Ferill 417. máls. Aðrar útgáfur af skjalinu: PDF - Microsoft Word.
152. löggjafarþing 2021–2022.
Þingskjal 596 — 417. mál.
Stjórnarfrumvarp.
Frumvarp til laga
um greiðslureikninga.
Frá fjármála- og efnahagsráðherra.
I. KAFLI
Gildissvið og orðskýringar.
1. gr.
Gildissvið.
a. leggja fjármuni inn á,
b. taka reiðufé út af,
c. framkvæma greiðslur og taka við þeim, þ.m.t. millifæra fjármuni, til og frá þriðja aðila.
Ákvæði IV. kafla laga þessara um aðgengi að greiðslureikningum gilda um lánastofnanir, þ.m.t. erlendar lánastofnanir sem veita þjónustu yfir landamæri hér á landi, í gegnum umboðsaðila eða með stofnun útibús.
2. gr.
Orðskýringar.
1. Aðildarríki: Ríki sem er aðili að samningnum um Evrópska efnahagssvæðið.
2. Beingreiðsla: Greiðsluþjónusta, innan ríkis eða yfir landamæri, við skuldfærslu af greiðslureikningi greiðanda ef viðtakandi greiðslu á frumkvæði að greiðslu á grundvelli samþykkis greiðanda.
3. Fjármunir: Peningaseðlar og mynt, inneign á reikningum eða rafeyrir samkvæmt skilgreiningu í 5. tölul. 4. gr. laga um útgáfu og meðferð rafeyris, nr. 17/2013.
4. Fráfarandi greiðsluþjónustuveitandi: Greiðsluþjónustuveitandi sem yfirfærir upplýsingar sem þörf er á til að framkvæma skipti.
5. Gjöld: Öll gjöld og sektir sem neytandi á að greiða greiðsluþjónustuveitanda fyrir eða í tengslum við þjónustu sem viðkemur greiðslureikningi.
6. Greiðandi: Einstaklingur eða lögaðili sem á greiðslureikning og heimilar greiðslufyrirmæli af honum eða, ef ekki er um greiðslureikning greiðanda að ræða, einstaklingur eða lögaðili sem gefur fyrirmæli um greiðslu á greiðslureikning viðtakanda greiðslu.
7. Greiðsla: Aðgerð sem greiðandi eða einhver fyrir hans hönd eða viðtakandi greiðslu fyrir hönd greiðanda á frumkvæði að með því að leggja inn, millifæra eða taka út fjármuni án tillits til þess hvort einhverjar skuldbindingar milli greiðanda og viðtakanda greiðslu liggja til grundvallar.
8. Greiðslufyrirmæli: Fyrirmæli greiðanda eða viðtakanda greiðslu til greiðsluþjónustuveitanda um framkvæmd greiðslu.
9. Greiðslumiðill: Greiðslumiðill eins og hann er skilgreindur í lögum um greiðsluþjónustu.
10. Greiðslureikningur: Reikningur á nafni eins eða fleiri neytenda sem notaður er við framkvæmd greiðslna.
11. Greiðsluþjónusta: Greiðsluþjónusta eins og hún er skilgreind í lögum um greiðsluþjónustu.
12. Greiðsluþjónustuveitandi: Greiðsluþjónustuveitandi eins og hann er skilgreindur í lögum um greiðsluþjónustu.
13. Hugtakalisti yfir algengustu tegundir þjónustu: Listi yfir stöðluð hugtök um algengustu tegundir þjónustu sem tengjast greiðslureikningi sem birtur er með reglum Seðlabanka Íslands.
14. Innlánsvextir: Stig vaxta sem neytanda er greitt að því er varðar fjármuni á greiðslureikningi.
15. Lánastofnun: Lánastofnun eins og hún er skilgreind í lögum um fjármálafyrirtæki.
16. Lögmæt búseta á Evrópska efnahagssvæðinu: Einstaklingur með rétt til búsetu í aðildarríki, þ.m.t. neytendur án fasts heimilisfangs og einstaklingar sem sækja um hæli samkvæmt Genfarsamningnum frá 28. júlí 1951 um réttarstöðu flóttamanna, bókuninni við hann frá 31. janúar 1967 og öðrum viðeigandi alþjóðasamningum.
17. Millifærsla fjármuna: Greiðsluþjónusta, innan ríkis eða yfir landamæri, við eignfærslu á reikning viðtakanda greiðslu, með greiðslu eða röð greiðslna af greiðslureikningi greiðanda, framkvæmd af greiðsluþjónustuveitandanum sem geymir reikning greiðanda, á grundvelli fyrirmæla hans.
18. Neytandi: Einstaklingur sem kemur fram í öðrum tilgangi en vegna starfs síns eða atvinnurekstrar.
19. Ósamþykktur yfirdráttur: Yfirdráttur án sérstaks samþykkis þar sem greiðsluþjónustuveitandi veitir neytanda aðgang að fjármunum umfram gildandi stöðu á greiðslureikningi neytandans eða samþykkta yfirdráttarheimild.
20. Rammasamningur: Samningur um greiðsluþjónustu þar sem kveðið er á um framkvæmd einstakra greiðslna og röð greiðslna í framtíðinni og sem kann að fela í sér skyldu til stofnunar greiðslureiknings og skilmála þar um.
21. Reglulegar millifærslur: Fyrirmæli greiðanda til greiðsluþjónustuveitanda sem annast greiðslureikning greiðandans um að framkvæma millifærslur fjármuna með reglulegu millibili eða á fyrirframákveðnum dagsetningum.
22. Skipti eða skiptiþjónusta: Flutningur upplýsinga að beiðni neytanda frá einum greiðsluþjónustuveitanda til annars, annaðhvort um allar eða sumar reglulegar millifærslur fjármuna, endurteknar beingreiðslur og endurteknar millifærslur fjármuna á greiðslureikning eða um flutning allra innstæðna frá einum greiðslureikningi til annars eða hvort tveggja, hvort sem fyrri greiðslureikningi er lokað eða ekki.
23. Varanlegur miðill: Sérhver miðill sem gerir neytanda kleift að geyma upplýsingar sem beint er til hans persónulega á þann hátt að þær séu aðgengilegar til samanburðar síðar og eins lengi og þarf miðað við tilgang upplýsinganna, og gerir kleift að afrita upplýsingarnar sem þar eru geymdar óbreyttar.
24. Viðtakandi greiðslu: Einstaklingur eða lögaðili sem er fyrirhugaður viðtakandi fjármuna sem hafa verið viðfang greiðslu.
25. Viðtakandi greiðsluþjónustuveitandi: Greiðsluþjónustuveitandi sem móttekur upplýsingar sem þörf er á til að framkvæma skipti.
26. Viðskiptadagur: Dagur þegar opið er hjá viðkomandi greiðsluþjónustuveitanda eftir því sem þörf fyrir framkvæmd greiðslu krefur.
27. Yfirdráttarheimild: Ótvíræður lánssamningur þar sem greiðsluþjónustuveitandi veitir neytanda aðgang að fjármunum umfram gildandi stöðu á greiðslureikningi neytandans.
