsm.	Ari Trausti Guðmundsson.
Guðjón S. Brjánsson.	Hanna Katrín Friðriksson, með fyrirvara.	Karl Gauti Hjaltason, með fyrirvara.
Kolbeinn Óttarsson Proppé.	Vilhjálmur Árnason.	Vilhjálmur Bjarnason.