149. löggjafarþing — 30. fundur,  12. nóv. 2018.

eignarhald á bújörðum.

[16:30]
Horfa

Birgir Þórarinsson (M):

Herra forseti. Uppkaup erlendra auðmanna á jörðum hér á landi eru áhyggjuefni og er brýnt að takmarka þau strax með lagasetningu.

Jarðakaup eru ekki nýmæli hér á landi. Á allra síðustu árum hafa auðmenn hins vegar sölsað undir sig heilu landshlutana. Stjórnvöld hafa staðið álengdar og horft á aðgerðalaus. Það er kaldhæðni örlaganna að á sama tíma og við fögnum 100 ára fullveldi horfum við á eftir landinu okkar í hendur útlendinga sem ekki vilja byggja það.

Í fjölmörgum ríkjum eru settar takmarkanir á jarðakaup erlendra aðila hvað stærð lands og fjölda jarða varðar. Sjálfsagt og eðlilegt er að setja takmarkanir hér á landi með sama hætti, auk þess takmarkanir hvað varðar búsetu, náttúru- og umhverfissjónarmið og í menningarlegu tilliti.

EES-samningurinn veitir opna og löglega leið fyrir erlenda aðila til jarðakaupa á Íslandi. Sætir það undrun að stjórnvöld skuli ekki hafa sett neinar takmarkanir í þessum efnum, eins og löggjöf nágrannaþjóða okkar kveður á um.

Nærtækast væri að horfa til norsks réttar um búsetukröfur á jörðum. Það ákvæði brýtur ekki gegn 40. gr. EES-samningsins og hefði fyrir löngu átt að vera sett í lög hér á landi. Búsetukrafan á jörðum samræmist hugmyndum okkar um blómlega byggð um allt land.

Síðan er það ráðherra sem veitir erlendum aðilum utan EES leyfi til að kaupa hér jarðir.

Hér er skýrt dæmi um hvernig Alþingi hefur framselt vald sitt. Eðlilegt er að löggjafinn, Alþingi, ákveðið sjálfur hvaða undanþágur skuli veittar frá skilyrðum laganna um eignarrétt og afnotarétt fasteigna.

Bændahöfðingi á Austurlandi sagði fyrir skömmu að það væri aumingjaskapur stjórnmálamannanna að koma ekki taumhaldi á stórfelld jarðakaup útlendinga.

Herra forseti. Það er skylda okkar stjórnmálamanna að standa vörð um landið. Tilvera okkar sem þjóðar er landinu að þakka.