28. Þjónusta tengd greiðslureikningi: Öll þjónusta sem tengist því að stofna, reka og loka greiðslureikningi, þ.m.t. greiðsluþjónusta og greiðslur sem falla undir 7. tölul 2. gr. laga um greiðsluþjónustu, nr. 114/2021, yfirdráttarheimild og ósamþykktur yfirdráttur.
II. KAFLI
Samanburður gjalda í tengslum við greiðslureikninga.
3. gr.
Gjaldskrá og hugtakalisti.
Gjaldskráin skal vera í samræmi við hugtakalista Seðlabanka Íslands sbr. 5. mgr. og:
a. vera stutt og sérstakt skjal,
b. sett fram á skýran og nákvæman hátt og skulu stafir vera af læsilegri stærð,
c. sett fram á íslensku eða öðru tungumáli sem báðir aðilar samþykkja,
d. gefa upp gjöld í íslenskum krónum eða í öðrum gjaldmiðli sem neytandinn og greiðsluþjónustuveitandinn eru ásáttir um,
e. bera heitið „Gjaldskrá greiðslureikninga“ efst á fyrstu síðu ásamt samræmdu tákni,
f. geyma yfirlýsingu um að skjalið taki til gjalda fyrir algengustu tegundir þjónustu greiðslureikninga en að frekari upplýsingar geti verið að finna í öðrum gögnum.
Ef boðið er upp á eina eða fleiri tegundir þjónustu sem þjónustupakka í tengslum við greiðslureikninga skal tilgreina í gjaldskrá gjöld fyrir allan pakkann, þá þjónustu sem þjónustupakkinn tekur til og það magn sem um er að ræða. Á sama hátt skal tilgreina viðbótargjald fyrir alla þá þjónustu sem er umfram magnið sem gjaldið fyrir pakkann tekur til.
Greiðsluþjónustuveitandi skal ætíð hafa gjaldskrá greiðslureikninga og hugtakalista yfir algengustu tegundir þjónustu aðgengilega fyrir neytendur. Gjaldskráin og hugtakalistinn skulu vera aðgengileg á rafrænu formi á vefsetri greiðsluþjónustuveitanda sem og pappír eða öðrum varanlegum miðli, án endurgjalds, á starfsstöð greiðsluþjónustuveitanda. Geymi hugtakalistinn önnur hugtök en reglur Seðlabanka Íslands tilgreina skulu hugtökin vera á skýru og ótvíræðu máli sem hvorki er of tæknilegt né misvísandi.
Seðlabanki Íslands setur nánari reglur um hugtakalista yfir algengustu tegundir þjónustu greiðslureiknings og gjaldskrá.
4. gr.
Gjaldayfirlit.
Gjaldayfirlit sem veitt er samkvæmt þessari grein skal a.m.k. innihalda upplýsingar um eftirfarandi:
1. Gjöld sem innheimt eru fyrir hverja tegund þjónustu fyrir sig ásamt upplýsingum um fjölda skipta sem neytandinn hefur nýtt sér hverja þjónustu á viðkomandi tímabili. Ef tilteknar tegundir þjónustu eru sameinaðar í þjónustupakka skal tilgreina gjald fyrir allan þjónustupakkann og fjölda skipta sem viðkomandi gjald kom til greiðslu á viðkomandi tímabili. Á sama hátt skal tilgreina gjald fyrir þjónustu umfram þá sem tilgreind er í þjónustupakkanum.
2. Heildarfjárhæð gjalda sem stofnað var til á viðkomandi tímabili fyrir hverja tegund þjónustu fyrir sig, þjónustupakka sem og þjónustu umfram þá sem tiltekin er í þjónustupakkanum.
3. Heildarfjárhæð gjalda fyrir allar tegundir þjónustu á viðkomandi tímabili.
4. Yfirdráttarvexti sem gilda um greiðslureikning og heildarfjárhæð yfirdráttarvaxta til greiðslu á viðkomandi tímabili.
5. Innlánsvexti sem gilda um greiðslureikning og heildarfjárhæð áunninna innlánsvaxta á viðkomandi tímabili.
Gjaldayfirlit skal:
a. sett fram og hannað með þeim hætti að það sé skýrt og auðvelt aflestrar og skulu stafir vera af læsilegri stærð,
b. vera nákvæmt, ekki misvísandi og tilgreint í gjaldmiðli greiðslureikningsins eða gjaldmiðli sem neytandi og greiðsluþjónustuveitandi eru ásáttir um,
c. bera yfirskriftina gjaldayfirlit efst á fyrstu síðu yfirlitsins, næst sameiginlegu tákni til að aðgreina skjalið frá öðrum skjölum,
d. samið á íslensku eða á öðru tungumáli sem neytandi og greiðsluþjónustuveitandi eru ásáttir um.
Seðlabanki Íslands setur nánari reglur um gjaldayfirlit.
5. gr.
Upplýsingar fyrir neytendur.
Greiðsluþjónustuveitanda er heimilt að nota sérheiti til að auðkenna þjónustu sína í samningum, auglýsingum og öðru kynningarefni komi staðlað hugtak samkvæmt hugtakalista, þar sem það á við, einnig skýrt fram.
6. gr.
Greiðslureikningur í pakka með annarri vöru eða þjónustu.
III. KAFLI
Skipti.
7. gr.
Veiting skiptiþjónustu.
8. gr.
Skiptiþjónusta.
Innan tveggja viðskiptadaga frá viðtöku heimildarinnar sem um getur í 1. mgr. skal viðtakandi greiðsluþjónustuveitandi fara fram á það við fráfarandi greiðsluþjónustuveitanda að hann annist eftirfarandi verkefni, ef kveðið er á um það í heimild neytanda:
1. Sendi viðtakandi greiðsluþjónustuveitanda, og neytanda ef hann fer sérstaklega fram á það, skrá yfir gildandi, reglulegar millifærslur fjármuna og fyrirliggjandi upplýsingar um umboð fyrir beingreiðslur sem heyra undir skiptin.
2. Sendi viðtakandi greiðsluþjónustuveitanda, og neytanda ef hann fer sérstaklega fram á það, fyrirliggjandi upplýsingar um endurteknar millifærslur fjármuna á greiðslureikning og beingreiðslur af greiðslureikningi neytenda næstliðinna þrettán mánuði.
3. Hætti að taka við beingreiðslum og millifærslu fjármuna frá og með dagsetningu sem tiltekin er í heimildinni ef fráfarandi greiðsluþjónustuveitandi er ekki með sjálfvirkt kerfi til að beina millifærslum fjármuna og beingreiðslum áfram á greiðslureikning í eigu neytanda hjá viðtakandi greiðsluþjónustuveitanda.
4. Felli reglulegar millifærslur úr gildi frá og með dagsetningu sem tilgreind er í heimildinni.
5. Flytji innstæðu, sem eftir kann að standa á greiðslureikningi á greiðslureikning sem stofnaður hefur verið eða er til hjá viðtakandi greiðsluþjónustuveitanda, daginn sem neytandi tiltekur.
