151. löggjafarþing — 19. fundur,  13. nóv. 2020.

störf þingsins.

[10:59]
Horfa

Björn Leví Gunnarsson (P):

Forseti. Kosið verður þann 25. september á næsta ári. Ástæðan fyrir því er að í ríkisstjórninni þykir þeim svo vænt hverju um annað, þrátt fyrir opinberar vantraustsyfirlýsingar, að þau langar til að klára kjörtímabilið. Kannski er réttara að segja að ríkisstjórninni finnist bara vænt um völdin frekar en hverju um annað. Sameinuð í valdi og íhaldi er meira að segja eitthvað sem stjórnarþingmaður stimplar sem alræði. Ríkisstjórnin treystir sér ekki til að laga skekkjuna í þeirri hefð okkar að kjósa á vorin heldur ákveður að festa í sessi haustkosningar þrátt fyrir alla gallana.

Helsta vandamálið er vinna við fjárlög. Stjórnarskráin gerir ráð fyrir að fjárlagafrumvarp sé fyrsta mál haustþings sem getur í síðasta lagi komið saman þann 1. október, tæpri viku eftir næstu kosningar. Lög gera hins vegar ráð fyrir því að haustþing komi saman 14. september næstkomandi nema ríkisstjórnin ákveði að breyta því eins og gert var í ár. Það ætti því að leggja fram fjárlög fyrir árið 2022 þann 14. september. Einhvern veginn grunar mig að það muni ekki gerast. Ég tel engar líkur á því að við fáum að sjá fjárlagafrumvarp þessarar ríkisstjórnar fyrir kosningar næsta haust. Samt mun það frumvarp birtast landsmönnum fimm dögum eftir kosningar.

Mun núverandi ríkisstjórn fara saman í kosningabaráttu með þær sameiginlegu áherslur sem hún leggur fram í fjárlagafrumvarpinu sem allir fá að sjá eftir kosningar? Einhvern veginn finnst mér það mjög ólíklegt miðað við þann kosningaskjálfta sem er hlaupinn í suma þingmenn stjórnarinnar. Sjálfstæðisflokkurinn keppist við að veifa einhverjum frelsismálum sem aðrir flokkar lögðu fram fyrir löngu síðan, VG skammar fyrri ríkisstjórnir fyrir dugleysi í loftslagsmálum og Framsókn læðist með veggjum eins og venjulega. Samt verður fjárlagafrumvarp þeirra fyrsta mál næsta kjörtímabils. Þetta er stöðugleikinn sem ríkisstjórnin sagði að allir væru að kalla eftir, leiðin til að auka traust á stjórnmálum eða eins og forsætisráðherra orðaði það: Ég átti svo sem aldrei von á að samstaða myndi nást.