stefna ríkisstjórnarinnar í efnahagsmálum.
Virðulegi forseti. Ég sat þetta þing og ég lyfti einmitt upp hönd til að gefa merki um það að ég teldi okkur hafa skýrt plan. (ÁPÁ: Mér yfirsást það.) Þegar rætt er um hvort plan er til staðar eða ekki er spurningin þessi: Plan við hverju? Samfylkingin telur að Evrópusambandið sé einhvers konar heildarlausn, Planið með stóru péi og greini, á öllum okkar vandamálum. Okkar áherslur birtast annars vegar í stjórnarsáttmálanum, hins vegar í ríkisfjármálaáherslum í fjárlagafrumvarpinu. Þar er planið að stöðva skuldasöfnun.
Okkar nýja plan byggir á því að hætta að reka ríkið með halla. Það er bara mjög einföld hagfræði sem býr þar að baki. Hún er sú að ef þú eyðir ekki um efni fram heldur leggur áherslu á að eiga fyrir útgjöldum mun þetta smám saman fara að lagast. Þá fáum við alvöruviðspyrnu. Það er grundvallarplan sem við störfum eftir í dag. Við leggjum líka áherslu á að eiga gott samstarf með atvinnulífinu til að störfum fjölgi í landinu vegna þess að plan okkar gengur út á það að ef störfum fjölgar á Íslandi fáum við meiri getu, frekari burði til að rísa undir rekstri velferðarkerfisins, til að standa okkur betur í heilbrigðismálum, menntamálum og á öðrum sviðum, samgöngum og annars staðar þar sem máli skiptir, þar sem kallað er eftir því að við færumst framar eftir framabrautinni. Það er plan að gera það ekki á grundvelli þess að taka lán. Við höfum líka trú á framtíð Íslands vegna þess að hér eru gæði, auðlindir, mannauður sem við viljum nýta til að auka samkeppnishæfni landsins í samkeppni þjóðanna. Það er hægt að gera með öðrum hætti en þeim að ganga í Evrópusambandið.
Ég tók reyndar eftir því að hv. þingmaður, formaður Samfylkingarinnar, spurði sérstaklega þennan fyrirlesara á fundinum hvort það væri ekki nokkuð ljóst að eina leiðin út úr vandanum væri sú (Forseti hringir.) að ganga í Evrópusambandið og taka upp evru og fékk neikvætt svar.
