þjónusta við fatlað fólk með langvarandi stuðningsþarfir.
Virðulegi forseti. Hæstv. ráðherra varð tíðrætt um gildandi rétt, skráð lög og að enn þurfi að bæta við einni reglugerðinni. Við búum hér við reglugerðafargan. En mig langar að benda á eina skráða reglu, grundvallarlög, stjórnarskrá lýðveldisins Íslands, nr. 33/1944, 1. mgr. 76. gr., þar sem stendur skýrum stöfum:
„Öllum, sem þess þurfa, skal tryggður í lögum réttur til aðstoðar vegna sjúkleika, örorku, elli, atvinnuleysis, örbirgðar og sambærilegra atvika.“
Við höfum ekki fylgt þessari grein. Við erum enn að heykjast á því að berja niður höft og hindranir úti í samfélaginu og ekki nóg með það, við vogum okkur að setja kvóta á einstaklinga sem þarfnast NPA-þjónustu. Mig langar því að spyrja hæstv. ráðherra: Væri ekki nær að girða þá bara enn betur fyrir þetta með lagasetningu í stað reglugerðar, í stað þess að vera komin með enn einn milliliðinn? Við þekkjum hvernig hefur gengið til með þessar frábæru Sjúkratryggingar Íslands þegar aðilar eru í fargani og pappírsvinnu við að reyna að koma upplýsingum til Sjúkratrygginga Íslands, til að sækja þann rétt sem þeim hefur þó verið tryggður í lögum. Við ætlum að bæta enn einni reglugerðinni við.
Ég spyr hæstv. ráðherra líka: Hvað eru raunverulega margir sem þurfa á þjónustunni að halda og hvað eru raunverulega margir sem fá hana? Mig langar að heyra hæstv. ráðherra segja okkur það hér. Og í framhaldinu: Er ekki um hreina mismunun að ræða þegar við getum ekki veitt öllum þjónustuna? Er það ekki algjört brot á jafnræði?
