tímabundnar endurgreiðslur vegna kvikmyndagerðar á Íslandi.
Virðulegi forseti. Ég ætla að byrja á því í ræðu minni að bera sök af hv. þm. Helga Hrafni Gunnarssyni, að kalla hann vinstri mann. Ég hef alltaf litið á hann sem anarkista, stjórnleysingja, fremur en vinstri mann. (HHG: Þakka þér fyrir.) Mér finnst það eiginlega sönnu nær en að lýsa hv. þingmann vinstri mann. Það er kannski aukaatriði en við þingmenn eigum að koma öðrum til hjálpar þegar á þá er hallað.
Ég ætla sömuleiðis að flokka mig þeim megin sem hv. þm. Sigríður Á. Andersen hefur flokkað sig, sem hægra megin á sviði stjórnmála. Það er ósköp einfaldlega þannig með menningu, vísindi og listir að þegar kemur að tekjum eiga þessar greinar dálítið undir högg að sækja. Kvikmyndaframleiðsla á sér skamman aldur á Íslandi svo einhverju nemi, þó að reyndar hafi verið reynt að kvikmynda hér í upphafi síðustu aldar. Man ég þar helst kvikmyndina Sögu Borgarættarinnar og menn höfðu miklar vonir um að hægt væri að kvikmynda bæði skáldsögur og ég tala nú ekki um fornsögur og gera þær ódauðlegar og gera íslenska menningu þannig ódauðlega. Þannig held ég að nóbelsskáldið Halldór Laxness hafi farið til Bandaríkjanna á sínum tíma, ekki til að verða rithöfundur heldur til að verða kvikmyndahöfundur. Það kemur víða fram í skáldsögum hans að hann er oft og tíðum að skrifa kvikmyndahandrit. Þetta gerði hann að vísu á eigin kostnað en hlaut einhvern tíma starfslaun af Alþingi fyrir. En ég tel að þetta sé á þeim nótum.
Ég get vel skilið hv. þm. Sigríði Ásthildi Andersen með ívilnanir og skattalega mismunun en það er ósköp einfaldlega þannig að ef við viljum brjótast út úr því bændasamfélagi sem við erum í þarf að hugsa aðeins stærra. Það kemur fram í greinargerð með frumvarpinu sem er til umræðu að endurgreiðslur hafi numið 5,6 milljörðum frá árinu 2001. Ef við berum þetta saman við beingreiðslur í landbúnaði er þetta líklega 1/10 af þeirri fjárhæð — nei, þetta er ekki einu sinni 1/10, þetta er 1/30 af þeirri fjárhæð á þeim tíma. Ég tel að þetta sé alveg þeirrar tilraunar virði.
Sá þingmaður er hér stendur er talsvert tengdur landsbyggðinni. Ég tel eftir að hafa kynnt mér mál að kvikmyndagerð sé í rauninni landsbyggðarstefna. Ég hef kynnt mér það á ferðum mínum um landið að það skilur á milli á ýmsum stöðum, t.d. í veitinga- og hótelrekstri, hvort teknar hafi verið kvikmyndir á svæðinu um veturinn eður ei. Þetta er landsbyggðarstefna og kannski ódýrari en margt annað sem hefur verið sturtað niður í gegnum tíðina.
Ef við komum að landkynningunni vil ég nefna eina stutta kvikmynd sem fer ekki allt of mikið fyrir og hefur ekki allt of mikið verið dásömuð, ekki hérlendis, og það er kvikmyndin Cold Fever. Ég held ég fari rétt með nafnið á myndinni. Sú mynd hefur náð augum og eyrum á undarlegu markaðssvæði, þ.e. í Austur-Asíu, í Japan. Hvort hún var styrkt mikið eða lítið skal ég ekki segja en hún hefur alla vega skilað þó nokkru í ferðamannastraumi frá þeim löndum. Og japanskir ferðamenn eru kærkomnir hvar svo sem þeir fara.
Ég greip fram í fyrir hv. þm. Sigríði Ásthildi Andersen með tónlistina. Tónlistin nýtur mikillar niðurgreiðslna, alla vega rekstur Sinfóníuhljómsveitarinnar. Ég hef barist fyrir því að ýmsar tónlistarhátíðir á landsbyggðinni njóti örlítilla styrkja með einhverjum hætti. Stundum hefur það tekist, stundum ekki. En einhvern veginn tel ég að landið yrði fátækara ef við hefðum ekki tónlistarhátíðir við Mývatn, í Skálholti, Reykholti, Kirkjubæjarklaustri og fleiri stöðum á sumrin.
Ég endurtek að þessar endurgreiðslur hér eru af þeirri stærðargráðu að það er hægt að verja þær. Það segir hins vegar ekki að það eigi að hætta að reyna að aðlaga íslenskt skattumhverfi að því besta, kannski ekki besta heldur skásta sem gerist í veröld, þannig að landið verði eftirsóknarvert til framleiðslu á vöru og þjónustu svo að hingað komi aðilar til að taka kvikmyndir. Ég flokka kvikmyndir undir þjónustugreinarnar. Þetta er ekki framleiðsla á hinum þétta leir, vörunni. Ég vona að stuðningur minn við þetta frumvarp skipti einhverju máli. Þetta er ekki einkamál þess ráðherra sem nú sinnir embætti iðnaðar- og viðskiptaráðherra heldur er það eldra. Fyrsta endurgreiðslan er frá 2001, lögin eru upphaflega frá 1999. Sá sósíalismi sem hér kemur fram er því úr tíð ríkisstjórnar Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks. Anarkistinn hv. þm. Helgi Hrafn Gunnarsson hefði ábyggilega stutt þetta á sínum tíma.
Virðulegi forseti. Ég ætla ekki að hafa þessa ræðu lengri að sinni. Ég hef lokið máli mínu.