Ferill 54. máls. Aðrar útgáfur af skjalinu: Word Perfect.
1990. – 1060 ár frá stofnun Alþingis.
113. löggjafarþing. – 54 . mál.
Nd.
54. Frumvarp til laga
um breytingu á sektarmörkum nokkurra laga o.fl.
(Lagt fyrir Alþingi á 113. löggjafarþingi 1990.)
1. gr.
Erindisbréf handa biskupum, 1. júlí 1746.
2. gr.
Konungsbréf um prestsverk prófasta innan prófastsdæmis, 11. mars 1796.
Í 3. gr. falli niður orðin „en ef héraðsprófasti er eigi sagt til, þó að það hefði vel mátt gera, bera honum 2 rd.“.
3. gr.
Tilskipun um veiði á Íslandi, 20. júní 1849.
Nú drepur maður dýr eða veiðir án heimildar í annars manns landi og varðar það sektum.
Enginn má skjóta landsel eða útsel á fjörðum eða víkum, þar sem látur eru eða lagnir, nær en hálfa sjómílu frá þeim.
Vöðuseli eða annan farsel má hver maður skjóta eða veiða í nót hvar sem hann vill, en þó ekki nær annars manns landi en 300 metra frá stórstraumsfjörumáli þar sem nótlög eru, né heldur skjóta nær eggveri eða látrum en greinir í 9. gr., sbr. og lög nr. 30 27. júní 1925.
Nú vill maður leggja nót af landi eða í nótlögum annars manns og skal hann þá semja um það við þann sem veiði á.
Brot gegn fyrirmælum þessum varða sektum og fer um mál út af þeim samkvæmt lögum um meðferð opinberra mála. Heimilt er að gera upptæk net og aðrar veiðitilfæringar, svo og skotvopn, sem brot hafa verið framin með.
4. gr.
Tilskipun fyrir Ísland um síldar og upsaveiði með nót, 12. febrúar 1872.
Um mál út af brotum á lagaboði þessu fer að hætti opinberra mála.
5. gr.
Lög um skipti á dánarbúum og félagsbúum o.fl., nr. 3 12. apríl 1878.
2. gr. falli niður.
6. gr.
Lög um leysing á sóknarbandi, nr. 9 12. maí 1882.
4. málsl. 4. gr. falli niður.
7. gr.
Lög um beitutekju, nr. 39 2. nóvember 1914.
Mál út af brotum á lögum þessum sæta meðferð opinberra mála.
8. gr.
Lög um áveitu á Flóann, nr. 68 14. nóvember 1917.
6. gr. orðist svo:
Ákveða má að brot gegn samþykkt varði sektum og fer um mál vegna brota að hætti opinberra mála.
9. gr.
Lög um landamerki o.fl., nr. 41 28. nóvember 1919.
7. gr. orðist svo:
Brot gegn lögum þessum varða sektum nema þyngri refsing liggi við samkvæmt öðrum lögum og fer um mál vegna þeirra að hætti opinberra mála.
10. gr.
Lög um heimild handa ríkisstjórninni til að banna flutning til landsins á varningi, sem stjórnin telur stafa sýkingarhættu af, nr. 8 18. maí 1920.
2. gr. orðist svo:
Brot gegn ákvæðum laga þessara og fyrirmælum settum samkvæmt þeim varða sektum og sæta mál út af því meðferð opinberra mála.
11. gr.
Lög um hvíldartíma háseta á íslenskum botnvörpuskipum, nr. 53 27. júní 1921.
5. gr. orðist svo:
Brot gegn lögum þessum varða sektum og fer um mál út af þeim að hætti opinberra mála.
12. gr.
Lög um verslunarskýrslur, nr. 12 19. júní 1922.
Vísvitandi röng skýrslugjöf varðar sektum nema þyngri refsing liggi við að lögum. Tregðist nokkur við að láta í té skýrslu sem hann hefur fengið frest á að gefa má þröngva honum til þess að frestinum liðnum með dagsektum allt að 10.000 kr. og getur lögreglustjóri tiltekið sektina í bréfi til hlutaðeiganda.
Mál út af brotum á lögum þessum sæta meðferð opinberra mála.
13. gr.
Vatnalög, nr. 15 20. júní 1923.
Brot gegn félagssamþykktum varða sektum og um mál út af þeim fer að hætti opinberra mála.
Um mál út af brotum á lögum þessum fer að hætti opinberra mála.
14. gr.
Lög um nauðasamninga, nr. 19 4. júní 1924.
15. gr.
Lög um viðauka við lög nr. 33 19. júní 1922, um fiskiveiðar í landhelgi, nr. 4 4. maí 1925.
