132. löggjafarþing — 14. fundur,  3. nóv. 2005.

Ferðasjóður íþróttafélaga.

24. mál
[16:02]
Hlusta

Guðjón Hjörleifsson (S):

Frú forseti. Ég tek undir með hv. þingmanni Hjálmari Árnasyni um tillögu til þingsályktunar um ferðasjóð íþróttafélaga og mikilvægi þess að reynt sé að draga úr þeim mikla ferðakostnaði sem mörg íþróttafélög á landsbyggðinni búa við í dag. Öflugt íþróttastarf er einn af hornsteinum hvers samfélags og, frú forseti, það verður seint ofmetið í heilbrigðri uppbyggingu æsku þessa lands. Mikil sjálfboðavinna liggur að baki í starfi íþróttafélaga, bæði stjórnenda og foreldra, og er sá þáttur ómetanlegur bæði félagslega og fjárhagslega.

Ferðakostnaður íþróttafélaga á landsbyggðinni er mismikill en dæmi eru um að kostnaður íþróttafélags hafi numið allt að 30 milljónum á einu ári eins og áður hefur komið fram í umræðunni. Svo mikill er ferðakostnaður liða á landsbyggðinni að þau hafa jafnvel ekki séð sér fært að standa undir honum og orðið að draga lið sitt út úr keppni og greiða frekar sektir til þess að sleppa við kostnað vegna ferðalaga. Þegar svo er komið má öllum ljóst vera að félög róa stöðugan lífróður og að ekkert má út af bregða í fjáröflun félaga eigi þau að geta starfað áfram.

Frú forseti. Það er metnaður hvers íþróttafélags að geta átt lið í efstu deildum hverju sinni og mikil styrking fyrir hvert bæjarfélag að öflugt og fjölbreytt íþróttastarf sé til staðar enda hafa flest sveitarfélög byggt upp mjög myndarleg íþróttamannvirki svo að eftir er tekið. Á sama tíma og lagt er í þessar stóru framkvæmdir dregur því miður oft úr fjölbreyttari íþróttastarfsemi þar sem margar íþróttagreinar hafa lagst af vegna mikils ferðakostnaðar félaga á landsbyggðinni. Þá skal einnig leggja áherslu á að eins og fram kemur í greinargerð með tillögunni er íþróttastarf einn af hornsteinum forvarnastarfs hvers byggðarlags.

Frú forseti. Við skulum jafnframt gera okkur grein fyrir því að ekki einungis hefur ferðakostnaður með áætlunarflugi hækkað verulega heldur sýnir ferðaáætlun flugfélaga að ekki er um að ræða og ekki eru í boði áætlunarferðir á kvöldin eftir að leikjum lýkur. Það gefur auga leið að þetta hefur oft í för með sér gistikostnað og launatap fyrir íþróttafólk sem hefur þurft að vera frá vinnu eða frá skóla daginn eftir leiki.

Frú forseti. Ljóst er að íþróttafélög á landsbyggðinni greiða mörg hundruð prósent meira en félög á höfuðborgarsvæðinu í ferðakostnað. En félög á höfuðborgarsvæðinu hafa jafnframt miklu meiri möguleika á tekjuöflun en félög í minni sveitarfélögum. Það er því mín skoðun að hér sé um mikið réttlætismál að ræða og mikilvægt að jafna þennan aðstöðumun eins mikið og hægt er.

Frú forseti. Frá því að landsfundur Sjálfstæðisflokksins var haldinn hafa nokkrir hv. þingmenn stjórnarandstöðunnar á Alþingi verið drjúgir við að lesa upp og kynna ályktanir landsfundar Sjálfstæðisflokksins og er það vel og ég fagna því. Því miður hefur ekki verið lesið upp úr ályktun um íþrótta- og tómstundamál og því ætla ég að lesa úr ályktun landsfundar Sjálfstæðisflokksins um íþrótta- og tómstundamál. Þar stendur m.a., með leyfi forseta:

„Landsfundurinn hvetur hið opinbera til að jafna stöðu íþróttaiðkenda vegna ferðakostnaðar með stofnun sérstaks sjóðs. Íþróttahreyfingunni verði falin ráðstöfun þessa sjóðs eftir reglum sem settar verða í samráði við menntamálaráðuneytið.“

Frú forseti. Ég fullyrði að stofnun sérstaks sjóðs vegna ferðakostnaðar og jöfnunar á stöðu íþróttaiðkenda kemur til með að skila sér í enn öflugri og betri starfsemi íþróttafélaga á landsbyggðinni.