150. löggjafarþing — 44. fundur,  12. des. 2019.

fjáraukalög 2019.

364. mál
[20:10]
Horfa

Björn Leví Gunnarsson (P) (andsvar):

Virðulegur forseti. Ein af þeim spurningum sem ég spurði fulltrúa ráðuneytisins var einmitt hvers vegna ýmsar heimildir sem leitað væri eftir í fjáraukalagafrumvarpinu væru ekki afgreiddar með varasjóðnum. Svarið við því var að þau vildu leggja það í hendur Alþingis að veita fjárheimildina. Þau vörpuðu af sér ábyrgðinni á því að taka ákvörðun um það hvort hún varðaði varasjóð eða ekki. Þar komum við einmitt að lögum um opinber fjármál. Ríkið og stjórnvöld þurfa að fara eftir lögum. Ef þau ætla að koma með tillögu um fjárheimild til Alþingis þarf hún að vera rökstudd nákvæmlega eins og ákvörðun dómsmálaráðherra varðandi Landsrétt átti að vera rökstudd. Rökin héldu ekki og það var mjög alvarlegt. Í þessum tilvikum er kannski ekki alveg sama ábyrgð þar á bak við en þetta er samt krafa. Nú er það í raun Alþingis að standa í lappirnar gagnvart því hvað eigi að gera með þessar tillögur að fjárheimildum sem standast ekki lög um opinber fjármál miðað við skort á rökstuðningi þar eins og vitnað var í varðandi álit Ríkisendurskoðunar, að ýmis atriði þarna stæðust varla þau skilyrði sem eru sett. Við mjökumst vissulega rétta leið en lögin eru samt í fullu gildi og við eigum að gera þær kröfur, líka til okkar, að brjóta þau ekki, sérstaklega til að byrja með því að þá verða þau miklu minna virði.