stjórn fiskveiða.
Virðulegi forseti. Aðeins varðandi uppboðsleiðina. Ég heyri þetta gjarnan, þetta er t.d. notað af hálfu SFS sem ákveðinn hræðsluáróður, að það verði rosaleg samþjöppun í sjávarútvegi. Samþjöppun hefur átt sér stað. Það er enginn að mæla gegn samþjöppun, bara svo lengi sem hún fer ekki yfir þetta mark, svo lengi sem það er gegnsæi, svo lengi sem það er réttlæti í því hvernig við innheimtum gjaldið fyrir auðlindina, sameiginlega auðlind okkar. Ef þetta er gert tel ég að það muni nást meiri sátt um sjávarútveg en áður og ég held að það sé mikill fengur í því. Því til viðbótar eru tímabundnir samningar gríðarlega mikilvægir og ég hefði haldið að það væri eftirsóknarvert fyrir sjávarútveginn, af því að í rauninni er ófyrirsjáanleikinn fyrir auðlindina meiri núna en að vera með samninga til 25 ára, 30 ára. Tímabundnir samningar eru að mínu mati mikill fengur fyrir útgerðina. Ég hef ekki áhyggjur af því í gegnum uppboðsleiðina að það verði samþjöppun, af því að eftir stendur að það verður regluverk um hámarkshlutdeild og ef maður er kominn í hana þá getur maður ekki boðið í hana. Ég held miklu frekar að þetta muni styrkja stöðu lítilla og meðalstórra fyrirtækja í þessu meðan fyrirkomulagið er óbreytt. Þess vegna skiptir svo miklu máli að gegnsæi sé til staðar og svo er ekki í dag. Það er ekki nægjanlegt í dag. Við sjáum líka þennan farsa sem var varðandi skýrslubeiðni okkar Viðreisnar varðandi eignarhald sjávarútvegsfyrirtækja á öðrum fyrirtækjum í atvinnulífinu. Þetta snýst um traust. Þetta snýst um trúverðugleika. Þetta frumvarp er liður í því.