eftirlit með óréttmætum viðskiptaháttum og gagnsæi markaðarins.

Herra forseti. Ég þakka hæstv. ráðherra fyrir þessi svör og upplýsingar. Ég held að ástæða sé til til að við förum nokkuð vel yfir þessi mál og áttum okkur á því hvort við erum að fara að takast hér á við verulega breyttan veruleika hvað þetta snertir og þá væntanlega á grundvelli þessa dóms, að minnsta kosti á þessu sviði mála, ef svo er að í kjölfar dóms Evrópudómstólsins verði þess að vænta að hér eftir verði allar tilskipanir sem eru á þessu sviði svona úr garði gerðar. Svokölluð allsherjarsamræming þannig að okkur verði beinlínis bannað að hafa í neinum tilvikum ákvæði hjá okkur sem ganga lengra í þágu neytenda.

Ég er nú sérstaklega að taka þetta upp vegna þess að ég held að það hafi verið vanmetið hér í umræðunni hversu afdrifaríkt það kann að reynast á næstu árum í þessum samskiptum öllum það sem Evrópudómstóllinn er að gera. Tökum aftur Vaxholm-dæmið þar sem hann dæmir að lettnesku fyrirtæki skuli heimilt að borga starfsmönnum sem vinna í Svíþjóð á grundvelli kjarasamninga úr heimalandinu en þurfi ekki að virða „kollektífu“ samningana sænsku.

Þá segja menn hér uppi á Íslandi og hrósa happi: Þetta er allt í lagi hjá okkur af því að í íslenskum lögum eru lágmarkslaun í kjarasamningum. Þeir tryggja að í umsömdum kjarasamningum eru að lögum lágmarkskjör á Íslandi. Gott og vel. En hvað gerist nú ef einhver kærir til þessa sama Evrópudómstóls og segir að á Íslandi séu í gildi lög sem gangi ekki gagnvart Evrópuréttinum? Við viljum fá að gera þetta eins og lettnesku verktakarnir í Svíþjóð, borga samkvæmt portúgölskum eða pólskum samningum mönnum sem við erum með hér í verkefnum á Íslandi.

Þá gætum við fengið það í bakið að við neyddumst til að breyta þessu á grundvelli réttarþróunar sem Evrópudómstóllinn er að knýja fram. (Forseti hringir.) Hér eru því mjög stórir hlutir á ferð sem ég tel að við þurfum að skoða rækilega og ég endurtek að mér sýnist ástæða til að utanríkismálanefnd Alþingis fari einnig ofan í saumana á þessu.