149. löggjafarþing — 100. fundur,  6. maí 2019.

biðlistar eftir bæklunaraðgerðum.

[15:10]
Horfa

Guðmundur Ingi Kristinsson (Flf):

Virðulegur forseti. Í fréttum í síðasta mánuði kemur fram að 1.000 manns eru enn á biðlista eftir bæklunaraðgerðum. Þegar fólk hefur verið á biðlista eftir bæklunaraðgerðum í þrjá mánuði á það að hringja viðvörunarbjöllum. Þegar fólk hefur verið á biðlista í sex mánuði eru hlutirnir farnir að vera slæmir. Þegar fólk hefur verið á biðlista í níu mánuði eru orðnar 90% líkur á því að viðkomandi muni aldrei fara í vinnu aftur. Ef fólk er á biðlista í heilt ár og gleypir þúsundir verkjataflna er það grafalvarlegt mál. Þá er verið að búa til lyfjafíkla.

Ég er ekki að fara með neitt fleipur vegna þess að ég þekki það af eigin reynslu. Það er skelfilegt þegar maður er kominn í 20 töflur á dag og töflur við aukaverkunum af töflum. Það er eitthvað að kerfi sem gerir svona hluti. Við erum á sama tíma að reyna að endurhæfa og búa til samráðshópa um endurhæfingu öryrkja. En ríkið er að framleiða lyfjafíkla. Ríkið er að framleiða öryrkja, fullvinnandi fólk sem kvartar undan því að það fái ekki aðgerðir, liðskiptaaðgerðir, augnsteinaaðgerðir, alls konar aðgerðir, sem það er á biðlista eftir. Það er grafalvarlegt mál.

Er fylgst með því hvernig lyfjagjöf er hjá þeim sem eru á biðlista í þrjá mánuði, sex mánuði, ár, tvö ár, þrjú ár? Er einhver forgangsröðun? Er verið að fylgjast með því hverjir eru í bráðri þörf fyrir aðgerðir?

Hversu margir missa vinnu og detta út af vinnumarkaði vegna þess að þeir fá ekki í tíma þær aðgerðir sem þeir þurfa? Eru engar skrár um það? Er ekkert fylgst með því?