verslun með áfengi og tóbak o.fl.
Herra forseti. Hv. þm. Helgi Hjörvar færði áðan sannfærandi rök fyrir því að af þeim nefndum sem hér hefur verið rætt um að vísa mætti þessu máli til komi allsherjar- og menntamálanefnd síst til greina, þ.e. það séu miklu sterkari rök fyrir því að þetta sé annaðhvort velferðarnefnd eða efnahags- og viðskiptanefnd.
Ég vil líka spyrja hv. þingmann af því að hann er reyndur maður og hefur lengi setið í efnahags- og viðskiptanefnd: Þekkir hann þess fordæmi að breytingum á einum lögum sé vísað til mismunandi þingnefnda á víxl? Síðasta vetur eyddi efnahags- og viðskiptanefnd miklum tíma í breytingar á lögum um verslun með áfengi og tóbak þar sem undir var svonefnt staðgönguákvæði og setti sig talsvert inn í þennan málaflokk fyrir vikið, heimsótti Áfengis- og tóbaksverslun ríkisins og reyndi að komast til botns í því hvernig svonefndu keimlíkindaákvæði væri þá best fyrir komið. Eru það gáfuleg vinnubrögð að setja breytingar á sömu lögum á víxl inn í mismunandi þingnefndir? Er ekki skynsamlegra skipulag að almennt haldi flokkunin eftir ráðherrum og málaflokkum sem falla undir verksvið viðkomandi nefnda?
Að þessu sögðu tek ég fram að ég gæti prýðilega sætt mig við að velferðarnefnd fengi málið en það eru býsna sterk rök að þessu leyti fyrir því að það sé efnahags- og viðskiptanefnd.
Í öðru lagi væri fróðlegt að heyra hv. þingmann, af því að hann lyfti á köflum verslunarfrelsisrökunum, útskýra hversu langt eigi að fara með þau. Er það verslunarfrelsi að banna ríkinu að selja áfengi? Það er það sem hér er lagt til, að leggja niður áfengisverslunarhluta ÁTVR þannig að eftir standi bara TVR, tóbaksverslun. En hvar drögum við mörkin þegar kemur að verslun með áfengi, verslun með tóbak, verslun með lyf, reglum um sprengiefni, (Forseti hringir.) skotvopn o.s.frv.? Er ekki veruleikinn sá að verslunarfrelsi eru settar ýmsar skorður (Forseti hringir.) með efnislegum rökum þegar ýmsar sérstakar vörur eiga í hlut?