hvítbók um fjármálakerfið.

Hæstv. forseti. Ég held að ég eyði of miklum tíma með hv. þm. Óla Birni Kárasyni, við erum að breytast í einn og sama manninn og ég get eiginlega tekið undir allt sem hann sagði áðan. Það er spurt: Á hvítbók rétt á sér? Hún á auðvitað alveg jafn mikinn rétt á sér og hvað annað, en spurningin er: Hefur hún einhverja þýðingu? Eru breytingarnar svo hraðar og ráðum við sjálf svo miklu um þessar breytingar, hvernig þetta þróast og hvernig þetta verður?

Það sem skiptir okkur aðalmáli er hvort við séum með samkeppnishæft fjármálakerfi. Er það hagkvæmt og skilvirkt?

Þegar við búum til regluverk og veltum fyrir okkur hvaða reglur við eigum að hafa getum við spurt okkur hvort við göngum of langt. Göngum við svo langt að það geti ekki orðið hagkvæmt, skilvirkt og samkeppnishæft? Erum við svo brennd af hruninu að við göngum of langt í regluverkinu? Ég hef talsverðar áhyggjur af því. Það sem skiptir okkur mestu máli er að það geti þjónustað okkur af hagkvæmni og skilvirkni.

Ég hef líka áhyggjur af þeirri framtíðarsýn sem ég veit að margir hafa í þessu ágæta húsi, að ríkið sé fyrirferðarmikið á fjármálamarkaði til framtíðar. Ég er með eldri mönnum á þinginu, í aldri, ekki í reynslu, og ég man alveg hvernig þetta var þegar ríkið átti alla stóru bankana. Þeir voru í raun og veru allir ónýtir, þjónustan léleg og kerfið óskilvirkt og skaðlegt. Við þurfum að slá alla varnagla en við verðum líka að hugsa um að kerfið (Forseti hringir.) þjónusti okkur eins og það á að gera.