132. löggjafarþing — 5. fundur,  10. okt. 2005.

Ráðstöfun á söluandvirði Landssíma Íslands hf.

3. mál
[16:03]
Hlusta

heilbrigðisráðherra (Jón Kristjánsson) (F):

Virðulegi forseti. Ég kveð mér hljóðs í þessari umræðu vegna þeirrar merku ákvörðunar ríkisstjórnarinnar að leggja til uppbyggingu nýs hátæknisjúkrahúss, og eins og sjálfsagt er fagna ég þeirri ákvörðun mjög. Hún hvílir á þeirri skoðun að verulegum hluta af söluandvirði Símans verði varið í að bæta þjónustu í heilbrigðiskerfinu, styrkja rannsóknar- og þróunarstörf og örva þannig frumkvöðlastarfsemi og nýsköpun í atvinnulífinu, treysta undirstöður byggðar í landinu og skapa jöfn skilyrði til atvinnu með bættum samgöngum og jöfnum aðstæðum landsmanna hvað varðar aðgengi að fjarskiptum.

Með þessu öllu er verið að skila þjóðinni aftur þeim verðmætum sem hún skóp með rekstri Símans. Þetta þýðir með öðrum orðum að lagt er til að 18 milljörðum kr. verði varið til uppbyggingar hátæknisjúkrahúss á Landspítalalóðinni á árunum 2008–2012. Með þessu framlagi er unnt að ljúka skipulagsvinnu og undirbúningi svæðisins, byggja aðstöðu fyrir slysa- og bráðaþjónustu og koma upp aðstöðu fyrir rannsóknarstarfsemi. Þetta liggur nú fyrir samkvæmt þeirri undirbúningsvinnu sem hefur verið unnin nú þegar, en mikil undirbúningsvinna hefur verið í gangi á undanförnum árum varðandi þetta stóra verkefni. Á miðvikudag skila fulltrúar þeirra sjö hópa sem valdir voru til að taka þátt í hugmyndasamkeppni um skipulag á Landspítalalóðinni sinni vinnu og þá verða hugmyndirnar kynntar og dómnefnd skilar af sér.

Fyrir mig sem heilbrigðisráðherra eru þau tímamót í heilbrigðisþjónustunni sem nú eru í augsýn afar ánægjuleg. Það er þetta sem við höfðum vonast til að samkomulag næðist um og þetta er sá draumur sem við höfum átt í heilbrigðiskerfinu. En þetta er flókin framkvæmd og í fyrirætluninni felst mikil áskorun fyrir heilbrigðisyfirvöld, stjórnendur og alla starfsmenn spítalans. Það verður að vanda mjög þessa framkvæmd og nauðsynlegt að taka með sér farangur fortíðarinnar inn í þá framtíð sem blasir við.

Ég ætla ekki að dvelja við fortíðina en sú ákvörðun var tekin af forvera mínum í embætti að sameina spítalana og í því hefur náðst árangur. Einnig hefur náðst árangur í rekstri spítalans og það er ein af skýringunum á víðtækri sátt um að fara þá leið að byggja upp nýjan og glæsilegan spítala við Hringbraut. Í ákvörðuninni felst líka hvatning fyrir okkur öll að halda áfram að gera þjónustuna fjölbreyttari. Í henni felast möguleikar á því að setja ný viðmið í lækningum og hjúkrun og þar skapast enn betri möguleikar á að bera okkur saman við það sem best gerist með öðrum þjóðum í heilbrigðisþjónustunni.

Ég vil taka það fram að nýr spítali knýr okkur líka til að hugsa spítalaþjónustu á þessu stigi upp á nýtt. Við þurfum að skilgreina hlutverk hins nýja spítala og ekki síður þá starfsemi og raunar þá heilbrigðisþjónustu sem veitt er í tengslum við eða í námunda við þá stofnun sem þjónar öllum landsmönnum. Þannig er verkefnið sem bíður okkar núna. Það er ekki bara að reisa hús og byggingar. Það er ekki síður að taka ákvarðanir um starfsemina sem á að fara fram á spítalanum og hvað er gert á öðrum sviðum heilbrigðisþjónustunnar. Landspítalinn er, hefur verið og verður meginstoð heilbrigðisþjónustunnar í skilningi lækninga og hjúkrunar svo ekki sé talað um rannsóknir og kennslu. Mikilvægi rannsókna á vísinda- og heilbrigðissviði fer vaxandi og þar gegna einmitt háskólasjúkrahús lykilhlutverki. Ég sé fyrir mér að þetta verði hlutverk hins nýja Landspítala – háskólasjúkrahúss. Ég sé fyrir mér nýjan Landspítala – háskólasjúkrahús sem veitir fyrirtaksþjónustu þar sem unnt er að framkvæma flóknar aðgerðir á sem flestum sviðum.

Við erum hér í raun og veru að tala um þekkingarmiðstöð framtíðarinnar á heilbrigðissviði, miðstöð eða háskólaspítala sem allir geta sótt í þekkingu, hátækni og sérfræðiþjónustu. Með ákvörðun um byggingu nýs spítala við Hringbraut, eða tillögunni sem hér liggur fyrir Alþingi, er okkur falið erfitt verkefni. Það er flókið en umfram allt ögrandi og það skiptir okkur sem þjóð miklu máli að okkur takist að leysa það vel af hendi.

Eins og áður segir tel ég að sú ákvörðun sem hér hefur verið tekin marki tímamót og muni hafa áhrif á heilbrigðiskerfið á miklu víðara sviði en það er að byggja hús, svo mikil nauðsyn sem það er.