149. löggjafarþing — 42. fundur,  5. des. 2018.

störf þingsins.

[15:06]
Horfa

Andrés Ingi Jónsson (Vg):

Virðulegur forseti. Á þessum síðustu og verstu tímum virðist stundum vera dálítið djúpt á góðum fréttum en ein góð birtist í dag og hún er sú að í byrjun þessa árs voru 43.736 innflytjendur búsettir á Íslandi eða 12,6% landsmanna. Þetta er aukning frá síðasta ári þegar þeir voru 10,6%. Það er gaman að sjá hversu margir kjósa að gera Ísland að heimili sínu og veri þetta fólk allt velkomið. (Gripið fram í: Heyr, heyr.)

Þetta fólk er alltaf mjög vanmetið. Innflytjendur eru hryggjarstykkið í mörgum undirstöðuatvinnugreinanna. Hér væri t.d. varla ferðaþjónustan án þessa fólks. Innflytjendur vinna jafnframt mikið af ósýnilegu störfunum sem halda samfélaginu gangandi. Ég nefni bara leikskólana sem eru reknir oft af konum á lágum launum sem eru af erlendu bergi brotnar eða fólkið sem þrífur spítalana fyrir allt of lág laun.

Því miður er þessi margbreytileiki samfélagsins ekki endurspeglaður í þingsal. Fyrir ári síðan snerust pólitískir vindar og við misstum Pawel og Nichole, fengum í staðinn Miðflokkinn. Það voru ekki góð býtti. Ísland er frjálst og fullvalda ríki sem stólar á alþjóðakerfið. Til framtíðar þurfum við opnari landamæri og sérstaklega þurfum við reglur sem auðvelda fólki utan EES-svæðisins að setjast hér að. Þegar Ísland varð fullvalda bjuggu hér 90.000 manns. Í byrjun þessarar aldar vorum við rétt um 280.000. Núna erum við 350.000 en það er ekki innfæddum Íslendingum að þakka því að náttúruleg fjölgun er búin að dragast svo mikið saman að við stólum á aðflutta íbúa landsins til að halda áfram að fjölga. Samkvæmt miðspá mannfjöldaspár Hagstofunnar verðum við ekki nema 436.000 (Forseti hringir.) eftir 50 ár. Við þurfum að vera fleiri. Við þurfum jafnvel stefnu um hvernig við verðum (Forseti hringir.) milljón til þess að Ísland verði fjölmennara, fjölbreyttara og betra. (Gripið fram í: Heyr, heyr.)