Stofnun hlutafélags um Rafmagnsveitur ríkisins.

Herra forseti. Ég get vel tekið undir sjónarmið hv. þm. Jóhanns Ársælssonar um að miðað við stefnu hæstv. iðnaðarráðherra og ríkisstjórnarinnar, að því markmiði að steypa allri þessari þjónustu í eitt eða tvö stórfyrirtæki, mun ekki verða nein samkeppni. Sú stefna leiðir til fákeppni og reyndar einokunar. Ég styð þá skoðun hv. þingmanns eindregið að liður í að koma á eðlilegu þjónustuumhverfi væri að leyfa sveitarfélögunum, heimaaðilum, að leysa til sín hluta Rariks á viðkomandi stöðum, finnist þeim það hentugast og best.

Hvers vegna ekki? Þessar eignir og þessi þjónusta hefur orðið til vegna íbúanna á viðkomandi svæðum. Ef íbúarnir telja sér hana fyrir bestu, hvers vegna ætti þá ekki að hlusta á það? Ég tek afdráttarlaust undir það. Ég legg einmitt líka áherslu á að þá yrðu þetta almannaþjónustufyrirtæki. Það er styrkur sveitarfélaga sem eiga veitur að geta nýtt þær í uppbyggingu atvinnulífs og uppbyggingu í þjónustu. Við sjáum alveg hver er munurinn á þeim sveitarfélögum sem eiga slíkar veitur og þeim sem ekki eiga þær. (Gripið fram í.) Aðalatriðið er að fyrirtækin séu í eigu og þjónustu fólksins sem býr þar. Ég held að við eigum að horfa til þess en ekki hinnar taumlausu einkavæðingaráráttu sem hæstv. iðnaðarráðherra Framsóknarflokksins gengur fram í og er að verða hæstv. ráðherra hreinasta trú (Forseti hringir.) og reyndar ofsatrú, herra forseti.