stefnumótandi byggðaáætlun 2010--2013.
Hæstv. forseti. Ég vil þakka hv. þm. Ásbirni Óttarssyni fyrir yfirgripsmikla og ágæta ræðu um byggðaáætlun. Við höfum báðir mikinn áhuga á því að gætt sé jafnréttis í landinu og að menn geti búið við sambærileg búsetuskilyrði hvar sem er á landinu og valið sér búsetu og notið þeirrar þjónustu sem almennt er talin nauðsynleg fyrir fólk, hvort sem þeir búa í borg eða á landsbyggð.
Það eru nokkur atriði sem vöktu samt athygli mína í ræðu hans. Ég átti t.d. erfitt með að skilja þegar hann sagði að veiðigjaldið væri eingöngu landsbyggðarskattur. Mig langar að spyrja hv. þingmanni hvort hann hafi kynnt sér hver kennitala eigenda er og hvar arður hefur verið greiddur af sjávarútvegi og í hverra hendur hann hefur farið. Því miður hefur reynslan á undanförnum árum verið sú að þar sem menn fénýttu kvótann, nýttist hann því miður ekki nema í fáum tilfellum úti á landi. Allt of mikið af þeim arði fór út úr greininni til Reykjavíkur, í stofnanir þar, jafnvel erlendis, og fjárfestingar í allt öðrum fyrirtækjum. Eitt af því sem maður hefði viljað sjá gerast, ég bið hv. þingmann um að gera athugasemdir ef hann er ekki sammála mér, er að landsbyggðin fengi að njóta þess í mun meira mæli að vera nærri auðlindum sjávar og að henni yrði gert betur kleift að nýta auðlindina í nágrenni við heimabyggð.
Það hefur ágætlega verið rætt hér að það sem þarf að gerast, að minnsta kosti varðandi þessa áætlanagerð okkar, er að ná vel utan um hana. Rökstuðningur hefur komið fram fyrir því að þessu eigi að reyna að ná í Sóknaráætlun 20/20, sem er unnin í samstarfi við öll landsbyggðarsamtök og fólkið í landinu. Við deilum því sjónarmiði líka að flytja eigi stofnanir út á land og koma þeim fyrir sem næst þeim svæðum þar sem unnið er með slíkt efni, eins og rannsóknir Fiskistofu o.s.frv. Þannig hefði auðvitað (Forseti hringir.) átt að vera búið að flytja Samband íslenskra sveitarfélaga út á land, þar sem öll sveitarfélögin eru nú úti á landsbyggðinni, ekki eru nema eitt eða tvö eða þrjú á höfuðborgarsvæðinu.