Menntamálaráðherra (Ólafur G. Einarsson)
:
Hæstv. forseti. Spurt er hvernig miðar undirbúningi þess að lagt verði fram á Alþingi frv. til laga um fullorðinsfræðslu.
Í umræðum í vetur um frv. hæstv. félmrh. um starfsmenntun í atvinnulífinu greindi ég frá þeirri skoðun minni að ég teldi æskilegast að hafa eina rammalöggjöf um fullorðinsfræðslu á vegum menntmrn. Í fyrri ríkisstjórn hafði orðið samkomulag um að leggja fram tvö frv., annars vegar um starfsmenntunina á vegum félmrn. og hins vegar um almenna fullorðinsfræðslu á vegum menntmrn. Ég vildi því láta athuga hvort leggja ætti fram óbreytt það frv. um almenna fullorðinsfræðslu sem áður hafði verið lagt fram hér á Alþingi. Niðurstaðan er sú að stefnt er að því að leggja frv. fram lítið eitt breytt frá því sem var á fyrra þingi og þetta frv. verður lagt fram alveg á næstunni. Ég geri mér vonir um að það geti orðið í næstu viku.
Einnig er spurt hvernig og í hve miklum mæli ráðherra hyggst nýta fræðsluvarpið sem kennslumiðil í fullorðinsfræðslu.
Á árinu 1989 var gerð tilraun með fræðsluvarp í samstarfi Ríkisútvarpsins og framkvæmdanefndar fjarkennslu. Því miður lagðist það af vegna peningaleysis. Forráðamenn Ríkisútvarpsins töldu sig ekki geta tekið við fræðsluvarpinu nema til kæmi sérstök fjárveiting. Þeir létu líka í ljósi vissar efasemdir um að fræðsluvarp í útvarpi og sjónvarpi í tengslum við skólastarf væri í takt við tímann þegar þess er gætt hver þróunin hefur orðið í notendabúnaði, þ.e. myndböndum og hljóðböndum. Fjárveitingar til fjarkennslu hafa ekki aukist á undanförnum árum og því hefur fræðsluvarpið ekki farið af stað aftur.
Vissulega væri æskilegt að geta nýtt fræðsluvarp sem kennslumiðil fyrir fullorðna en það er dýrt að vinna gott fræðslu- og kennsluefni. Útsendingarkostnaður er líka talsverður. Á dögum fræðsluvarpsins gerði Ríkisútvarpið kröfu um að fá greiddar 40.000 kr. fyrir hverja útsenda stund í sjónvarpi. Einnig voru örðugleikar á að fá nægilega hentugan útsendingartíma. Miðað við stöðu fjármála í dag tel ég vart mögulegt að leggja það fé í fræðsluvarp sem er nauðsynlegt til að það gagnist sem kennslumiðill í fullorðinsfræðslu. En ég vil ekki útiloka að þær aðstæður skapist hjá okkur að hægt verði að efla fullorðinsfræðslu í gegnum fræðsluvarp og vísa ég þar m.a. til þeirra hugmynda sem uppi hafa verið hjá Háskóla Íslands um sjónvarpssendingar.
Hæstv. forseti. Spurt er hvernig miðar undirbúningi þess að lagt verði fram á Alþingi frv. til laga um fullorðinsfræðslu.
Í umræðum í vetur um frv. hæstv. félmrh. um starfsmenntun í atvinnulífinu greindi ég frá þeirri skoðun minni að ég teldi æskilegast að hafa eina rammalöggjöf um fullorðinsfræðslu á vegum menntmrn. Í fyrri ríkisstjórn hafði orðið samkomulag um að leggja fram tvö frv., annars vegar um starfsmenntunina á vegum félmrn. og hins vegar um almenna fullorðinsfræðslu á vegum menntmrn. Ég vildi því láta athuga hvort leggja ætti fram óbreytt það frv. um almenna fullorðinsfræðslu sem áður hafði verið lagt fram hér á Alþingi. Niðurstaðan er sú að stefnt er að því að leggja frv. fram lítið eitt breytt frá því sem var á fyrra þingi og þetta frv. verður lagt fram alveg á næstunni. Ég geri mér vonir um að það geti orðið í næstu viku.
Einnig er spurt hvernig og í hve miklum mæli ráðherra hyggst nýta fræðsluvarpið sem kennslumiðil í fullorðinsfræðslu.
Á árinu 1989 var gerð tilraun með fræðsluvarp í samstarfi Ríkisútvarpsins og framkvæmdanefndar fjarkennslu. Því miður lagðist það af vegna peningaleysis. Forráðamenn Ríkisútvarpsins töldu sig ekki geta tekið við fræðsluvarpinu nema til kæmi sérstök fjárveiting. Þeir létu líka í ljósi vissar efasemdir um að fræðsluvarp í útvarpi og sjónvarpi í tengslum við skólastarf væri í takt við tímann þegar þess er gætt hver þróunin hefur orðið í notendabúnaði, þ.e. myndböndum og hljóðböndum. Fjárveitingar til fjarkennslu hafa ekki aukist á undanförnum árum og því hefur fræðsluvarpið ekki farið af stað aftur.
Vissulega væri æskilegt að geta nýtt fræðsluvarp sem kennslumiðil fyrir fullorðna en það er dýrt að vinna gott fræðslu- og kennsluefni. Útsendingarkostnaður er líka talsverður. Á dögum fræðsluvarpsins gerði Ríkisútvarpið kröfu um að fá greiddar 40.000 kr. fyrir hverja útsenda stund í sjónvarpi. Einnig voru örðugleikar á að fá nægilega hentugan útsendingartíma. Miðað við stöðu fjármála í dag tel ég vart mögulegt að leggja það fé í fræðsluvarp sem er nauðsynlegt til að það gagnist sem kennslumiðill í fullorðinsfræðslu. En ég vil ekki útiloka að þær aðstæður skapist hjá okkur að hægt verði að efla fullorðinsfræðslu í gegnum fræðsluvarp og vísa ég þar m.a. til þeirra hugmynda sem uppi hafa verið hjá Háskóla Íslands um sjónvarpssendingar.