aðildarviðræður við Evrópusambandið.
Herra forseti. Ég vil byrja á að þakka hv. þingmanni fyrir ræðuna. Í fyrsta lagi vil ég taka fram að ég er hlynntur Evrópusambandinu. Ég held að það hafi náð tilgangi sínum, sem er sá að tryggja frið í Evrópu. Það var og er megintilgangur Evrópusambandsins. Ég er mjög hlynntur því. Þeim hefur tekist það.
Það sem gerðist hér á Íslandi var dálítið merkilegt. Einn flokkur, Samfylkingin, vildi ganga í Evrópusambandið. Aðrir flokkar vildu það ekki. Vinstri grænir vildu ekki ganga í Evrópusambandið. Ég hef ekki heyrt einn einasta þingmann Vinstri grænna lýsa því yfir að hann hafi viljað að Ísland gengi í Evrópusambandið og ræður hv. þingmanna og ráðherra Vinstri grænna á sínum tíma eru sérstaklega til eftirlestrar og til þess að skoða. Þær eru mjög merkilegar.
Það var sem sagt minni hluti fyrir því að ganga í Evrópusambandið hér á þinginu. Það var líka minni hluti hjá þjóðinni þegar spurt var: Viltu að Ísland verði aðili að Evrópusambandinu, hluti af Evrópusambandinu? Það var aldrei spurt þannig. Nei, menn spurðu: Það er hægt að semja um ýmislegt, eigum við ekki að kíkja í pokann? Eigum við ekki að sjá hvað gerist? Við ætlum ekkert að ganga þarna inn. Nei, nei, nei. Þetta sögðu Vinstri grænir. Því miður.
Á síðu 32 í þessari skýrslu segir:
„Gengið er út frá því að umsóknarríki sækist eftir aðild.“
Menn eru sem sagt ekki að sækja um nema þeir ætli að ganga inn.
Ég vil spyrja hv. þingmann: Var vilji fyrir því á Alþingi á þessum tíma að Ísland gengi í Evrópusambandið?
Svo gerist það líka 2009, á sama ári og við sóttum um, að Lissabonsáttmálinn (Forseti hringir.) var samþykktur og þá breyttust allar forsendur.