6. Loki greiðslureikningi hjá fráfarandi greiðsluþjónustuveitanda daginn sem neytandi tiltekur.
Þegar fráfarandi greiðsluþjónustuveitandi hefur veitt viðtöku beiðni frá viðtakandi greiðsluþjónustuveitanda skal hann annast eftirfarandi verkefni ef kveðið er á um það í heimild neytanda:
1. Senda viðtakandi greiðsluþjónustuveitanda og neytanda, hafi hann óskað þess, upplýsingarnar sem um getur í 1. og 2. tölul. 2. mgr. innan fimm viðskiptadaga frá móttöku beiðni frá viðtakandi greiðsluþjónustuveitanda.
2. Hætta að taka við beingreiðslum og millifærslu fjármuna frá og með dagsetningu sem tilgreind er í heimild neytanda ef fráfarandi greiðsluþjónustuveitandi er ekki með sjálfvirkt kerfi til að beina millifærslum fjármuna og beingreiðslum áfram á greiðslureikning í eigu neytandans hjá viðtakandi greiðsluþjónustuveitanda . Fráfarandi greiðsluþjónustuveitandi skal jafnframt upplýsa greiðanda og/eða viðtakanda greiðslu um af hverju ekki sé tekið við greiðslunni.
3. Fella reglulegar millifærslur úr gildi frá og með dagsetningu sem tilgreind er í heimild neytanda.
4. Flytja innstæðu, sem kann að vera til staðar, á greiðslureikning sem stofnaður hefur verið eða er til hjá viðtakandi greiðsluþjónustuveitanda, miðað við dagsetningu sem tilgreind er í heimild neytanda.
5. Loka greiðslureikningi hjá fráfarandi greiðsluþjónustuveitanda ef neytandi á enga útistandandi skuldbindingu á greiðslureikningnum, að því tilskildu að aðgerðunum í 1.–4. tölul. sé lokið. Greiðsluþjónustuveitandi skal án tafar upplýsa neytanda ef útistandandi skuldbindingar koma í veg fyrir að greiðslureikningi sé lokað. Lokun greiðslureiknings skal miða við dagsetningu sem tilgreind er í heimild neytanda.
Viðtakandi greiðsluþjónustuveitandi skal, innan fimm viðskiptadaga frá móttöku upplýsinga sem um getur í 2. mgr. eins og kveðið er á um í heimildinni og að því marki sem upplýsingar frá fráfarandi greiðsluþjónustuveitanda eða neytanda gera viðtakandi greiðsluþjónustuveitanda kleift, annast eftirfarandi verkefni:
1. Setja upp þær reglulegu millifærslur fjármuna sem neytandi óskar eftir frá og með dagsetningu sem tilgreind er í heimildinni.
2. Undirbúa eins og nauðsynlegt er að samþykkja beingreiðslur og gera það frá og með dagsetningu sem tilgreind er í heimildinni.
3. Upplýsa neytanda, ef við á, um réttindi hans skv. d-lið 3. mgr. 5. gr. reglugerðar (ESB) nr. 260/2012 sem innleidd var með lögum um greiðslur yfir landamæri í evrum.
4. Upplýsa greiðendur, sem tilgreindir eru í heimildinni og framkvæma endurtekna millifærslu fjármuna á greiðslureikning neytanda, um atriði varðandi greiðslureikning neytanda hjá viðtakandi greiðsluþjónustuveitanda og senda greiðendum afrit af heimild neytandans. Búi viðtakandi greiðsluþjónustuveitandi ekki yfir nauðsynlegum upplýsingum til að upplýsa greiðendur skal hann biðja neytandann eða fráfarandi greiðsluþjónustuveitanda að veita þær upplýsingar sem vantar.
5. Upplýsa viðtakendur greiðslu, sem tilgreindir eru í heimildinni og innheimta fjármuni af greiðslureikningi neytanda með beingreiðslum, um atriði varðandi greiðslureikning neytanda hjá viðtakandi greiðsluþjónustuveitanda og daginn sem byrja á að innheimta beingreiðslur af þeim greiðslureikningi og senda viðtakendum greiðslu afrit af heimild neytandans. Búi viðtakandi greiðsluþjónustuveitandi ekki yfir nauðsynlegum upplýsingum til að upplýsa viðtakendur greiðslu skal hann biðja neytandann eða fráfarandi greiðsluþjónustuveitanda að veita þær upplýsingar sem vantar.
Kjósi neytandi að veita greiðanda eða viðtakanda greiðslu sjálfur þær upplýsingar sem mælt er fyrir um í 4. og 5. tölul. 4. mgr. skal viðtakandi greiðsluþjónustuveitandi leggja fram stöðluð bréf fyrir neytanda með upplýsingum um greiðslureikninginn og upphafsdag sem tilgreindur er í heimild innan fimm viðskiptadaga.
Með fyrirvara um það sem fram kemur í 2. mgr. 74. gr. laga um greiðsluþjónustu, nr. 114/2021, er fráfarandi greiðsluþjónustuveitanda óheimilt að stöðva greiðslumiðla fyrir dagsetningu sem tilgreind er í heimild neytanda svo að ekki verði rof á veitingu greiðsluþjónustu til neytanda þegar skiptiþjónusta er veitt.
9. gr.
Opnun reikninga yfir landamæri.
1. Útvega neytanda skrá án endurgjalds um allar gildandi reglulegar millifærslur fjármuna og umboð fyrir beingreiðslur sem og endurteknar millifærslur fjármuna og beingreiðslur á greiðslureikning neytanda næstliðna 13 mánuði. Sú skrá skal ekki fela í sér neina skuldbindingu af hálfu nýja greiðsluþjónustuveitandans um að setja á stofn þjónustu sem hann veitir ekki.
2. Millifæra innstæðu, sem kann að vera á greiðslureikningi neytandans, á greiðslureikning sem hann opnar eða hefur hjá nýja greiðsluþjónustuveitandanum, að því tilskildu að beiðnin taki til allra upplýsinga sem gera það mögulegt að auðkenna nýja greiðsluþjónustuveitandann og greiðslureikning neytandans.
3. Loka greiðslureikningi neytandans.
Ef neytandi er ekki með útistandandi skuldbindingar á greiðslureikningi skal greiðsluþjónustuveitandi, þar sem neytandi er með greiðslureikninginn, ljúka aðgerðunum sem tilgreindar eru í 1., 2. og 3. tölul. 1. mgr. á þeim degi sem neytandinn tiltekur en sá dagur skal vera a.m.k. sex viðskiptadögum eftir að greiðsluþjónustuveitandi móttekur beiðni neytandans, nema öðruvísi hafi um samist um milli aðila í samræmi við 57. gr. laga um greiðsluþjónustu, nr. 114/2021. Greiðsluþjónustuveitandi skal án tafar upplýsa neytanda ef útistandandi skuldbindingar koma í veg fyrir að greiðslureikningi hans sé lokað.
10. gr.
Gjöld tengd skiptiþjónustu.
Fráfarandi greiðsluþjónustuveitandi skal veita viðtakandi greiðsluþjónustuveitanda upplýsingar sem nauðsynlegar eru til að veita skiptiþjónustu skv. 1. og 2. tölul. 2. mgr. 8. gr. án endurgjalds af hálfu neytanda eða viðtakandi greiðsluþjónustuveitanda. Jafnframt skulu fráfarandi greiðsluþjónustuveitandi og viðtakandi greiðsluþjónustuveitandi veita neytanda aðgang að persónuupplýsingum hans varðandi reglulegar millifærslur og beingreiðslur án endurgjalds.
