jöfn staða og jafn réttur kvenna og karla.
Frú forseti. Þegar ég sagði að við værum búin að búa svo um hnútana að tíminn ynni með málinu meinti ég að við værum búin að setja inn í það mótor sem myndi draga það í rétta átt frekar fljótlega. Sá mótor er að ráðuneytin öll sem ein heild og Alþingi verða í fyrstu innleiðingarlotunni og finna þá á eigin skinni hvar þarf að laga þetta ferli. Þar með verður komið með úrbótatillögur inn á þing fljótt og örugglega. Við munum þá geta lagað lögin eftir því sem þörf krefur.
Það er hægt að nálgast mál úr hvorri áttinni sem er. Við höfum hér á Íslandi gjarnan innleitt alþjóðasamninga þannig að við byrjum á að eyða 10–15 árum í að uppfylla allar kröfur þeirra og svo fullgildum við þá að því tímabili loknu. En síðasta haust valdi þingið að fara öfuga leið við innleiðingu á samningi Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks, þar sem hann var fullgiltur án þess að allar kröfur væru uppfylltar í stjórnsýslunni. Það var gert t.d. til þess að setja raunverulegan þrýsting á stjórnsýsluna þannig að það taki ekki þessi 10–15 ár að byggja upp alla kubbana sem þarf til að síðan fullgilda á endanum, heldur mun það starf taka miklu styttri tíma. Ég held að sú nálgun, að hleypa málinu á brokk og laga það síðan þegar við rekumst á vandamál, (Forseti hringir.) geti vel skilað sama ef ekki betri árangri en að leyfa málinu að batna með nokkrum umferðum inni á þingi áður en það er endanlega samþykkt.
