145. löggjafarþing — 64. fundur,  20. jan. 2016.

störf þingsins.

[15:13]
Horfa

Elín Hirst (S):

Virðulegi forseti. Sú ákvörðun að styðja áframhaldandi viðskiptaþvinganir vestrænna ríkja gagnvart Rússlandi er afar þýðingarmikil fyrir Ísland.

Auðvitað grípur Ísland til aðgerða með öðrum ríkjum þegar framin eru svo alvarleg brot á alþjóðalögum og -sáttmálum sem innlimun Krímskaga og hernaðurinn í Úkraínu eru. Við getum að sjálfsögðu ekki talað tveimur tungum hvað varðar virðingu okkar fyrir alþjóðalögum sem smáríki þar sem við byggjum afkomu okkar að miklum hluta á fiskveiðum og eigum því allt undir því að alþjóðalög og -sáttmálar séu virtir.

Það er alveg ljóst að Rússar fylgjast vel með framgangi mála og umræðunni hér á landi um þau mál. Þeir vilja að sjálfsögðu mikið til þess vinna að geta rekið fleyg í samstöðu vesturveldanna í þessu máli. Það má ekki gerast með nokkru móti.

Það hefur verið kjarni utanríkisstefnu Íslands í áratugi að eiga samvinnu og samleið með vestrænum lýðræðisríkjum, enda hefur það margoft sýnt sig að þar er hagsmunum okkar best borgið og þar erum við í hópi þjóða sem við getum borið okkur saman við þegar kemur að mikilvægum lýðræðislegum gildum.

Hvernig getum við ætlast til þess ef við segjum skilið nú við bandamenn okkar í aðgerðum þeirra gegn einhverjum alvarlegustu atburðum í utanríkismálum í Evrópu um áraraðir að þeir komi okkur til hjálpar þegar ráðist er á okkur?

Hvað er rétt að gera og hvar liggja mikilvægustu hagsmunir okkar? Svarið er augljóst í mínum huga. Við verðum að sjálfsögðu að taka hagsmuni sem varða öryggi lands og þjóðar fram yfir viðskiptahagsmuni þótt það sé grábölvað að missa tekjur á Rússlandsmarkaði.

Mig langar að lokum að segja að íslensk sjávarútvegsfyrirtæki hafa sýnt og sannað að þau hafa mikla burði og þekkingu til að finna nýja markaði fyrir þær vörur sem áður voru seldar í Rússlandi og ég vil hrósa þeim fyrir dugnað, fyrir að reyna að laga sig að breyttum aðstæðum.


Efnisorð er vísa í ræðuna