störf þingsins.

Herra forseti. Það er öruggt að þær ákvarðanir sem eru teknar í þessum sal hafa mikil áhrif í landinu og hér er margt gott gert. Hins vegar er mikil synd, ár eftir ár og áratug eftir áratug, að horfa upp á andúðina, sem oft og tíðum er til staðar hjá meiri hluta þingmanna í þessum sal, á frjálsri samkeppni í landinu. Ég bendi á allar þær samkeppnishindranir sem reistar hafa verið upp af Alþingi í nafni verndar af einhverju tagi, í nafni þess að nauðsynlegt sé að skjóta skjólshúsi yfir þessa atvinnugreinina eða hina. Allt er það á endanum á kostnað neytenda.

Nýverið sáum við ákvörðun verðlagsnefndar aftan úr forneskju, verðlagsnefndar búvara, um hækkun á mjólk og smjöri, eða á mjólkurafurðum almennt, vegna hækkun upp á 3,5% sem er tæplega 3 milljarða kr. reikningur á heimilin í landinu, bara í verðtryggingaráhrifum á húsnæðislán þessara sömu heimila.

Ég furða mig oft á því af hverju í ósköpunum þessi mikla vantrú er á frjálsri samkeppni í þessum sal með þeim tilkostnaði sem heimilin í landinu verða fyrir. Ég held að með allgóðum líkum megi segja að þær vörur og sú þjónusta sem háð er verulegum samkeppnishömlum, sem settar hafa verið hér í þessum sal, séu um fimmtungur af neyslu landsmanna hið minnsta, með tilheyrandi áhrifum til hærra verðlags. Við sjáum það mjög glöggt, þegar við berum saman verðþróun á þessum vörum og öðrum sem eru háðar frjálsri samkeppni, að það munar mjög miklu á því hve mjög þessar vörur hækka umfram þær vörur sem eru háðar frjálsri samkeppni.

Þetta munar líka heimilin sjálfsagt allmörgum milljörðum á ári hverju í verðtryggingu á húsnæðislánum. (Forseti hringir.) Ég held að það sé orðið tímabært að við tökum höndum saman, hættum að niðurgreiða afleiðingar samkeppnisskortsins og einbeitum okkur að því að ryðja þessum sömu samkeppnishindrunum úr vegi.