Ferill 8. máls. Aðrar útgáfur af skjalinu: PDF - Word Perfect.

---

144. löggjafarþing 2014–2015.
Þingskjal 587  —  8. mál.
2. umræða.

Nefndarálit

um frumvarp til laga um greiðsludrátt í verslunarviðskiptum.

Frá efnahags- og viðskiptanefnd.

    Nefndin hefur fjallað um málið og bárust umsagnir frá Félagi atvinnurekenda og Motus ehf.
    Frumvarp þetta var lagt fram á Alþingi á 143. löggjafarþingi (338. mál) og þá var því vísað til efnahags- og viðskiptanefndar sem tók málið til efnislegrar meðferðar, óskaði skriflegra umsagna og afgreiddi málið með nefndaráliti til 2. umræðu 12. maí 2014 (þskj. 1109).
    Í því nefndaráliti voru gerðar nokkrar athugasemdir við frumvarpið og lagðar fram breytingartillögur. Í álitinu segir m.a.: „Gerð var athugasemd við skýrleika 2. mgr. 4. gr. þar sem kveðið er á um að mögulegt sé að framlengja greiðslufrest. Bent var á að ákveðin hætta væri á að 2. málsl. 2. mgr. „Slík framlenging má þó ekki verða lengri en 60 almanaksdagar“ verði misskilinn á þann veg að um sé að ræða framlengingu um 60 daga frá 30 daga frestinum. Nefndin tekur undir þau sjónarmið að hætta sé á mistúlkun 2. málsl. 2. mgr. og leggur til að orðalagi greinarinnar verði breytt á þann veg að ljóst sé að greiðslufrestur geti ekki orðið lengri en 60 dagar.“
    Í álitinu segir einnig: „Fram komu athugasemdir við 5. gr. frumvarpsins þess efnis að ekki væri nægilega skýrt hvernig skýra ætti greinina með hliðsjón af meginreglum um greiðslufrest í 3. og 4. gr. frumvarpsins. … Nefndin leggur áherslu á þann skilning að hér sé verið að vísa greiðsluferli í farveg greiðsluáætlana fremur en greiðsludráttar.“
    Enn fremur segir í álitinu: „Í 6. gr. frumvarpsins er heimild til þess að fara fram á sérstakar innheimtubætur að fjárhæð 6.700 kr. eða fjárhæð sem ekki er lægri en sem svarar 40 evrum miðað við opinbert viðmiðunargengi evru á hverjum tíma. Nefndin tekur undir þá gagnrýni sem fram kom á 6. gr. frumvarpsins og telur ekki rétta þróun að hafa viðmiðunarfjárhæð innheimtubóta í erlendum gjaldmiðli eins og lagt er til í frumvarpinu. Nefndin telur rétt að notast sé við lögbundinn gjaldmiðil Íslands…“
    Að athuguðu máli telur nefndin að brugðist hafi verið við athugasemdum sem nefndin gerði við frumvarpið þegar það var síðast lagt fram. Gerðar hafa verið breytingar til samræmis við þær tillögur sem nefndin lagði til í nefndaráliti sínu sl. vor. Þá hafa verið gerðar orðalagsbreytingar á 7. gr. þar sem þýðing orðalags úr frumtexta tilskipunar 2011/7/EB frá 16. febrúar 2011 þótti ekki nægilega nákvæm. Frumtextinn notar orðið „excluded“ en í íslensku þýðingunni var stuðst við „takmarka eða útiloka“. Þessu hefur nú verið breytt í „útiloka“.
    Í þeim umsögnum sem bárust um málið var annars vegar vakin athygli á að brýnt er að gerðar verði breytingar á 36. gr. laga um samningsveð, nr. 75/1997, sem girðir fyrir það að fyrirtæki setji eignarréttarfyrirvara á vörur sem eru ætlaðar til endursölu. Í því samhengi var vísað í að í 9. gr. tilskipunar Evrópuþingsins og ráðsins 2011/7/ EB væri að finna ákvæði um gildi svokallaðra eignarréttarfyrirvara í verslunarviðskiptum og sú skoðun látin í ljós að þarft væri að innleiða hana í íslenskan rétt. Nefndin tók afstöðu til þessa sjónarmiðs við afgreiðslu málsins síðastliðið vor og áréttar hér þann skilning sem fram kom í nefndaráliti. Fjallað er um slíka eignarréttarfyrirvara í lögum um samningsveð. Frumvarp það sem hér er til umfjöllunar felur hins vegar í sér tillögu um fyrirkomulag heildarlaga um greiðsludrátt á tilteknu sviði. Var það mat nefndarinnar að rétt væri að beina því til innanríkisráðuneytis að taka athugasemdina til nánari skoðunar í samhengi við endurskoðun ákvæða laga um samningsveð.
    Gerð var athugasemd við 6. gr. frumvarpsins sem snýr að innheimtubótum og frádrætti þeirra frá innheimtukostnaði samkvæmt innheimtulögum eða kostnaði við löginnheimtu. Í áliti nefndarinnar frá því í vor kemur fram að nefndin taldi mikilvægt að skýrt kæmi fram í 6. gr. frumvarpsins að innheimtubætur skuli ávallt koma til frádráttar innheimtukostnaði en ekki að þær geti komið til frádráttar eins og skilja má af þáverandi orðalagi 2. mgr. 6. gr. og gerði nefndin tillögu að breytingu í þá veru. Norðmenn hafa farið sömu leið við innleiðingu tilskipunarinnar.
    Nefndin telur frumvarpið með þeim breytingum sem gerðar hafa verið síðan það var síðast á borði hennar til þess fallið að styrkja verslunarviðskipti milli fyrirtækja með því að reglur um greiðslufresti verði skýrari og úrræði kröfuhafa til þess að fá greiðslu aukin. Í ljósi þessa leggur nefndin til að frumvarpið verði samþykkt óbreytt.

Alþingi, 24. nóvember 2014.

Frosti Sigurjónsson, form.	Willum Þór Þórsson frsm.	Pétur H. Blöndal.
Árni Páll Árnason, með fyrirvara.	Guðmundur Steingrímsson.	Líneik Anna Sævarsdóttir.
Unnur Brá Konráðsdóttir.	Steingrímur J. Sigfússon, með fyrirvara.	Vilhjálmur Bjarnason.