149. löggjafarþing — 7. fundur,  19. sept. 2018.

störf þingsins.

[15:09]
Horfa

Njörður Sigurðsson (Sf):

Herra forseti. Með leyfi forseta: „Við erum náttúrlega á móti veggjöldum.“ Með þessum orðum svaraði hæstv. samgöngu- og sveitarstjórnarráðherra, Sigurður Ingi Jóhannsson, í kjördæmaþætti Rásar 2 í Suðurkjördæmi þann 24. október 2017 þegar hann var spurður hvaða afstöðu Framsóknarflokkurinn hefði til veggjalda. Þessi orð féllu aðeins fimm dögum fyrir kosningar í fyrra. Hæstv. ráðherra, Sigurður Ingi Jóhannsson, var þó vart búinn að taka við lyklunum í samgöngu- og sveitarstjórnarráðuneytinu þegar hann byrjaði að viðra hugmyndir um að leggja á veggjöld.

Hvers vegna nefni ég þetta hér? Ég er ekki að því til að benda á augljósan flótta hæstv. samgöngu- og sveitarstjórnarráðherra frá orðum sínum. Nei, ég nefni þetta til að setja slíkt háttalag, að segja eitt fyrir kosningar og annað eftir þær, í samhengi við traust, eða öllu heldur vantraust, á stjórnmálum og stjórnmálamönnum. Sérstaklega í ljósi þess að starfshópur um eflingu trausts skilaði skýrslu til forsætisráðherra fyrir tveimur vikum. Skýrsluhöfundar fjalla þar um ásýnd stjórnmálanna. Langar mig að vitna í skýrsluna og hvetja alla þá sem starfa í stjórnmálum, hvort sem er hér á Alþingi eða í sveitarstjórnum, til að huga að þessum þáttum. Í skýrslunni segir, með leyfi forseta:

„Þannig er ásýnd stjórnmála og stjórnsýslu lykilatriði um traust — gera má ráð fyrir að hegðun og framkoma stjórnmálamanna hafi umtalsverð áhrif á pólitískt traust almennings og það hlýtur að vera á ábyrgð stjórnmálamanna sjálfra að takast á við vantraust hverjar svo sem ástæður þess kunna að vera hverju sinni.“