skýrsla forsætisráðherra um efnahagsmál og aðkomu Alþjóðagjaldeyrissjóðsins.
Hæstv. forseti. Fyrst varðandi þá reiði sem greip um sig í þingsal Norðurlandaráðs í fyrradag þegar hæstv. forsætisráðherra ákvað að fara frekar í mat með forseta Finnlands og hinum forsætisráðherrum Norðurlandanna en að klára að svara fyrirspurnum. Ekki í almennum fyrirspurnatíma, hæstv. forseti, heldur þegar hann var að fylgja úr hlaði formennskuáætlun Íslands fyrir árið 2009 og Ísland var í fókus í einn klukkutíma af þingtímanum. Hæstv. forsætisráðherra kaus að fara þegar korter eða 20 mínútur voru eftir af þessum klukkutíma í stað þess að ljúka við að svara þeim spurningum sem þingmenn beindu til hans. Síðar um daginn þegar forsætisráðherrarnir voru hver fyrir sig að halda sínar ræður fékk hann auðvitað ákúrur frá þingmönnum fyrir að hafa farið úr salnum. Menn komu í andsvör við hann og gerðu þetta að umtalsefni en þá sneri hæstv. forsætisráðherra bara upp á sig og skammaði þá sem höfðu skipulagt fundinn. Það vakti heldur ekki mikla virðingu og afsakaði ekki framferði hæstv. ráðherra.
Það kann vel að vera ósanngjarnt, eins og hv. þm. Árni Páll Árnason segir, að ég skuli nefna þetta. Mér finnst það þó ekki því þetta er nákvæmlega sama framkoma og við höfum verið alin upp við hér á Alþingi Íslendinga. Ráðherrar á Íslandi hafa ekki sýnt þinginu nægilega virðingu að mínu mati.
Varðandi síðan orð Jens Stoltenbergs. Það er alveg rétt hjá hv. þingmanni að það kom skýrt fram að það auðveldaði öðrum ríkisstjórnum að koma að borðinu þegar Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn var kominn að því enda er það Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn sem nú setur reglurnar. Samkvæmt hinu módelinu, sem við höldum enn fram að hefði verið möguleiki, hefði hið pólitíska vald sett grunnreglurnar (Forseti hringir.) og síðan hefði Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn getað komið með ákveðna þætti inn í það. (Forseti hringir.) En við förum öfugt að þessu.