Í þeim tilvikum þegar fráfarandi greiðsluþjónustuveitandi krefur neytanda um gjald vegna uppsagnar á greiðslureikningi skal gjaldið vera ákveðið í samræmi við 57. gr. laga um greiðsluþjónustu, nr. 114/2021.
11. gr.
Fjárhagstjón neytanda.
Bótaskylda skv. 1. mgr. gildir ekki í þeim tilvikum þegar um er að ræða óeðlilegar eða ófyrirsjáanlegar aðstæður.
12. gr.
Upplýsingar um skiptiþjónustu.
1. Hlutverk fráfarandi og viðtakandi greiðsluþjónustuveitanda við veitingu skiptiþjónustu skv. 8. gr.
2. Hver frestur er til að ljúka hverjum þætti skiptiþjónustu skv. 8. gr.
3. Gjöld, ef einhver eru, vegna skiptiþjónustu skv. 8. gr.
4. Hvaða upplýsingar neytandi verður beðinn um að láta í té.
5. Málsmeðferð til lausnar deilumálum utan dómstóla samkvæmt lögum um úrskurðaraðila á sviði neytendamála.
Greiðsluþjónustuveitandi skal hafa upplýsingar skv. 1. mgr. aðgengilegar fyrir neytanda án endurgjalds á pappír eða öðrum varanlegum miðli á starfsstöðvum sínum og á vefsvæði sínu. Þá skal greiðsluþjónustuveitandi afhenda neytanda upplýsingarnar sé þess óskað.
IV. KAFLI
Aðgengi að greiðslureikningum.
13. gr.
Bann við mismunun.
14. gr.
Réttur til aðgangs að almennum greiðslureikningi.
Lánastofnun skal afgreiða umsókn um stofnun almenns greiðslureiknings svo fljótt sem auðið er, þó eigi síðar en tíu viðskiptadögum eftir að fullnægjandi umsókn berst.
Lánastofnun er óheimilt að samþykkja umsókn um stofnun almenns greiðslureiknings ef stofnun slíks reiknings leiðir til brots á lögum um aðgerðir gegn peningaþvætti og fjármögnun hryðjuverka.
Lánastofnun er heimilt að hafna umsókn um stofnun almenns greiðslureiknings ef neytandi er þegar með slíkan reikning hjá annarri innlendri lánastofnun sem gerir honum kleift að nýta þá þjónustu sem fram kemur í 1. mgr. 15. gr. nema neytandi geti sýnt fram á að honum hafi borist tilkynning um lokun greiðslureiknings.
Lánastofnun er heimilt, áður en greiðslureikningur er stofnaður, að kanna hvort neytandi eigi almennan greiðslureikning hjá annarri innlendri lánastofnun sem gerir honum kleift að nýta þjónustu skv. 1. mgr. 15. gr. Lánastofnun er heimilt að reiða sig á yfirlýsingu frá neytanda í þeim tilgangi.
Lánastofnun skal tilkynna neytanda skriflega og án endurgjalds um synjun á umsókn skv. 3. og 4. mgr. þar sem fram kemur ástæða synjunar nema slík birting upplýsinga gangi gegn markmiðum þjóðaröryggis, allsherjarreglu eða lögum um aðgerðir gegn peningaþvætti og fjármögnun hryðjuverka. Sé umsókn neytanda synjað skal lánastofnunin upplýsa hann um úrskurðar- og réttarúrræði samkvæmt lögum um úrskurðaraðila á sviði neytendamála.
Lánastofnun er óheimilt að skilyrða aðgengi að almennum greiðslureikningi við kaup á viðbótarþjónustu eða hlutabréfum í lánastofnuninni nema slíkt skilyrði eigi við um alla viðskiptavini lánastofnunarinnar.
15. gr.
Eiginleikar almenns greiðslureiknings.
1. Þjónustu sem gerir kleift að stofna, reka og loka greiðslureikningi, a.m.k. í íslenskum krónum.
2. Þjónustu sem gerir kleift að ráðstafa fjármunum á greiðslureikning.
3. Þjónustu sem gerir neytanda kleift að taka út reiðufé af greiðslureikningi í lánastofnun eða í hraðbanka á eða utan opnunartíma lánastofnunar.
4. Framkvæmdar eftirfarandi greiðslna á Evrópska efnahagssvæðinu:
a. beingreiðslna,
b. greiðslna með greiðslukorti, þ.m.t. greiðslna á netinu,
c. millifærslna fjármuna, þ.m.t. reglulegra millifærslna í gegnum afgreiðslustaði eða netbanka lánastofnunar.
Lánastofnanir skulu bjóða þjónustu skv. 1. mgr. fyrir almenna greiðslureikninga að því marki að hún sé einnig í boði fyrir aðra greiðslureikninga.
Lánastofnun er óheimilt að takmarka fjölda þeirra aðgerða sem fram koma í 1. mgr.
Lánastofnun er óheimilt að innheimta gjöld umfram það sem sanngjarnt er vegna þjónustu skv. 1. mgr.
Lánastofnanir skulu tryggja að neytandi geti stýrt og haft frumkvæði að greiðslum af eigin reikningi á afgreiðslustöðum lánastofnunarinnar eða í netbanka, þar sem slíkt stendur til boða.
16. gr.
Gjöld tengd almennum greiðslureikningi.
Lánastofnun er heimilt að leggja sanngjarnt gjald á neytanda fyrir að fara ekki að skuldbindingum sínum samkvæmt rammasamningi.
Við mat á því hvað telst sanngjarnt gjald skal taka mið af innlendu tekjustigi og meðaltalsgjöldum sem lánastofnanir taka fyrir þjónustu tengda greiðslureikningi.
17. gr.
Rammasamningar og uppsögn.
Lánastofnun er eingöngu heimilt að segja rammasamningi upp einhliða ef a.m.k. einu af eftirtöldum atriðum er fullnægt:
1. Neytandi notaði greiðslureikninginn í ólögmætum tilgangi af ásettu ráði.
2. Engar greiðslur hafa átt sér stað á greiðslureikningnum síðastliðna 24 mánuði.
3. Upplýsingar sem neytandi veitti við stofnun greiðslureiknings voru rangar og réttar upplýsingar hefðu leitt til synjunar.
4. Neytandi er ekki lengur með lögmæta búsetu á Evrópska efnahagssvæðinu.
5. Neytandi hefur stofnað nýjan almennan greiðslureikning sem gerir honum kleift að nýta þjónustu skv. 1. mgr. 15. gr.
Segi lánastofnun upp samningi um almennan greiðslureikning af einni eða fleiri ástæðum skv. 2., 4. og 5. tölul. 2. mgr. skal hún upplýsa neytanda um ástæður og rök fyrir uppsögninni a.m.k. tveimur mánuðum áður en uppsögnin öðlast gildi, skriflega og án endurgjalds, nema slík birting upplýsinga gangi gegn markmiðum um þjóðaröryggi og allsherjarreglu. Ef lánastofnun segir samningi upp í samræmi við 1. eða 3. tölul. 2. mgr. skal uppsögnin öðlast gildi án tafar.