3. gr. orðist svo:
Brot gegn lögum þessum varða sektum, 200 – 20.000 gullkrónum, sbr. lög nr. 4 11. apríl 1924, og fer um mál vegna brota að hætti opinberra mála.
16. gr.
Lög um selaskot á Breiðafirði og uppidráp, nr. 30 27. júní 1925.
2. gr. orðist svo:
Brot gegn 1. gr. varðar sektum.
Skotvopn og veiðifang má gera upptækt, sbr. 69. gr. almennra hegningarlaga, nr.. 19/1940.
17. gr.
Lög um einkenning fiskiskipa, nr. 31 27. júní 1925.
Um mál út af brotum á lögum þessum fer að hætti opinberra mála.
18. gr.
Hjúalög, nr. 22 7. maí 1928.
Brot gegn 7. og 19. gr. varða sektum og fer um mál vegna þess að hætti opinberra mála.
19. gr.
Lög um eftirlit með matvælum og öðrum neyslu- og nauðsynjavörum, nr. 24 1. febrúar 1936.
Í 2. mgr. 11. gr. falli niður orðin „100 – 10.000 krónum“.
20. gr.
Lög um meðferð einkamála í héraði, nr. 85 23. júní 1936.
Í 3. mgr. 34. gr., sbr. 10. gr. laga nr. 33/1963, falli niður orðin „200 – 4.000 krónur“.
21. gr.
Lög um samvinnufélög, nr. 46 13. júní 1937.
22. gr.
Lög um að heimila í viðeigandi tilfellum aðgerðir á fólki, er koma í veg fyrir að það auki kyn sitt, nr. 16 13. janúar 1938.
Í 9. gr. falli niður orðin „100 – 10.000 krónum“.
23. gr.
Lög um ostrurækt, nr. 21 12. júní 1939.
5. gr. orðist svo:
Brot gegn lögum þessum eða reglugerðum settum samkvæmt þeim varða sektum og fer um mál út af þeim samkvæmt lögum um meðferð opinberra mála.
24. gr.
Lög um heimild fyrir ríkisstjórnina til að banna að veita upplýsingar um ferðir skipa, nr. 9 12. febrúar 1940.
3. gr. orðist svo:
Brot gegn lögum þessum varða sektum, varðhaldi eða fangelsi allt að einu ári, nema þyngri refsing liggi við samkvæmt öðrum lögum.
Mál vegna brota á lögunum fara að hætti opinberra mála.
25. gr.
Landskiptalög, nr. 46 27. júní 1941.
Í 2. mgr. 15. gr. falli niður orðin „allt að 1.000 kr.“.
26. gr.
Lög um beitumál, nr. 45 7. maí 1946.
15. gr., sbr. 1. gr. laga nr. 13/1947, orðist svo:
Brot á lögum þessum eða reglum settum samkvæmt þeim varða sektum og fer um mál vegna brota að hætti opinberra mála.
27. gr.
Lög um stjórn flugmála, nr. 119 28. desember 1950.
Í 4. gr. falli niður orðin „allt að 30.000 krónum“.
28. gr.
Lög um að banna hnefaleika, nr. 92 27. desember 1956.
Í 3. gr. falli niður orðin „allt að 10.000 krónum“.
29. gr.
Lög um dýravernd, nr. 21 13. apríl 1957.
Í stað orðanna „200 krónum“ í 2. mgr. 14. gr., sbr. 1. gr. laga nr. 38/1968, komi: 10.000 krónum.
30. gr.
Lög um efnahagsmál, nr. 4 20. febrúar 1960.
Í 36. gr. falli niður orðin „allt að 500.000 kr.“.
31. gr.
Lög um söluskatt, nr. 10 22. mars 1960.
25. gr., sbr. 4. gr. laga nr. 33/1982, breytist þannig:
32. gr.
Lög um dánarvottorð, nr. 64 25. apríl 1962.
Í 12. gr. falli niður orðin „allt að 1.000 krónum“.
33. gr.
Lyfsölulög, nr. 30 29. apríl 1963.
Í 1. mgr. 68. gr. falli niður orðin „frá 100 til 200.000 króna“.
34. gr.
Lög um eyðingu svartbaks, nr. 50 18. maí 1965.
1. málsl. 1. mgr. 11. gr. orðist svo: Fyrir hvern unninn svartbak á veiðimaður rétt á greiðslu samkvæmt því er nánar verður kveðið á um í reglugerð er ráðherra setur að fengnum tillögum veiðistjóra.
35. gr.
Lög um fuglaveiðar og fuglafriðun, nr. 33 26. apríl 1966.
