150. löggjafarþing — 102. fundur,  12. maí 2020.

störf þingsins.

[13:42]
Horfa

Þorsteinn Sæmundsson (M):

Herra forseti. Borið hefur á því að stöndug fyrirtæki hafi sótt sér peninga í hlutabætur en nokkur þeirra hafa þó séð að sér og skilað aftur til baka. Mig langar að minnast á nokkur fyrirtæki sem eiga það sameiginlegt að vera í almannaeigu, þ.e. eitt stöndugt og skuldlaust kaupfélag fyrir norðan sem skilaði sínum feng og tvö verslunarfyrirtæki í Reykjavík. Annað þeirra heitir Hagar og launakjör forstjóra þar eru með þeim hætti að það að rjúfa ráðningarsamband við tvo þeirra kostar jafn mikið og að ráða 20–30 hjúkrunarfræðinga til starfa í heilt ár. Fjórði stærsti hluthafi í því fyrirtæki er lífeyrissjóðurinn Birta. Það segir í eigendastefnu sjóðsins að það sé mat sjóðsins að gæta skuli hófs við ákvörðun starfskjara stjórnenda og m.a. sé horft til stærðar og umfangs rekstursins og þeirra starfskjara sem almennt bjóðast í því umhverfi sem fyrirtæki starfa í. Svo mörg voru þau orð og ég spyr, herra forseti: Hvar eru stjórnarmenn sem eru á vegum lífeyrissjóðanna í þessum fyrirtækjum? Hvar eru þau og hver er ábyrgð þessara stjórnarmanna? Vilja þau kannski koma fram og segja af hverju launakjör stjórnenda í þessu tiltekna fyrirtæki eru með þeim hætti, að það kosti árslaun 20–30 hjúkrunarfræðinga að rifta samningum við þá?

Smekkleysu vikunnar, herra forseti, á svo forstjóri fyrirtækis sem heitir Festi. Hann var eins og fleiri gripinn með lúkuna í sameiginlegum kökudunk landsmanna og skilaði fengnum. Og hvað sagði hann á eftir? Hann sagðist ekki vera það stoltur að hann ætlaði að keyra út í skurð. En þetta snýst ekki um stolt, herra stórforstjóri. Þetta snýst um virðingu, heiðarleika og hreinskilni og hún er ekki til þarna.