Lánastofnun skal í tilkynningu um uppsögn rammasamnings upplýsa neytanda um leiðir til að kvarta yfir uppsögninni, rétt neytanda til að hafa samband við Fjármálaeftirlitið, úrskurðaraðila samkvæmt lögum um úrskurðaraðila á sviði neytendamála og viðeigandi samskiptaupplýsingar þessara aðila.
V. KAFLI
Eftirlit, réttarúrræði og viðurlög.
18. gr.
Eftirlit.
Seðlabanki Íslands er lögbært yfirvald í skilningi tilskipunar Evrópuþingsins og ráðsins 2014/92/ESB.
19. gr.
Úrskurðaraðili.
20. gr.
Úrbótakrafa vegna brots.
21. gr.
Stjórnvaldssektir.
1. 3. gr. um gjaldskrá og hugtakalista.
2. 4. gr. um gjaldayfirlit.
3. 5. gr. um upplýsingar fyrir neytendur.
4. 6. gr. um greiðslureikninga í pakka með annarri vöru eða þjónustu.
5. 7. gr. um veitingu skiptiþjónustu.
6. 8. gr. um skiptiþjónustu.
7. 9. gr. um opnun reikninga yfir landamæri.
8. 10. gr. um gjöld tengd skiptiþjónustu.
9. 11. gr. um fjárhagstjón neytanda.
10. 12. gr. um upplýsingar um skiptiþjónustu.
11. 13. gr. um bann við mismunun.
12. 14. gr. um rétt til aðgangs að almennum greiðslureikningi.
13. 15. gr. um eiginleika almenns greiðslureiknings.
14. 16. gr. um gjöld tengd almennum greiðslureikningi.
15. 17. gr. um rammasamninga og uppsögn.
Fjármálaeftirlitið getur jafnframt lagt stjórnvaldssektir á hvern þann sem brýtur gegn ákvörðun Fjármálaeftirlitsins sem tekin er á grundvelli laga þessara eða sátt sem gerð hefur verið milli Fjármálaeftirlitsins og aðila, sbr. 22. gr.
Sektir sem lagðar eru á aðila geta numið frá 100 þús. kr. til 20 millj. kr.
Við ákvörðun sekta samkvæmt ákvæði þessu skal meðal annars tekið tillit til allra atvika sem máli skipta, þ.m.t.:
a. alvarleika brots,
b. hvað brotið hefur staðið yfir lengi,
c. ábyrgðar hins brotlega,
d. fjárhagsstöðu hins brotlega, sér í lagi með hliðsjón af heildarársveltu lögaðila,
e. ávinnings af broti eða taps sem forðað er með broti,
f. hvort brot hafi leitt til taps fyrir þriðja aðila,
g. hvers konar mögulegra kerfislegra áhrifa brotsins,
h. samstarfsvilja hins brotlega,
i. fyrri brota og hvort um ítrekað brot er að ræða,
j. ráðstafana sem hinn brotlegi grípur til til að koma í veg fyrir endurtekið brot.
Ákvarðanir um stjórnvaldssektir teknar af Fjármálaeftirlitinu eru aðfararhæfar. Sektir renna í ríkissjóð að frádregnum kostnaði við innheimtuna. Séu stjórnvaldssektir ekki greiddar innan mánaðar frá ákvörðun Fjármálaeftirlitsins skal greiða dráttarvexti af fjárhæð sektar. Um ákvörðun og útreikning dráttarvaxta fer eftir lögum um vexti og verðtryggingu.
Stjórnvaldssektum verður beitt óháð því hvort lögbrot eru framin af ásetningi eða gáleysi.
22. gr.
Sátt.
Seðlabanki Íslands getur sett reglur um framkvæmd greinarinnar, svo sem um að ljúka málum með sátt.
23. gr.
Frestur til að leggja á stjórnsýsluviðurlög.
Frestur skv. 1. mgr. rofnar þegar Fjármálaeftirlitið tilkynnir aðila um rannsókn á meintu broti. Rof frests hefur réttaráhrif gagnvart öllum sem staðið hafa að brotinu.
24. gr.
Opinber birting stjórnsýsluviðurlaga.
25. gr.
Samstarf lögbærra yfirvalda á Evrópska efnahagssvæðinu.
Fjármálaeftirlitið skal jafnframt eiga samstarf við lögbær yfirvöld og skiptast á upplýsingum við þau við framkvæmd þessara laga, sbr. lög um opinbert eftirlit með fjármálastarfsemi og lög um evrópskt eftirlitskerfi á fjármálamarkaði.
Fjármálaeftirlitinu ber að afhenda upplýsingar og gögn án tafar til lögbærra yfirvalda annarra ríkja innan Evrópska efnahagssvæðisins sem nauðsynlegar eru fyrir þær stofnanir til að sinna skyldum sínum á grundvelli tilskipunar 2014/92/EB.
Við upplýsingaskipti samkvæmt þessari grein er Fjármálaeftirlitinu heimilt að tilkynna öðrum lögbærum yfirvöldum, þegar samskiptin fara fram, að upplýsingarnar megi aðeins nýta í þeim tilgangi sem Seðlabankinn hafi samþykkt og að óheimilt sé að birta upplýsingarnar til annarra aðila en lögbærra yfirvalda, án beins samþykkis Fjármálaeftirlitsins.
Hafi Fjármálaeftirlitið móttekið upplýsingar frá öðru lögbæru yfirvaldi er því heimilt að birta þær öðrum lögbærum yfirvöldum. Fjármálaeftirlitinu er óheimilt að senda upplýsingarnar til annarra aðila nema með beinu samþykki hins lögbæra yfirvalds sem birti þær upphaflega og þá aðeins í þeim tilgangi sem það lögbæra yfirvald samþykkti, nema aðstæður gefi nægilegt tilefni til. Í því tilviki skal Fjármálaeftirlitið þegar í stað tilkynna slíkt til þess lögbæra yfirvalds sem upphaflega sendi upplýsingarnar.
Fjármálaeftirlitið getur því aðeins neitað að verða við beiðni lögbærs yfirvalds á Evrópska efnahagssvæðinu um samstarf um að framkvæma rannsókn eða eftirlitsstarfsemi eins og kveðið er á um í þessari grein að:
a. slík rannsókn, sannprófun á staðnum, eftirlitsstarfsemi eða upplýsingaskipti geti haft neikvæð áhrif á fullveldi, öryggi eða allsherjarreglu,
b. málsmeðferð sé hafin fyrir dómstólum vegna þeirra atvika sem beiðni lýtur að, eða
c. dómur sé þegar fallinn vegna þeirra aðila og atvika sem beiðni lýtur að.
Fjármálaeftirlitinu ber að upplýsa viðkomandi lögbært yfirvald um ákvörðun sem tekin er á grundvelli 6. mgr. og rökstyðja hana.
26. gr.
Úrlausn ágreiningsmála á milli lögbærra yfirvalda á Evrópska efnahagssvæðinu.
Vísi lögbært yfirvald annars ríkis á Evrópska efnahagssvæðinu ágreiningi við Fjármálaeftirlitið til Eftirlitsstofnunar EFTA, eða eftir atvikum til Evrópsku bankaeftirlitsstofnunarinnar, vegna aðgerða Fjármálaeftirlitsins á grundvelli laga þessara skal úrlausn Eftirlitsstofnunar EFTA í slíku máli vera bindandi fyrir Fjármálaeftirlitið.
