störf þingsins.

Herra forseti. Á þessum tíma ársins er flestum tamt að horfa yfir farinn veg, vega og meta hvað hefur tekist vel og ekki síður hvað betur hefði mátt fara. Fortíðinni fær maður ekki breytt en af henni má læra og einsetja sér að gera sömu mistökin ekki að nýju. Mikilvægast er þó að huga að því hvað megi færa til betri vegar.

Við alþingismenn njótum þeirra forréttinda að geta haft umtalsverð áhrif á þróun íslensks samfélags með þeim laga- og fjárhagsramma sem við búum því. Á þessum tíma halda flestir Íslendingar hátíð ljóss og friðar í nafni kristinnar trúar sinnar. Það gera hins vegar ekki allir. Þeim fjölgar sem aðhyllast önnur trúarbrögð. Sömuleiðis fjölgar þeim sem ekki vilja vera í þjóðkirkjunni.

Herra forseti. Í mínum huga er löngu tímabært að Alþingi verði við hinni sjálfsögðu kröfu um að skilja að ríki og kirkju. Það er rétt að um vandasamt verk er að ræða en við megum aldrei forðast verkefni bara vegna þess að þau eru krefjandi.

Aðskilnaður sem þessi hefur þegar gengið í gegn í ýmsum löndum í kringum okkur, til að mynda í Svíþjóð. Því er bæði rétt og eðlilegt að líta til reynslu þeirra og stuðla þannig að hvoru tveggja, vandvirkni og sátt allra aðila. Við þurfum að taka skref fram á við í átt að auknu trúfrelsi og auknu jafnræði trú- og lífsskoðunarfélaga. Það er von mín að samstaða hv. alþingismanna fáist um þetta mikilvæga mál á sitjandi þingi. Fyrir því munu þingmenn Viðreisnar beita sér.