144. löggjafarþing — 140. fundur,  30. júní 2015.

innflutningur dýra.

643. mál
[16:50]
Horfa

Frsm. minni hluta atvinnuvn. (Lilja Rafney Magnúsdóttir) (Vg):

Herra forseti. Ég mæli fyrir nefndaráliti minni hluta atvinnuveganefndar um frumvarp til laga um breytingu á lögum um innflutning dýra, nr. 54/1990, með síðari breytingum (erfðaefni holdanautgripa).

Minni hlutinn telur að mikil áhætta felist í því fyrir íslenskan landbúnað að flytja inn erfðaefni hvort sem um er að ræða fósturvísa eða sæði. Telur minni hlutinn að ekki eigi að taka slíka áhættu enda mikil hætta á smitsjúkdómum hjá íslensku búfé sem hefði ófyrirséðan skaða í för með sér.

Minni hlutinn telur brýnt að fram fari lýðræðisleg umræða um efni frumvarpsins sem sérfræðingar, bændur og fulltrúar Bændasamtaka Íslands taki þátt í.

Með þeim innflutningi sem lagður er til í frumvarpinu er opnað á innflutning á nýju kúakyni. Minni hlutinn bendir á að íslenska kúakynið hefur sérstöðu á heimsvísu og má benda á að mikil andstaða var við innflutning árið 2003 þegar flytja átti inn fósturvísa úr norskum mjólkurkúm af hálfu þáverandi landbúnaðarráðherra.

Við umfjöllun um málið barst nefndinni erindi þar sem fram kemur að íslenska sauðfjárkynið og íslenska mjólkurkúakynið hafi hátt verndargildi meðal annars vegna mikils erfðafjölbreytileika og því þurfi að taka tillit til heildarhagsmuna íslensks landbúnaðar. Þar sem ekki er útilokað að einangrunarstöðvar verði fleiri en ein eykst hættan á smitsjúkdómum umtalsvert og ítrekar minni hlutinn að óásættanlegt sé að taka viðlíka áhættu. Benda má á að hagsmunir allra bænda eru undir, ekki aðeins þeirra sem hyggjast stunda nautgriparækt.

Minni hlutinn telur tækifæri felast í því að auka gæði þeirra afurða nautgriparæktar sem þegar er til staðar í landinu og auka vöxt þeirrar greinar.

Þó svo að meiri hlutinn hafi ákveðið að hnykkja á varúðarsjónarmiðum í áliti sínu þá er um að ræða stórt og umdeilt mál meðal þjóðarinnar, bænda, sérfræðinga í erfðaefnum og smitsjúkdómum og dýralækna. Einnig má benda á að kveðið er á um skilyrði fyrir einangrunarstöðvar í reglugerð og þar sem meiri hlutinn leggur ekki til breytingu á texta frumvarpsins verður unnt að slaka á kröfunum síðar.

Minni hlutinn telur öll rök mæla með því að mun víðtækari umræða eigi sér stað og að málið hljóti ekki afgreiðslu á Alþingi á slíkri hraðferð og telur minni hlutinn því rétt að þingið flýti sér hægt í þessum efnum. Ekki er stætt á því að líta aðeins til hagsmuna þeirra sem hyggjast nýta sér þá möguleika sem frumvarpið felur í sér og ítrekar minni hlutinn að miklir hagsmunir eru undir fyrir heilbrigði íslensks búfjár og bændastéttina í heild.

Undir þetta nefndarálit ritar sú sem hér stendur, Lilja Rafney Magnúsdóttir.

Ég vil í lokin geta þess að þingflokkur Vinstri grænna leggst ekki gegn því að kynbætur verði gerðar í nautgriparækt til þess að auka kjötframleiðslu og afurðir af nautgripum. Ef af því verður þarf að mæta öllum öryggissjónarmiðum varðandi smitsjúkdómahættu og tryggja einangrunarstöðvar og velja þær leiðir sem tryggastar teljast. Í því sambandi tel ég að þessi umræða sé ekki komin á þann stað, sé ekki nægilega þroskuð, bæði í greininni sjálfri og meðal þeirra sérfræðinga sem gleggst þekkja til í þessu máli. Þess vegna tel ég ekki gott að við séum undir einhverri pressu í þessum efnum varðandi það að nú sé að koma svo mikill ferðamannafjöldi til landsins og að við þurfum helst í gær að geta mætt þeirri miklu viðbót sem er að koma hingað og kaupa nautakjöt og vilja íslenskt nautakjöt á veitingastöðum, það þurfi að hraða þessu ferli með þessari lagasetningu svo að innlendir framleiðendur geti aukið framboð á nautakjöti sem fyrst. Þetta er stærra mál en svo að það sé hægt að einangra það við slíkt. Þó að ég skilji vel að nautgripaframleiðendur og kjötframleiðendur í þeim geira vilji hafa sem best og mest íslenskt kjöt á boðstólum þá verða menn líka að ganga hægt um gleðinnar dyr í þeim efnum. Það eru heildarhagsmunir undir sem ég held að við þurfum að ræða betur og koma okkur að niðurstöðu og það sé lýðræðislegt að stéttin sjálf, bændasamtökin, fái tækifæri til að ræða þessi mál á sínum vettvangi og sérfræðingar að koma með innlegg í þá umræðu svo að hægt sé að skoða þetta í því samhengi að öryggissjónarmið gagnvart smitsjúkdómahættu séu þar algjörlega höfð í forgangi.