[prenta uppsett í dálka] 89. fundur, 128. lþ.
Fyrirspyrjandi (Kristján Pálsson):
Herra forseti. Ein helsta grunnþjónustan í heilbrigðiskerfi okkar er þjónusta heilsugæslustöðvanna. Starfsemi þeirra vítt og breitt um landið er til mikils sóma og má segja að uppbyggingin hafi verið einstaklega vel heppnuð á heilsugæslustöðvum síðustu áratuga og sannað gildi sitt, bætt öryggi og líðan fólks um allt land. Þessu hef ég sjálfur kynnst persónulega sem íbúi á Vestfjörðum og Vesturlandi og nú á Suðurnesjum.
Það hefur komið fram, herra forseti, í þeirri deilu sem hefur staðið yfir síðustu þrjá mánuði á Suðurnesjum milli heilsugæslunnar og heilsugæslulækna hvað fólkið á þessu svæði saknar að hafa ekki þessa tryggu þjónustu lækna í jafnríkum mæli og var áður en þessi deila hófst. Þó að það sé ekki málið sem hér er til umræðu fannst mér rétt að minnast aðeins á það.
Samkvæmt lögum, herra forseti, á grunnþjónustan í heilbrigðiskerfinu að vera ókeypis. Gjaldið sem nú er innheimt af viðskiptavinum heilsugæslustöðva var ætlað fyrir ýmsa aðra þjónustu. Til þess að átta sig á hvaða þjóðfélagshópar greiða þetta gjald hef ég lagt fyrir hæstv. heilbrrh. eftirfarandi fyrirspurn sem hljóðar svo:
1. Hve há eru komugjöld á heilsugæslustöðvum?
2. Hve háar hafa heildargreiðslur komugjalda verið árlega sl. þrjú ár?
3. Hvernig skiptast greiðslur þessara gjalda í krónum, sbr. 2. tölul., á milli:
a. aldraðra,
b. barna,
c. öryrkja og
d. annarra?
4. Hver er stefna ráðherra varðandi slík gjöld?
