skert þjónusta við landsbyggðina.
Frú forseti. Ég þakka hv. þingmanni fyrir að taka þetta upp í sérstakri umræðu. Ég held að það sé afar brýnt að þessi mál séu tekin til umfjöllunar. Staðan er sú að landsbyggðin hefur mátt þola gríðarlegan niðurskurð á mjög mörgum sviðum frá hruni. Eins og hv. málshefjandi kom inn á er það einkum í heilbrigðismálum, við höfum horft upp á það í grunnþjónustunni að ekki hvað síst er verið að skera niður á landsbyggðinni.
Við höfum líka séð þetta í fjárútlátum til samgöngumála í viðhaldi vega og fleira sem bitnar mjög harkalega á landsbyggðinni. Og nú skyldi maður ætla, þegar maður hlustar á hæstv. fjármálaráðherra og hv. stjórnarliða, marga hverja, koma hér upp að nú sé mögulegt að grípa til aðgerða þar sem ríkissjóður sé stærsti eigandi í Landsbankanum. En, nei, hingað kemur hæstv. fjármálaráðherra og heldur tæknikratíska ræðu sem hefði getað verið flutt árið 2007, ber því við að það sé eigendastefna sem ríki, ekki sé hægt að grípa inn í og annað. Hv. stjórnarliðar taka þar undir.
Eigendastefna ríkisins var samþykkt 1. september 2009. Þá var núverandi ríkisstjórn við völd, þá var sitjandi ríkisstjórn við völd, og ríkisstjórnin hefur alla möguleika til að taka á þessu máli. Hún hefur alla möguleika til að sýna landsbyggðinni að einu sinni eigi að standa í lappirnar og ekki eigi að flytja allt til Reykjavíkur.
Ég kalla eftir því að hv. stjórnarliðar og hæstv. ráðherrar, sem hafa komið hér upp og lýst áhyggjum sínum af stöðu landsbyggðarinnar, vakni nú af þyrnirósarsvefninum og fari að beita sér fyrir málum landsbyggðarinnar. Þetta orðagjálfur sem hefur verið hér, um viljann til að standa með landsbyggðinni og draga úr flutningi fólks þaðan til höfuðborgarsvæðisins — (Forseti hringir.) við verðum að fara að sjá hann birtast í aðgerðum. Ríkisstjórnin hefur tækin til þess, hún hefur eignarhlutinn í Landsbankanum, eigendastefnuna — af hverju er ekki gripið til aðgerða?