Stóriðjustefna ríkisstjórnarinnar og afleiðingar hennar.

Hæstv. forseti. Það er beinlínis rangt og það er verið að afvegaleiða þessa umræðu, eins og vinstri grænir tala, með því að halda því fram að stóriðjuframkvæmdir valdi þeim miklu ruðningsáhrifum hér í landinu sem raun ber vitni. Það eru þau glæsilegu útrásarfyrirtæki okkar, bankarnir með íbúðalánum sínum og svo áhættufjárfestar erlendis með skuldabréfaútgáfu í íslenskum krónum sem hafa haft margfalt meiri áhrif en þær framkvæmdir sem eiga sér stað á Austurlandi eða á Grundartanga.

Það er í raun og veru einkennilegt, hæstv. forseti, að við skulum vera að rífast hér um atvinnuuppbyggingu í framtíðinni. Það endurspeglar kannski það umhverfi sem við búum við í dag, það ágæta umhverfi sem ríkisstjórnin hefur búið til. Það er mikill uppgangur í íslensku samfélagi en hver segir að það sé sjálfgefið að eftir 5–6 ár verði slíkur uppgangur í íslensku samfélagi? Það þarf að halda áfram að byggja upp atvinnulíf víða um land. Það er stefna okkar framsóknarmanna og það er stefna ríkisstjórnarinnar að næsta nýja álver verði reist á Norðurlandi. (Gripið fram í: Ekki í Straumsvík?) Að því er unnið undir forustu hæstv. iðnaðarráðherra ásamt heimamönnum á viðkomandi svæði, ásamt Þingeyingum, ásamt Skagfirðingum, hv. þm. Jón Bjarnason, og ásamt Eyfirðingum. Það er eðlileg krafa hjá Norðlendingum að atvinnulíf verði líka byggt þar upp í framtíðinni. Ég vil upplýsa hv. þm. Jón Bjarnason um að það er engin átakanleg þensla á Norðurlandi um þessar mundir.

Hér eru því í raun og veru skýrar línur. Samfylkingin leikur tveimur skjöldum í þessu máli, það er engin afdráttarlaus stefna af hálfu þingflokks Samfylkingarinnar í málinu, en það er svo sem ekki eini málaflokkurinn þar sem stefna Samfylkingarinnar er óskýr. Valkostirnir eru skýrir, við viljum halda áfram að byggja upp störf á landsbyggðinni og byggja upp atvinnulíf á landsbyggðinni.