VI. KAFLI
Gildistaka, stjórnvaldsfyrirmæli og breyting á öðrum lögum.
27. gr.
Innleiðing.
28. gr.
Reglugerð.
29. gr.
Gildistaka.
30. gr.
Breyting á öðrum lögum.
Greinargerð.
Frumvarp þetta er samið í fjármála- og efnahagsráðuneytinu í samráði við nefnd skipaða af fjármála- og efnahagsráðherra 24. október 2015 sem í áttu sæti fulltrúar Seðlabanka Íslands og Fjármálaeftirlitsins fyrir sameiningu stofnananna, Neytendastofu og Samtök fjármálafyrirtækja. Hlé varð á störfum nefndarinnar árið 2016 en hún tók aftur til starfa árið 2021.
2. Tilefni og nauðsyn lagasetningar.
Frumvarpið er innleiðing á tilskipun Evrópuþingsins og ráðsins 2014/92/EB frá 23. júlí 2014 um samanburð gjalda vegna greiðslureikninga, skipti á greiðslureikningum og aðgengi að greiðslureikningum með grunneiginleikum (hér eftir jafnan nefnd tilskipunin). Tilefni þessarar lagasetningar á vettvangi Evrópusambandsins er að tryggja aðgengi allra að greiðslureikningi með grunneiginleikum en snurðulaus starfsemi innri markaðarins og þróun hagkerfisins er í auknum mæli háð greiðsluþjónustustarfsemi sem er aðgengileg öllum. Skortur á gagnsæi og erfiðleikar við að gera samanburð á gjöldum, sem og erfiðleikar við að skipta um greiðslureikninga gerir innri markaðinn á þessu sviði ekki fyllilega samþættan og stuðlar að lítilli samkeppni á milli greiðsluþjónustuveitenda.
Tilskipunin var tekin upp í EES-samninginn þann 11. júní 2021 með ákvörðun sameiginlegu EES-nefndarinnar nr. 171/2021.
Samkvæmt EES-samningnum ber Íslandi að innleiða þær gerðir sem teknar eru upp í samninginn í íslenskan rétt með fullnægjandi hætti. Með lögfestingu frumvarpsins verður tryggt að íslensk lög verði í samræmi við löggjöf á Evrópska efnahagssvæðinu um saman efni og að Ísland fullnægi skuldbindingum sínum samkvæmt EES-samningnum.
3. Meginefni frumvarpsins.
Með frumvarpinu eru lögð til ný heildarlög um greiðslureikninga sem eru innleiðing á tilskipun Evrópuþingsins og ráðsins 2014/92/ESB. Tilskipunin kveður á um lágmarkssamræmingu og gefur aðildarríkjum nokkuð svigrúm við innleiðingu, svo sem að láta lögin gilda um fleiri tegundir innlánsreikninga en greiðslureikninga með grunneiginleika. Í frumvarpinu er lagt til að gildissvið tilskipunarinnar verði ekki útvíkkað við innleiðingu í íslenskan rétt og er það sú leið sem flest aðildarríki á Evrópska efnahagssvæðinu hafa farið.
Helstu efnisatriði frumvarpsins eru eftirfarandi.
3.1. Samanburður gjalda fyrir greiðslureikning.
Greiðsluþjónustuveitendur skulu láta neytendur fá gjaldskrá þar sem fram koma stöðluð hugtök yfir algengustu tegundir þjónustu sem tengjast greiðslureikningi og tilsvarandi gjöld fyrir hverja þjónustu sem greiðsluþjónustuveitandi býður. Jafnframt skulu greiðsluþjónustuveitendur, a.m.k. einu sinni á ári og án endurgjalds, láta neytanda í té yfirlit yfir öll gjöld sem stofnað hefur verið til á tímabilinu vegna greiðslureiknings, svokallað gjaldayfirlit. Í gjaldayfirliti skal nota samræmd hugtök yfir algengustu tegundir þjónustu sem Seðlabanki Íslands birtir lista yfir í reglum sínum. Til að gera neytendum kleift að meta á einum stað kostnað við mismunandi greiðslureikninga hér á landi verður komið á samanburðarvefsetri fyrir greiðslureikninga. Fyrirkomulag þess verður nánar útfært í reglugerð ráðherra.
3.2. Skipti á greiðslureikningum auðvelduð með skiptiþjónustu.
Greiðsluþjónustuveitendur skulu veita svokallaða skiptiþjónustu. Í henni felst að neytandi á rétt á aðstoð greiðsluþjónustuveitanda við að skipta um greiðslureikning. Í slíkum tilvikum skulu bæði greiðsluþjónustuveitandi sem neytandi er að færa greiðslureikning sinn frá og greiðsluþjónustuveitandi sem greiðslureikningur er að færast til aðstoða neytanda við skiptin með þeim hætti sem lýst er í frumvarpinu. Vilji neytandi opna greiðslureikning í öðru aðildarríki innan Evrópska efnahagssvæðisins ber greiðsluþjónustuveitanda hans hér á landi einnig að aðstoða neytanda, en þá fyrst og fremst með því að veita neytanda upplýsingar um gildandi reglulegar millifærslur fjármuna og beingreiðslur síðastliðna 13 mánuði, millifæra innstæðu og loka greiðslureikningi neytanda óski hann þess. Sú þjónusta er því ekki eins umfangsmikil og skiptiþjónustan. Gjöld þau sem greiðsluþjónustuveitanda er heimilt að taka vegna þessarar þjónustu skulu vera sanngjörn og í samræmi við raunverulegan kostnað greiðsluþjónustuveitanda.
3.3. Aðgengi allra neytenda að almennum greiðslureikningi tryggt.
Lánastofnanir skulu veita neytendum aðgengi að almennum greiðslureikningi og er þeim óheimilt að mismuna neytendum að því leyti. Í frumvarpinu er fjallað um eiginleika slíkra reikninga og kveðið á um að lánastofnanir skuli bjóða þá þjónustu án endurgjalds eða á sanngjörnu verði.
Mikilvægt er að lánastofnanir tryggi að viðskiptavinir þeirra noti fjármálakerfið ekki í ólöglegum tilgangi, svo sem til svika, peningaþvættis eða fjármögnunar hryðjuverka, og eðlilegt að þess sé gætt þegar beiðni um opnun á greiðslureikningi berst. Lánastofnanir skulu þó ekki nota ákvæði laga þar um, t.d. um um peningaþvætti og fjármögnun hryðjuverka, sem átyllu til að hafna neytendum sem þær telja síður álitlega viðskiptavini með tilliti til fjárhagsstöðu þeirra.
4. Samræmi við stjórnarskrá og alþjóðlegar skuldbindingar.
Frumvarpið felur í sér innleiðingu á Evrópugerð og ekki er tilefni til að ætla að efni þess stangist á við stjórnarskrá eða alþjóðlega skuldbindingar.
