fjárlög 2010.

Frú forseti. Það hefur aldrei hvarflað að mér að hv. þm. Ásmundur Einar Daðason væri spilltur maður og ég hef aldrei haldið því fram beinlínis að hér væri spilling í gangi. Ég hef aftur á móti sagt opinberlega að úthlutun fjármuna úr fjárlaganefnd beri keim spillingar og eðli spillingar og hún gerir það einfaldlega í mínum huga þegar fjárveitingar eru með þeim hætti sem þær eru og ég horfi upp á. Ef menn hafa áhuga á því að styrkja þessi verkefni sem eru úti á landi, eiga menn að fjarlægja sig aðeins frá þeim persónulega. Það er einfaldlega eðlileg afgreiðsla á fjárveitingavaldinu að þingmenn séu ekki að fá klapp á bakið og myndabæklinga af sjálfum sér upp í fangið frá þeim sem koma fyrir nefndina til að biðja um peninga.

Eins og ég sagði í ræðu minni hef ég alltaf haldið því fram að mörg þessara verkefna úti á landi séu mjög þörf en við aðstæður sem við búum við í dag þar sem einfaldlega verður að forgangsraða útgjöldum ríkisins, ber ekki að forgangsraða þeim með þeim hætti að áhugamenn um jólasveina í Mývatnssveit fái peninga en Landspítalinn ekki. Það er röng forgangsröðun. (Gripið fram í: Heyr, heyr!)