Samningar við hjúkrunarheimili.

Herra forseti. Ég vil þakka umræðuna og hæstv. ráðherra fyrir svörin. Ég heyri að hún hefur verið að kynna sér þessi mál og ég fagna því að hún tekur jákvætt í þá hugmynd sem ég bar fram í fyrirspurn um að semja sérstaklega við hjúkrunarheimilin um að Landspítalinn hafi forgang. Það eru mjög dýrir einstaklingar í dýrum rúmum þar inni eins og við höfum margoft bent á og ráðherra gerir sér grein fyrir, en það vantar heimaþjónustu, það er alveg ljóst.

Á dögunum spurði ég hæstv. ráðherra hvort hún teldi ástæðu til að koma á sjúkrahústengdri heimaþjónustu fyrir aldraða af Landspítalanum. Hún taldi svo ekki vera. Ég tel fulla ástæða til að skoða það líka því við vitum að stór hluti þeirra sem eru á biðlistum og þeirra sem eru á spítala telja sig geta verið heima ef næg þjónusta væri fyrir hendi, en svo er ekki. Heimaþjónustu vantar og það vantar líka hjúkrunarpláss þar sem Landspítalinn hefur ekki forgang inn á önnur heimili en þau tvö sem við nefndum. Það þarf því að taka á þessum málum.

Stærsta vandamálið og stærsta áhyggjuefnið er hvernig á að reka þau hjúkrunarheimili sem við höfum. Það þýðir lítið að tala um að byggja upp ný hjúkrunarheimili ef menn hafa ekki vilja til að greiða fólkinu í umönnunarstéttunum almennileg laun. Því verður að breyta og á því verður hæstv. ráðherra að taka í ríkisstjórninni því án þess lendum við í miklu stærri vanda en þeim sem ég er að brydda upp á í sambandi við sjúklingana á Landspítalanum.

Ég hvet því hæstv. ráðherra til að skoða samningaleiðina sem ég bendi á við hjúkrunarheimilin til að leysa vandann. Síðan þarf auðvitað að taka sérstaklega á heimaþjónustunni því það er ódýrasta leiðin og sú sem flestir vilja. Flestir vilja vera heima eins lengi og þeir geta og við viljum líka gera fólki það kleift.