5. Samráð.
Frumvarpið var samið í fjármála- og efnahagsráðuneytinu í samráði við nefnd sem var skipuð af fjármála- og efnahagsráðherra 21. október 2015 og fulltrúar Seðlabanka Íslands, Samtaka fjármálafyrirtækja og Neytendastofu sátu í.
Frumvarpið varðar fyrst og fremst réttindi neytenda og skyldur greiðsluþjónustuveitenda og lánastofnana.
Áform um lagasetningu voru birt í samráðsgátt stjórnvalda 1.–15. október 2021 (mál nr. S-186/2021) og barst ein umsögn frá Samtökum fjármálafyrirtækja.
Samtök fjármálafyrirtækja styðja í umsögnin sinni innleiðingu tilskipunarinnar á Íslandi enda sé mikilvægt að íslensk fjármálafyrirtæki starfi eftir sambærilegri umgjörð og fjármálafyrirtæki í Evrópu. Samtök fjármálafyrirtækja nefndu einnig að mikilvægt væri að huga að samspili laganna við löggjöf um aðgerðir gegn peningaþvætti og fjármögnun hryðjuverka. Ráðuneytið telur að frumvarp til laga um greiðslureikninga og löggjöf um aðgerðir gegn peningaþvætti og fjármögnun hryðjuverka spili vel saman en réttur til aðgengis að almennum greiðslureikningi kemur ekki í veg fyrir að lánastofnun geti neitað um stofnun greiðslureiknings ef slík stofnun leiðir til brota á lögum um aðgerðir gegn peningaþvætti og fjármögnun hryðjuverka. Þá gerðu Samtök fjármálafyrirtækja athugasemd við hve stuttan tíma áformin gerðu ráð fyrir að liðu fram að gildistöku laganna. Framlagningu frumvarpsins var frestað fram í febrúar 2022 og lagt er til að lögin taki gildi 1. maí 2022. Það hefur því verið tekið tillit til þeirrar athugasemdar.
Drög að frumvarpinu voru birt í samráðsgátt stjórnvalda 21. janúar 2022 (mál nr. S-14/2022). Frestur til umsagna var til 4. febrúar 2022 en engar umsagnir bárust.
6. Mat á áhrifum.
Með lögfestingu frumvarpsins á að vera tryggt að allir sem dvelja löglega á Íslandi hafi aðgang að almennum greiðslureikningi. Þá verður neytendum auðveldað að skipta um greiðslureikning og aðgengi almennings að upplýsingum um gjaldtöku vegna greiðslureikninga bætt, meðal annars með gjaldskrá, gjaldayfirliti og samanburðarvefsetri um gjöld sem tengjast greiðslureikningum.
Átta lánastofnanir hér á landi taka á móti innlánum eða öðrum endurgreiðanlegum fjármunum frá almenningi og veita lán fyrir eigin reikning og eru þær undir eftirliti Fjármálaeftirlitsins. Ný lög munu fela í sér auknar kröfur til þeirra um að tryggja aðgengi að greiðslureikningum, gagnsæi gjalda fyrir neytendur og að koma á skiptiþjónustu fyrir neytendur. Ekki er talið að fjöldi fyrirtækja á markaði takmarkist eða að frumkvæði fyrirtækja til að stunda samkeppni skerðist vegna laganna.
Ekki liggur fyrir hvort einhver kostnaður fellur á ríkissjóð vegna kröfu tilskipunarinnar um samanburðarvefsetur varðandi gjöld fyrir greiðslureikninga en í frumvarpinu er ráðherra falið að setja reglugerð til innleiðingar á því ákvæði. Að öðru leyti eru ekki fyrirséð fjárhagsáhrif á ríkissjóð.
Um einstakar greinar frumvarpsins.
Um 1. gr.
Í 1. mgr. er kveðið á um að frumvarpið gildi um greiðsluþjónustuveitendur sem bjóða greiðslureikninga sem neytendur geta a.m.k. notað til að leggja fjármuni inn á, taka reiðufé út af og framkvæma greiðslur og taka við þeim, þ.m.t. millifæra fjármuni til og frá þriðja aðila. Greiðslureikningur þarf að uppfylla öll þrjú skilyrðin til að ákvæðið eigi við um hann. Bjóði greiðsluþjónustuveitandi t.d. eingöngu upp á greiðslureikning sem hægt er að leggja fjármuni inn á og taka reiðufé út af fellur slíkur reikningur utan gildissviðs laganna, verði frumvarpið samþykkt.
Ákvæði 2. mgr. er innleiðing á 4. mgr. 1. gr. tilskipunarinnar en samkvæmt henni gildir IV. kafli frumvarpsins eingöngu um lánastofnanir, þ.m.t. erlendar lánastofnanir sem veita hér þjónustu í gegnum umboðsaðila eða með stofnun útibús. Af því leiðir að eingöngu lánastofnunum verður skylt að bjóða neytendum greiðslureikning.
Samkvæmt 5. mgr. 1. gr. tilskipunarinnar geta aðildarríki ákveðið að tilskipunin gildi ekki um aðilana sem um getur í 5. mgr. 2. gr. tilskipunar Evrópuþingsins og ráðsins 2013/36/ESB um aðgang að starfsemi lánastofnana og varfærniseftirlit með lánastofnunum og verðbréfafyrirtækjum. Þar er um að ræða starfsemi verðbréfafyrirtækja að því marki sem hún fellur undir lög um markaði fyrir fjármálagerninga, Seðlabanka Íslands, póstgíróstofnanir, Byggðastofnun, Íbúðalánasjóð og Lánasjóð sveitarfélaga eins og greinin var aðlöguð í ákvörðun sameiginlegu EES-nefndarinnar nr. 79/2019. Lagt er til að frumvarpið gildi ekki um þessa aðila enda bjóði þeir ekki upp á greiðslureikninga.
Samkvæmt lokamálslið 6. mgr. 1. gr. tilskipunarinnar geta aðildarríki kveðið á um að öll tilskipunin eða hluti hennar gildi um aðra greiðslureikninga en þá sem um getur í 4. mgr. 1. gr. tilskipunarinnar en sú leið er ekki lögð til í frumvarpinu.
Um 2. gr.
Þá er í 13. tölul. skilgreindur hugtakalisti yfir algengustu tegundir þjónustu sem listi yfir stöðluð hugtök ásamt skýringum um algengustu tegundir þjónustu sem tengjast greiðslureikningi sem birtur er með reglum Seðlabanka Íslands. Þetta er eina hugtakið í orðskýringunum þar sem ekki er um að ræða innleiðingu á ákvæðum tilskipunarinnar heldur hugtak sem notað er til skýringar á því hvernig tilskipunin er nánar útfærð í afleiddum gerðum um stöðluð hugtök sem eiga að auðvelda neytendum að taka ákvörðun varðandi greiðslureikning.
Um 3. gr.
Í 5. mgr. er gengið út frá að Seðlabanki Íslands setji nánari reglur um hugtakalista og gjaldskrá og innleiði meðal annars framseldar reglugerðir Framkvæmdastjórnarinnar (ESB) 2018/32 frá 28. september 2017 um viðbætur við tilskipun Evrópuþingsins og ráðsins 2014/92/ESB að því er varðar tæknilega eftirlitsstaðla um staðlaða hugtakanotkun Sambandsins yfir algengustu tegundir þjónustu sem tengjast greiðslureikningum og framkvæmdareglugerð Framkvæmdastjórnarinnar (ESB) 2018/34 frá 28. september 2017 um tæknilega framkvæmdastaðla að því er varðar staðlað framsetningarsnið fyrir gjaldskrá og sameiginlegt tákn þess samkvæmt tilskipun Evrópuþingsins og ráðsins 2014/92/ESB um greiðslureikninga.