Tilraun til brota á lögum þessum og hlutdeild í þeim er refsiverð skv. III. kafla almennra hegningarlaga, nr. 19/1940.
36. gr.
Lög um lax- og silungsveiði, nr. 76 25. júní 1970.
Í 2. mgr. 97. gr. falli niður orðin „allt að 500.000 kr.“.
37. gr.
Lög um náttúruvernd, nr. 47 16. apríl 1971.
Í stað orðanna „2.000 krónum“ í 3. mgr. 37. gr. komi: 10.000 krónum.
38. gr.
Búfjárræktarlög, nr. 31 24. apríl 1973.
1. málsl. 59. gr. orðist svo:
Sá er sekur verður um illa meðferð á skepnum skv. 58. gr. skal sæta sektum eða varðhaldi allt að sex mánuðum nema þyngri refsing liggi við að lögum.
39. gr.
Lög um verndun Mývatns og Laxár í Suður-Þingeyjarsýslu, nr. 36 2. maí 1974.
Í stað orðanna „2.000 krónum“ í 2. mgr. 8. gr. komi: 10.000 krónum.
40. gr.
Lög um bátaábyrgðarfélög, nr. 18 23. apríl 1976.
Í 3. mgr. 7. gr. falli niður orðin „frá 1.000 – 25.000 krónum“.
41. gr.
Lög um flokkun og mat á gærum, nr. 22 10. maí 1976.
Í 6. gr. falli niður orðin „frá 5.000 til 100.000 króna“.
42. gr.
Lög um sauðfjárbaðanir, nr. 22 10. maí 1977.
10. gr. orðist svo:
Brot gegn lögum þessum, svo og reglugerðum og fyrirmælum samkvæmt þeim, varða sektum og fer um mál vegna þeirra að hætti opinberra mála.
43. gr.
Lög um manntal 31. janúar 1981, nr. 76 19. desember 1980.
Í 1. mgr. 10. gr. falli niður orðin „allt að 500 nýkrónum“.
44. gr.
Lög um tekjuskatt og eignarskatt, nr. 75 14. september 1981.
107. gr. breytist þannig:
45. gr.
Lög um ákvörðun fésekta, nr. 14 8. mars 1948, falli niður.
46. gr.
Lög þessi öðlast gildi þegar í stað.
Athugasemdir við lagafrumvarp þetta.
Drög að frumvarpi þessu ásamt greinargerð samdi dr. Ármann Snævarr, fyrrv. hæstaréttardómari, að ósk dómsmálaráðuneytisins og hafa þau sætt athugun í ráðuneytinu. Var frumvarpið lagt fram á 112. löggjafarþingi 1989 – 90, en varð eigi útrætt.
I.
Með lögum nr. 75/1982 og 10/1983 var breytt sektarmörkum allmargra laga. Var þar mörkuð sú stefna að horfið skyldi frá því að greina lágmark og hámark sekta í sérrefsilögum. Í stað þess skyldi aðeins greina að brot varðaði sekt og réðist þá lágmark og hámark sektar samkvæmt því er greinir í 50. gr. almennra hegningarlaga, nr. 19/1940, sbr. nú 7. gr. laga nr. 42/1985 (hámark 4 millj. kr.). Jafnframt var sú stefna mörkuð að sektir skyldu almennt renna í ríkissjóð en eigi í sérsjóði nema sérstaklega stæði á. Enn fremur var ákvæðum um meðferð mála breytt svo að í stað almennra lögreglumála, sem oft greinir í eldri refsiboðum, skyldi koma að mál sætti meðferð opinberra mála.
Með frumvarpi þessu er stefnt að því að breyta enn nokkrum sérrefsilagaboðum til samræmis við refsistefnu laganna frá 1982 og 1983. Er frumvarp þetta því framhald á því starfi sem þá var unnið. Þá tekur frumvarpið mið af tillögum lagahreinsunarnefndar um brottfall ýmissa laga þannig að ekki er lögð til breyting á þeim ákvæðum sem þær tillögur gera ráð fyrir að verði felld úr gildi. Er með þessu lokið endurskoðun lagaákvæða er greina lágmark og hámark sekta í sérlögum og er þá lagt til að lög um ákvörðun fésekta, nr. 14/1948, verði felld úr gildi.
Tekið skal fram að nokkrum dagsektarákvæðum hefur verið breytt með framangreindum lögum og í þessu frumvarpi er einnig vikið að dagsektarákvæðum í nokkrum tilvikum. Dagsektarákvæði í lögum hafa þó ekki sætt endurskoðun í heild sinni.
II.
Einstakar greinar frumvarpsins skýra sig nánast sjálfar. Eftirfarandi athugasemdir skulu þó settar fram: