störf þingsins.

Virðulegur forseti. Í gær lauk þingfundi fyrr en ég hafði reiknað með. Þar græddi ég aukatíma sem ég nýtti til að bregða mér á Báramótabrennu hér annars staðar í Kvosinni. Þar eyddi Bára Halldórsdóttir upptökum sínum af fylliríisrausi þingmanna á barnum Klaustri. Persónuvernd hafði komist að þeirri niðurstöðu að með upptökunni hefði Bára brotið gegn persónuverndarlögum.

Bára brást ekki við eins og sumir hefðu gert, með því að þvæla málinu í gegnum allar mögulegar og ómögulegar lagaflækjur. Hún reyndi ekki að afskrifa úrskurð Persónuverndar með fjarstæðukenndum samsæriskenningum, eins og við þekkjum orðið allt of mörg dæmi um.

Reyndar er umhugsunarefni fyrir okkur sem hér sitjum hvort Persónuvernd hefði komist að annarri niðurstöðu ef Bára hefði bevís upp á vasann um að vera blaðamaður, því að það sem hún tók upp taldist klárlega fréttnæmt, en sem óbreyttur uppljóstrari naut hún ekki sérstakrar verndar. En það er útúrdúr og eitthvað sem þingið getur skoðað í betra tómi.

Bára reyndi ekki að snúa út úr niðurstöðu Persónuverndar. Nei, Bára brást við eins og ærleg manneskja. Hún axlaði ábyrgð gjörða sinna og fór að úrskurði Persónuverndar. Þó að upprunalegu upptökurnar frá þessi örlagaríka kvöldi á Klaustri séu nú horfnar lifir minningin. Við skulum öll muna eftir hópnum sem sat á Klaustri til að tala á ógeðslegan hátt um samstarfsfólk sitt, konur, fatlað fólk o.s.frv., hóp sem brást við uppljóstrun með því að fara í stríð við uppljóstrara, hóp sem berst gegn því að siðanefnd taki mál þeirra til athugunar á öllum stigum. Bára tók ábyrgð. Hvað með þau?