Um 4. gr.
Í 4. mgr. 4. gr. er lagt til að Seðlabanki Íslands setji nánari reglur um gjaldayfirlit og innleiði meðal annars framkvæmdareglugerð Framkvæmdastjórnarinnar (ESB) 2018/33 frá 28. september 2017 um tæknilega framkvæmdarstaðla að því er varðar staðlað framsetningarform fyrir gjaldayfirlit og sameiginlegt tákn þess samkvæmt tilskipun Evrópuþingsins og ráðsins 2014/92/ESB um greiðslureikninga.
Um 5. gr.
Um 6. gr.
Um 7. gr.
Um 8. gr.
Um 9. gr.
Í 1. mgr. er lögð sú skylda á greiðsluþjónustuveitanda, sem berst ósk frá neytanda um að opna greiðslureikning í öðru aðildarríki, að aðstoða neytandann með þeim hætti sem greinin mælir fyrir um án endurgjalds, þ.m.t. veita yfirlit yfir allar gildandi reglulegar millifærslur og beingreiðslur næstliðna 13 mánuði. Þótt neytandi óski eftir þeirri aðstoð sem greinir í ákvæðinu getur hann einnig óskað eftir að halda reikningi sínum hjá greiðsluþjónustuveitanda.
2. mgr. þarfnast ekki skýringar.
Um 10. gr.
Í 1. mgr. er lagt til að innleiða 4. mgr. 12. gr. tilskipunarinnar.
Í 2. mgr. er lagt til að innleiða 1. og 2. mgr. 12. gr. tilskipunarinnar.
Í 3. mgr. er lagt til að innleiða 3. mgr. 12. gr. tilskipunarinnar þar sem kveðið er á um að gjaldtaka vegna uppsagnar á greiðslureikningi skuli ákveðin, sbr. 57. gr. laga um greiðsluþjónustu sem fjallar um uppsögn rammasamnings um greiðsluþjónustu.
Um 11. gr.
Um 12. gr.
Um 13. gr.
Um 14. gr.
Í 1. mgr. er lagt til að innleiða 1. og 2. mgr. 16. gr. tilskipunarinnar.
Í 2. mgr. er lagt til að innleiða 3. mgr. 16. gr. tilskipunarinnar.
Í 3. mgr. er lagt til að innleiða 4. mgr. 16. gr. tilskipunarinnar.
Í 4. mgr. er lagt til að innleiða 1. málsl. 5. mgr. 16. gr. tilskipunarinnar.
Í 5. mgr. er lagt til að innleiða 2. málsl. 5. gr. 16. gr. tilskipunarinnar.
Í 6. mgr. er lagt til að innleiða 7. mgr. 16. gr. tilskipunarinnar.
Í 7. mgr. er lagt til að innleiða 9. mgr. 16. gr. tilskipunarinnar.
Um 15. gr.
Í 1. mgr. er lagt til að innleiða 1. málsl. 1. mgr. 17. gr. tilskipunarinnar.
Í 2. mgr. er lagt til að innleiða 2. málsl. 1. mgr. 17. gr. tilskipunarinnar.
Í 3. mgr. er lagt til að innleiða 4. mgr. 17. gr. tilskipunarinnar.
Í 4. mgr. er lagt til að innleiða 5. mgr. 17. gr. tilskipunarinnar.
Í 5. mgr. er lagt til að innleiða 7. mgr. 17. gr. tilskipunarinnar.
Um 16. gr.
Um 17. gr.
Um 18. gr.
Um 19. gr.
Um 20. gr.
Um 21. gr.
Ekki er sérstaklega fjallað um mörk stjórnvaldssekta í tilskipuninni en í frumvarpinu er lagt til að hámarksfjárhæð slíkra sekta nemi 20 millj. kr.
Lagt er til að gera megi aðför til fullnustu ákvörðunum Fjármálaeftirlitsins um stjórnvaldssektir, sbr. 6. tölul. 1. mgr. 1. gr. laga um aðför, nr. 90/1989, til að stuðla að því að þær hafi tilskilin áhrif. Um framkvæmd fullnustunnar fer samkvæmt lögum um aðför. Þá er lagt til að dráttarvextir leggist á stjórnvaldssekt sem er ekki innt af hendi innan mánaðar frá því að tilkynnt er um hana til að knýja á um greiðslu. Ákvörðun Fjármálaeftirlitsins um stjórnvaldssekt telst hafa verið tilkynnt þegar hún er komin til viðtakanda. Ekki er áskilið að sýnt sé fram á að hún sé komin til vitundar hans. Fjallað er nánar um dráttarvexti í III. kafla laga um vexti og verðtryggingu, nr. 38/2001.
Lögaðili telst því aðeins hafa brotið af sér að fyrirsvarsmaður hans, starfsmaður eða annar á hans vegum hafi framið brot í starfsemi lögaðilans þótt ekki verði endilega staðreynt hver þessara aðila hafi átt í hlut, sbr. 19. gr. c almennra hegningarlaga, nr. 19/1940.
Um 22. gr.
Í sátt felst yfirleitt að málsaðili gengst við broti og upplýsir að fullu um það auk þess að greiða sekt, sem er þó lægri en ef Fjármálaeftirlitið hefði einhliða lagt á stjórnvaldssekt. Sátt getur einnig falið í sér annars konar úrræði, svo sem um viðeigandi úrbætur. Brjóti málsaðili gegn sátt getur Fjármálaeftirlitið fellt hana úr gildi og tekið mál til meðferðar á ný og þá eftir atvikum gert honum stjórnvaldssekt eða beitt öðrum ráðstöfunum.
Eðli máls samkvæmt getur Fjármálaeftirlitið ekki lokið málum með sátt sem refsiviðurlög liggja við.
Um 23. gr.
Um 24. gr.
Um 25. gr.
Um 26. gr.
Um 27. gr.
Um 28. gr.
Mikilvægt er að upplýsingarnar á slíkum vefsetrum séu áreiðanlegar, gagnsæjar og óhlutdrægar, og að neytendum sé tilkynnt um tilvist slíkra vefsetra. Til að fá hlutlausar upplýsingar um gjöld sem farið er fram á og vexti í tengslum við greiðslureikninga ættu neytendur að geta notað samanburðarvefsetur aðgengileg almenningi sem eru rekstrarlega óháð greiðsluþjónustuveitendum sem þýðir að enginn greiðsluþjónustuveitandi ætti að fá hagstæðari meðferð en annar í leitarniðurstöðum. Tilskipunin gerir ráð fyrir að samanburðarvefsetur geti verið rekið af hálfu opinberra aðila eða einkaaðila. Rétt er að reglugerðin fjalli einnig um hversu oft samanburðarvefsetur skuli uppfæra upplýsingar sínar.
Um 29. gr.
Um 30. gr.
