ákvörðun sameiginlegu EES-nefndarinnar, nr. 93/2017, um breytingu á IV. viðauka (Orka) við EES-samninginn.
Hæstv. forseti. Ég þakka hv. þingmanni fyrir ræðuna. Hv. þingmaður spurði: Og hvað svo? Það er einfaldlega það sem hefur verið rætt hér frá ýmsum sjónarhornum, þ.e. hvað gerist þegar við erum búin að innleiða nái þessi þingsályktunartillaga fram að ganga.
Þeir fyrirvarar sem hv. þingmaður kom inn á, sem Norðmenn hafa gert við innleiðinguna, eru átta. Hann velkist mjög fyrir mér þessi samningur um Evrópska efnahagssvæðið, sérstaklega það sem talað er um í 93. gr., ef ég man rétt, að þessi aðildarríki skuli tala einni röddu. Nú er það alveg ljóst að ef við setjum tvo fyrirvara við ákveðna hluti en Noregur setur átta fyrirvara og Liechtenstein enga þá tölum við ekki einni röddu. Það er ósamhljómur í þeim málflutningi EES-ríkjanna, eða okkar, gagnvart Evrópusambandinu.
Getur verið að það væri einmitt rétt og okkur væri sæmst að vísa málinu til EES-nefndarinnar og vinna þar með tíma og gera þá EES-ríkjunum þann greiða að tala hreinlega einni röddu? Það væri kannski það sem væri heilbrigðast og eðlilegast í ljósi þess samstarfs sem við höfum skuldbundið okkur til að taka þátt í og við værum þá að vinna eftir þeim reglum sem kveðið er á um.