staða, stjórn og starfshættir þjóðkirkjunnar.
Herra forseti. Þeir sem hafa skoðað kirkjur og þróun kristninnar og útbreiðslu hennar vita að það er tvennt sem skiptir máli og tvennt sem veldur deilum; annars vegar kenningin og hins vegar aflið á bak við hana til að útbreiða kenninguna. Hvert sækja menn það afl? Í fjármagnið, það er það sem skiptir alltaf máli. Þegar um er að ræða stefnur sem á að framfylgja, t.d. pólitískar stefnur, þá skiptir öllu máli hver það er sem hefur fjárveitingavaldið og tekur ákvarðanir um fjárframlög til einstakra verkefna.
Innan kirkjunnar í dag tekur kirkjuráð ákvarðanir um fjárveitingar til einstakra verkefna. Valdið er í reynd óskýrt. Annars vegar er það hjá kirkjuráðinu, en hins vegar er það að öðru leyti á flestum öðrum sviðum æðst hjá kirkjuþinginu.
Ég tel að með þessu sé verið að skerpa mjög rækilega á millum annars vegar framkvæmdarvaldsins innan kirkjunnar, sem er kirkjuráðið, og hins vegar kirkjuþingsins. Það tel ég eðlilegt. Ég tel að það sé miklu hreinlegra að hafa þetta svona. Þá eru valdmörkin þarna á milli skýr. Kirkjuþingið mótar stefnuna en það er kirkjuráðið sem fer með framkvæmdarvaldið til að hrinda henni í framkvæmd.
Vel kann að vera að hin geistlega sveit sem hefur komið að gerð þessa frumvarps telji þetta bara orðalagsbreytingu. Fyrir mér er þetta meginbreyting og sú sem skiptir mestu máli varðandi það sem ég kallaði lýðræðisvæðingu innan kirkjunnar. Þetta er partur af henni vegna þess að með breytingunni er verið að flytja vald um útdeilingu fjárveitinga til kirkjuþingsins sem er sama og að færa vald til leikmanna þjóðkirkjunnar sem eru í meiri hluta á kirkjuþingi.